Odnoji noczi Oleksiej ne muoh zasnuti. W piżami sieŭ na kanapi, okryŭsia sukonnoju płachtoju i ŭkluczyŭ telewizor. Tam jakraz była ezoteryczna prohrama. Lude zwonili do astrolożki Saturnii. Joho ŭdiwiło, jak mnouho można doznatisia po czisle rożdienija. Na kunci prohramy woruożka skazała: – Obaczymosia za tyżdeń…
Jak mniê było liêt šêsť, u mene była gvjazda, z kotoroju odnoho Ruzdva ja pujšov koladovati do našoji vjoski. Siêtu „ditiaču” gvjazdu zrobiv mniê tato, pobačyvšy, jak mene zacikaviła „dorosła” gvjazda koladnikôv, kotory pryjšli koladovati na našu koloniju poperednioho Ruzdva. Choť moja gvjazda i była…
Probudiłasie ja deś u pjať hodin (što mniê zdarajetsie velmi rêdko), vymučana snom. Sniłosie mniê jakojeś zovsiêm čužoje ditia, kotore čêplałosie mene neviď-čom. A to za ruku tiahnuło i čohoś domahałosie, a koli ja zabrała ruku, to ditia siêło na pudłohu i stało čêplatisie mojeji…
Horst i Inga mieli dwuch synuow na frontowi. Odin zhinuw deś na Biełarusi oseniu 1942, a druhi propaw pod Stalinhradom wesnoju 1943. Po smerti druhoho syna Inga stałasia wredna. Kryczała za byle szto, a buwało toże, że misku z jedłom na zemlu skinuła, bo za…
– To synowa upekła narouczno wam. – Spasibo. Jak wasze imje? – Chrystina. – Chrystino, jak to stałosia, szto takaja chorosza żenszczyna zajmajetsia… – tut Oleksiej zamoŭk, poniaŭ szto woun czut’ ne skazaŭ sztoś durnoje. – Pilnuje małyje dieti. – Nu tak. – To moja…
– Oj, unučku, jak vyrosteš, pôjdeš zsiôl od baby v daleki sviêt, – skazała mniê raz baba Maryja, stojačy na plaskatum kameni koło našoho kołodecia i pjučy zimnu vodu z zeliêznoji kružki. Było liêto, čas žniva, i na dvorê môcno varyło. My same vernulisie z…
Buw ponediełok 13 grudnia. Rano. Trochu po szostuj, może deset’ petnacet’ minut. Mama raniej rospaliła plitu i smażyła kartoflany placki. Spiszali. O siomuj hodyny odchodyw pojezd do Bielska, a ja chotiew szcze zjesty chotia zo dwi petelni tych placków. Miestyloś na juoj po siem sztuk,…
Uże ŭ ponediłok zazwoniŭ do jije biura. Telefonistka skazała „minutu”, ale minuło może piat’, odnako nichto ne odzywaŭsia1. Zazwoniŭ szcze raz i jomu skazali szto Karoliny nema. Takoje poŭtoryłosia szcze dwa, a może try razy. Kotorohoś dnia zajszoŭ do sekretarki dyrektora i poprosiŭ kob zazwoniła…
I tohdy, jakby vsioho było zamało, začalisie problemy z robotoju… Môj šef prodav svôj sklep z konfiskovanymi tovarami i vyjichav praciovati za hraniciu (nekotory hovoryli, što narobiv dovhôv i prosto vtiôk), a novy vłastnik zvôlniv usiêch i nabrav novych praciovnikôv, zo svojeji simjiê i znakomych….
Koli dvoje ludi postanovlajut rozvestisie, to ne pôznaka toho, što vony perestali rozumiêti odne odnoho, a pôznaka, što vony po menšuj miêry začali rozumiêti. (Helen Rowland) – Udupimy go, pani Małgosiu, – skazała advokatka, koli počuła moju historyju i pobačyła, štó v mene v…
Stowarzyszenie Dziennikarzy Białoruskich.
15-959 Białystok, ul. Zamenhofa 27
E-mail: redakcja@czasopis.pl
Tel. (+48) 502 661 316
W celu zaprenumerowania czasopisma w wersji papierowej należy odpowiednio do liczby zamawianych egzemplarzy i okresu prenumeraty wpłacić wielokrotność 9 zł (w cenie zawarty jest już koszt wysyłki) na rachunek wydawcy – Stowarzyszenia Dziennikarzy Białoruskich w Banku PEKAO S.A.:
30 1240 5211 1111 0000 4928 9343
W tytule operacji bankowej należy podać dokładny adres, na który ma być wysyłany „Cz”.
