Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    23. Zabytaja tragedia kala Krynak (5)

    Syn rasstralanaj Wolhi Ciruk Uładak świedczyŭ, szto Jurczenia adnaho razu spytaŭ, jak im żywiecca biez maciary i skazaŭ: nie żałujcie matki, bo to komunistka. Mużczyna z mlina ŭ Nietupi na sudzie skazaŭ, szto na druhi dzień pośle egzekucji Jurczenia naławiŭ rybaŭ i zawioz ich dla…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Kinoman

    14. Chto vpravo, chto vliêvo, chto v błudy

    Posłuchavšy v radivi 13 hrudnia 1981 promovu generała Jaruzelśkoho razy dva-try, my z Gienikom R. i Janom G. vyryšyli, što nam u Varšavi nema sensu zmahatisie ni za socijalizm, ni proti socijalizmu, i postanovili evakuovatisie na Biłostôčynu. Zreštoju, šče pered południom toho samoho dnia administracija domów studenta ohołosiła zarządzenie, što studenty povinny pokinuti akademiki i jiêchati dochaty. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Pamiać

Płacz zwanoŭ

10. Abława na kamunistaŭ (4)

Kryż u miescy, u jakim Niemcy pastralali nietupcaŭ Fatahrafia aŭtara

U marcy 1942 r., u tym samym miensz-bolsz czasie szto ŭ Słoi i Harkawiczach, Niemcy padobnuju apieracju prawiali kala Nietupy i ŭ samoj wioscy, jakaja pry darozie z Krynak da Haradka. Z paczatku zrabili abławu na partyzantaŭ. Tut u lasach swaju bazu mieŭ atrad „Zwiazda”….

Zapiski

Dni i myśli

Zagaduję w galerii handlowej młodą kobietę w kolejce do kasy: Wy adkuda? – Iż Charkowa. – Tam straszno? – Strelajut, strelali, i ja ujechała. O nic więcej nie pytam. Ludzie wygnani z domu – to wystarczający widok, zatrważający, załamujący. Przy kobiecie dwójka małych dzieci, jedno…

Tożsamość, czyli wyższa matematyka

Zbierając informacje do kroniki wydarzeń natrafiłem na wiadomości, że coraz mniej dzieci chce uczyć się białoruskiego, w podstawówkach nie powstają nowe klasy z tym językiem, coraz mniej młodzieży wybiera licea w Bielsku i Hajnówce z dodatkowym językiem białoruskim, a filologia białoruska na Uniwersytecie w Białymstoku…

Opowieści białowieskie

Łupy księcia Leopolda

Książę Leopold przy jeleniu ustrzelonym w Puszczy Białowieskiej

Wojna niesie poważne zagrożenie nie tylko dla życia ludzkiego, ale także dla zwierząt żyjących w lasach, które znalazły się w obszarze działań wojennych. Przykładów daleko szukać nie trzeba. Ot, choćby Puszcza Białowieska. Podczas I wojny światowej żubry zostały tak przetrzebione, że już na wiosnę 1919…

Сум па радзіме

Камяні і людзі

Людзі едуць да горкаўскага валуна, упрыгожваюць яго ручнікамі і кветкамі... Фота аўтара

Як гэта балюча – развітвацца з родным краем! Тады, у канцы лета, падчас апошняга падарожжа па ваколіцах сваёй вёскі, аб гэтым не думалася зусім. Здавалася, што паездкі і далей будуць працягвацца. А зараз, ужо ў Польшчы, засталіся толькі ўспаміны, якімі хочацца падзяліцца. Хачу расказаць вам…

Чым жывуць беларусы ў Грузіі?

500 метраў над узроўнем Чорнага мора. Фота аўтара.

