Wiemy, że taka dziewczyna w 1909 roku udzielała się w Haradzienskim Hurtku Biełaruskaj Moładzi (HHBM), który wtedy założył ks. Franciszek Hrynkiewicz, rodem z Nowego Dworu. Należały do niego dwie siostry Solanko – Anna i Maria. Obie razem z ks. Hrynkiewiczem tworzyły HHBM. Wspominała o nich…

Пасьля Лукі Дзекуця-Малея, які памёр 20 студзеня 1955 г. у Гданьску, захавалася багатая калекцыя здымкаў. На жаль, не тут, але ў Брэсьце. Калі ноччу 20 чэрвеня 1941 г. арыштавалі там Луку Дзекуця-Малея, а яго жонку з дзецьмі вывезьлі ў Сібір, цудам удалося зберагчы здымкі. Пішу:…

28 кастрычніка памёр прафесар электронікі Вітаўт Юры Стэповіч, адзін з заснавальнікаў Беларускага культурнага таварыства „Хатка” ў Гданьску ў 1992 г., апошнім часам член Рэвізійнай камісіі ў ім. Знаёмства з ім гданьскіх беларусаў пачалося менавіта ад спробы пошукаў новых сяброў для новай беларускай арганізацыі. Седзячы з…

20 жніўня 2019 г. мінула 100 гадоў ад сьмерці Івана Луцкевіча –  «найвялікшага піёнэра беларускага адраджэнскага руху», як пра яго пісалася ў міжваенны перыяд. Яго імя было ўпісана ў назву Беларускага музея ў Вільні, які праіснаваў міжваенны і ваенны час, каб у савецкай пасьляваеннай рэчаіснасьці…

Першае, што было для мяне нечаканым, гэта прынесеная маім мужам з гарадской управы горада Гданьска праграма Гданьскага шэкспіраўскага тэатра, сярод якой на сінім фоне красаваўся „Tydzień białoruski” з 24 траўня па 1 чэрвеня. Інтрыгуючы загаловак тыдня „Nie ma dymu” таксама не даваў спакою. „Tydzień białoruski”…

23 сакавіка (у суботу) традыцыйна ўжо з нагоды 101-ых угодкаў Беларускай Народнай Рэспублікі, дваццаты год запар, беларусы Трыгарада сустрэліся на Гарнізонных могілках у цэнтры Гданьска, каб ушанаваць памяць Сэрафіны і Лукі Дзекуцяў-Малеяў ды мастака Козьмы Чурылы. Пры магіле Лукі Дзекуця-Малея пастар баптысцкай царквы ў Гданьску…

Медалі з такім надпісам („дзе ёсць гармонія, ёсць перамога”) ад прэзыдэнта горада Гданьска атрымоўвалі сужонствы, якія пражылі разам прынамсі 50 гадоў! Наш доктар псыхіятр Казімір Катовіч атрымаў такі медаль з рук Паўла Адамовіча два месяцы таму назад, пражыўшы з жонкай 55 гадоў разам. Прынёс яго…

Познім вечарам 2 студзеня ў дарозе з Беластоку ў Гданьск дайшла да мяне нечаканая ў пачатку Новага Года сумная вестка, што адыйшоў ад нас Юрка Туронак. Даехаўшы да хаты, адшукала свой тэкст пра яго напісаны ў пачатку 2015 г. і пасланы тады ў Інстытут Славістыкі…

У гэтым годзе я нечакана трапіла на выстаўку «Майстры Монпарнаса з беларускіх мястэчак», якая якраз адкрывалася ў Нацыянальным гістарычным музеі Рэспублікі Беларусь у Менску. Пры нагодзе «Танкаўскіх чытаньняў», праводжаных што два гады Педагагічным Універсітэтам імя М. Танка, даведалася пра яе адкрыццё. Карыстаючыся нагодай, пайшла на вернісаж, каб пабачыць працы сусьветнавядомых беларускіх мастакоў Парыжскай школы: Марка Шагала, Шрага Царфіна, Восіпа Любіча, Восіпа Цадкіна, Раберта Геніна, Яўгена Зака, Міхаіла Кікоіна, Пінхуса Крэменя.