Pa prostu / Па-просту

  • Milicjanty ŭ Krynkach 1944-1948 (1)

    Z cyklu "Płacz zvanoŭ" (Cz. 26)

    Kali letam 1944 r. krasnaarmiejcy wyhnali zhetul hitleraŭcaŭ, polskija kamunisty paczali adrazu arhanizawać swaju właść. U Krynkach wybarczy schod zrabili 29 aŭgusta, a 6 sienciabra skampletawali użond hminy. U Archiwum Państwowym u Biełastoku je ŭstanoŭczyja pratakoły. Naznaczyli tedy adzinaccać czynoŭnikŭ dla użendu (usie jany byli… ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS, Facebook i Telegram

Płacz zwanoŭ

5. „Akowiec” z Kazłowaho Łuha (2)

Zimoju 1945 r. żyŭ jon z baćkami ŭ Kazłowym Łuzie, chawajuczysa, kab nichto nie dawiedaŭso, szto zrabiŭ dezercju z milicji. Adnaho razu wieczaram wyklikaŭ jaho z chaty kamandzir z „AK” i zawioŭ za stadołu, dzie było jaszcze paru partyzantaŭ. Tam Kaźmiarowiczu skazali, szto jon dalej…

Białoruś A.D. 2021. Jak Polska w (po) stanie wojennym

Wypisz, wymaluj prezydium zjazdów partii komunistycznych w byłym bloku wschodnim. Przy mównicy prawosławny egzarcha Białorusi metropolita Beniamin

Przytłumione nie tak przez reżim Łukaszenki, jak przede wszystkim srogą zimę, kilkumiesięczne masowe protesty antyrządowe to bez dwu zdań pierwszy etap na drodze do nieuniknionej już głębokiej zmiany dotychczasowego postsowieckiego oblicza państwa białoruskiego. Trudno przewidzieć, kiedy to nastąpi, gdyż ten scenariusz zdaje się być całkiem…

Echa ostoi utraconej. Rzecz o Ostrowiu

Przenieśmy się w czasie o bez mała sto lat wstecz. Zawędrujmy do prawie nietkniętej jeszcze ręką współczesnej cywilizacji malowniczej krainy tuż przy linii Curzona, czterdzieści wiorst na północny wschód od Białegostoku. Zachwycając się krajobrazem, dziewiczą wtedy puszczą z niebotycznymi sosnami na horyzoncie i kwiecistymi łęgami…

Płacz zwanoŭ

5. „Akowiec” z Kazłowaho Łuhu (1)

Choć na Krynszczynie wajna skonczyłasa letam 1944 r., to płaczliwy hołas zwanoŭ jaszcze dwa let kałataŭ tut sercy i duszy ludziej, kali chawali zabitych swajakoŭ, susiedziaŭ, znajomych i nieznajomych. U każdaj wioscy mardawali ich tutejszyja bambizy, szto pajszli da „AK”, a na samoj sprawie u…

To nie „haradockaja haworka”, ale język prosty

Ukazujące się w gminie Gródek „Wiadomości Gródceckie – Haradockija Nawiny” zainicjowały ostatnio niezwykle pożyteczną akcję na rzecz miejscowego dziedzictwa językowego. Redaktor naczelna miesięcznika Dorota Sulżyk na Facebooku poprosiła czytelników o wpisywanie w komentarzach przysłów i powiedzonek w – jak to określiła – „haradockaj haworce”. Odzew…

Pamiać

Płacz zwanoŭ

4. „Palicjanty” (7)

Na paczatku sudowaj rasprawy Alaksandar Kaźmiarowicz zajawiŭ, szto pryznannie jaho da winy ŭ śledztwi  wymusili na imuboŭcy, jakija jaho katawali (szto było peŭno praŭdaj). Cipier hawaryŭ, szto jak szucman sam pa sabie nikoho nie arysztoŭwaŭ. Rabiŭ heto tolko na zahad Niemcaŭ. Pryznaŭso do „pobicia –…

To język Wielkiego Księstwa Litewskiego

Mijają właśnie dwa lata, odkąd w Czasopisie uruchomiłem stałą rubrykę w języku prostym. Od dawna swoje szkice na tej swojskiej mowie na naszych łamach publikuje też (z mojej namowy) pochodząca spod Gródka olsztyńska pisarka Tamara Bołdak-Janowska. Z kolei zamieszkały w Pradze białoruski dziennikarz i publicysta…

Płacz zwanoŭ

„Palicjanty” (6)

Straniczka z aktaŭ sprawy prociŭ Alaksandra Kaźmiarowicza, na jakoj raspisaŭso – pa rusku – świedak Alaksandar Małachwiej z Wiarchlesa Z dakumentaŭ IPN u Biełastoku

Pra hetych „palicjantaŭ” spad Krynak i Szudziaława pa wajnie peŭno tutejszyja ludzi z czasam zabylisa b. Tyja, jakim hetyja bambizy najbolsz nadakuczyli, pawyjazdżali ŭ czas repatryjacji na ŭschod, da sawietaŭ. Druhija bajalisa nawat pra ich paminać. Ludzi żyli ŭże zreszty nowymi paradkami „ludowaj” Polski, jakaja…

Czas przetrwania i nadziei

Za nami rok szczególny, pełen obaw, niepokoju, ale i nadziei. Minione dwanaście miesięcy przejdą do historii z powodu wybuchu pandemii koronawirusa, jak też zrywu wolnościowego w Białorusi. Tym w 2020 roku najbardziej żyła też nasza społeczność białoruska. Przed nami ciąg dalszy i wciąż nie wiadomo,…

Прапанова ганаровая, але…

Сакрат Яновіч, 2009 г. Фота Януша Корбеля

Без рэха астаўся акрыты ліст-заклік Дарыюша Жукоўскага, прыхільніка беларускай справы родам з Гарадка (пражывае ён пад Варшавай), каб хаця б адной бібліятэцы на Падляшшы прысвоіць імя Сакрата Яновіча. Такую заяву разаслаў ён самаўрадам 14 кастрычніка, у Дзень настаўніка. Гмінным уладам у Крынках, Гарадка і іншых…

Календарыюм

Гадоў таму

  • у сьнежні

    – у 1595 г. казацкае паўстаньне С. Налівайкі ахапіла беларускія землі. Казацкія атрады занялі Слуцак, спалілі Магілёў. – ліквідацыя ў 1820 г. езуіцкага ордэна на беларускіх землях, Полацкай езуіцкай акадэміі ды іншых навуковых установаў. – 20.12.1840 г. у маёнтку Дэмбрава …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (142) – 17.12.1883 г. у Менску нар. Яўген Барычэўскі, літаратуразнавец. Вучыўся ў Бэрлінскім і Маскоўскім унівэрсытэтах (1903 – 1910). З 1922 г. выкладчык Беларускага Дзяржаўнага Унівэрсытэта, з 1927 – супрацоўнік Інбелкульта і Інстытута Літаратуры і Мастацтва АН БССР. Аўтар прац: „Паэтыка літаратурных жанраў” (1927), „Тэорыя санета” (1927), артыкулаў пра творчасьць Максіма Багдановіча, Янкі Купалы, Максіма Гарэцкага. Быў беспадстаўна рэпрэсіраваны, памёр(?) 12.09.1934 г. у Менску, пахаваны там на Вайсковых могілках.
  • (136) – 17.12.1889 г. у Новым Сяле на Полаччыне нар. Даніла Васілеўскі, краязнавец, гісторык, літаратуразнавец. Закончыў Полацкую сэмінарыю і Віцебскі інстытут, настаўнічаў і збіраў фальклёр на Полаччыне. Пасьля І сусьветнай вайны працаваў ва ўстановах асьветы на Полаччыне, арганізаваў Віцебскае губэрнскае
  • (133) – 17.12.1892 г. памёр Фэлікс Тапчэўскі (Хвэлька з Рукшэніц), паэт. Нар. у 1838 г. у фальварку Будзішча (Лёсава) на Віцебшчыне. Працаваў валасным пісарам у Лепельскім пав. Апошнія гады жыцьця правёў у маёнтку Вухвішча каля Полацка. Пахаваны ў Рукшэніцах.
  • (101) – 17.12.1924 г. пакліканьне да дзейнасьці Белдзяржкіно (Беларускага дзяржаўнага ўпраўленьня па справах кінэматаграфіі). Пачатак беларускага кіно.
  • (37) – 17.12.1988 г. у Беластоку адбыўся І Зьезд Беларускага Аб'яднаньня Студэнтаў (старшынёй быў абраны Яўген Вапа), першай беларускай арганізацыі заснаванай і зарэгістраванай уладамі на хвалі дэмакратызацыі ў Польшчы.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары / Poprzednie numery

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis
Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com