Пасля кожнай глабальнай негатыўнай падзеі людзі мігруюць у больш спакойную краіну, дзе можна жыць без страху, працаваць, атрымліваць адукацыю, гадаваць дзяцей. Звычайным накірункам беларусаў да 2020 году была Заходняя Еўропа. У 2020-21 гг. да гэтага накірунку дадалася Украіна, бо шмат каму трэба было проста з’язджаць,…

Prawda i mity

„Prorok” Ilja. Historia prawdziwa (cz. 8)

Rozbiórka cerkwi św. Jerzego w Szudziałowie. 1936 r. Ze zbiorów Aleksandra Sosny

Polityka wyznaniowa II Rzeczypospolitej była bezwzględna – żadnych nowych cerkwi! Władze odrodzonej Polski prawosławie utożsamiały z Rosją i znienawidzonym caratem, widziały w nim relikt zaborów. Z utrzymującej się wciąż nienawiści do ciemiężcy podjęto działania rewindykacyjne wobec mienia cerkiewnego. Prowadzono je zarówno z inicjatywy oddolnej, poprzez…

Dzikość

Dżungla środkowoafrykańska Fot. Ewa Zwierzyńska

Dzikość to pożeranie. Łapczywe, nieustanne, bez zbędnych rozmyślań. Refleksja przynależy rozumowi, brzuch chce się nasycić. Czarna dziura przewodu pokarmowego zieje, wchłania, wsysa, żuje i połyka. Natura zajęta jest nieustannym poszukiwaniem pokarmu. Goryle nizinne zachodnie w afrykańskiej dżungli prawie bez przerwy jedzą. Podobnie jak nornice w…

„Przeminęło, ale nie odeszło”* (cz. 3)

Pod portretem Franciszka Skaryny. Spotkanie przedstawicieli obu delegacji po uroczystośći podpisania dokumentów o współpracy między ministerstwami nauki i edukacji RP i RB

Z prof. Elżbietą Smułkową o jej misji dyplomatycznej w Białorusi w latach 1991-1995 rozmawia dr hab. Anna Engelking. Tytuł rozmowy został zaczerpnięty z książki Andrzeja Stasiuka Wschód. – Chcę teraz zapytać o stosunek polskich władz do Białorusi. Jak on wyglądał z perspektywy styku ambasada –…

Польска-беларускае памежжа 1939-1941 гадоў

У верасні 1939 г. на Беласточчыне архіўны здымак

Пад рэдактарствам доктара гістарычных навук Аляксандра Смалянчука ў Мінску выйшла з друку кніга дакументаў з Нацыяльнага архіва Рэспублікі Беларусь і Дзяржаўнага архіва грамадскіх аб’яднанняў Гродзенскай вобласці, якія распавядаюць пра перамены ў жыцці насельніцтва Заходняй Беларусі, што адбываліся ў верасні 1939 года пасля ўсталявання ўлады гэтак…

Календарыюм

Гадоў таму

  • У студзені

    985 – 1040 г. паход кіеўскага князя Яраслава Мудрага на Літву. Першае ўпамінаньне Літвы ў славянскіх летапісах. 960 – 1065 г. першая летапісная зьвестка пра горад Браслаў, заснаваны полацкім князем Брачыславам Ізяславічам. 905 – 1120-я гады, стварэньне „Аповесьці мінулых гадоў” …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (109) – 14.01.1916 г. у засьценку Амружын на Гродзеншчыне нар. кс. Уладзіслаў Чарняўскі, заўзяты змагар за беларускую мову ў каталіцкім касьцёле, беларускі патрыёт. Закончыў гімназію пры кляштары айцоў марыянаў у Друі (1937), з 1938 г. – у ордэне марыянаў, вучыўся ў каталіцкай сэмінарыі ў Вільні, пасьвячоны ў сьвятары ў 1944 г., служыў у парахвіі Вішнева. Памёр 22.12.2001 г. у Менску, пахаваны ў Вішневе. У 2016 г. у доме культуры быў адкрыты прыватны музей з яго экспанатаў.
  • (107) – 14.01.1918 г. у Апатыры Сімбірскай губ. нар. Віктар Анікін, архітэктар і пэдагог. Памёр 23.09.1997 г.
  • (86) – 14.01.1939 г. у Качанах на Мядзельшчыне нар. Васіль Шаранговіч, вядомы беларускі мастак. Памёр 31.12.2021 г. у Менску, пахаваны на Усходніх могілках.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis