Po jakoumsia czasi Oleksiej skazaŭ: – Dawaj lażemo, jakoś nezruczno sidieti. – Oj, a mnije szcze ne można. – To ne budem rozdziahatisia, tak poleżymo odne pry druhuom. Oleksiej liuoh na pleczy, a wona bokom, położyła hołoŭ na joho ruku. Roskazowała sztoś pro swoje studia….
Pohoworyli, napilisia wody z kuboczkoŭ i reszyli projtisia. Christina skazała, szto lubit mnuoho choditi. Oleksiej spytaŭ: – Chrystinko, a może pujdemo do restauracji u Słotwinkomu Parkowi, aż pry Staruoj Dorozi. Tam uhoszczajut peczanymi bananami, najlepszymi u Puolszczy. – To idem. Bude czas pohoworyti. Szli ne…
Odnoji noczi Oleksiej ne muoh zasnuti. W piżami sieŭ na kanapi, okryŭsia sukonnoju płachtoju i ŭkluczyŭ telewizor. Tam jakraz była ezoteryczna prohrama. Lude zwonili do astrolożki Saturnii. Joho ŭdiwiło, jak mnouho można doznatisia po czisle rożdienija. Na kunci prohramy woruożka skazała: – Obaczymosia za tyżdeń…
Uże ŭ ponediłok zazwoniŭ do jije biura. Telefonistka skazała „minutu”, ale minuło może piat’, odnako nichto ne odzywaŭsia1. Zazwoniŭ szcze raz i jomu skazali szto Karoliny nema. Takoje poŭtoryłosia szcze dwa, a może try razy. Kotorohoś dnia zajszoŭ do sekretarki dyrektora i poprosiŭ kob zazwoniła…
Byŭ choroszy poranok. Jarko świtiło majowe sońcie. U Lenewi lude powychodzili na huliciu. Boulszyństwo siediło na łaŭkach, nekotory stajali koło swich brunoczok, jakoby kohoś żdali. Wiera toże wyszła na huliciu, wona żdała swoho Wołodiu. Puszoŭ do Ihnatowych dohoworytisia na szczot budowy ich nowoi chaty. Trochu…
Sietoho weczera ŭże ne było dobroho nastrojenia. Rozmowa ne kleiłasia. Mirek podiakowaŭ za weczeru, hlanuŭ na Soniu i skazaŭ Nasti: – Normalny chłopoty, koli dziwczyniata dorastajut. Sonia ne bez pryczyny złowała na Mirka. Po toj noczy, koli wona ich podsłuchoŭwała, juoj schotiełosia sprobowati po-nastojaszczomu. Nu…
Nastia do roboty jezdit rowerom, chot’ maje bezpłatny bilet na pojezd. Ne opłatitsia żdati. Rowerom chuczej projede tyje szest’ kilometroŭ. Na dorozi mieżdu Czeremchoju a Kliszczelami-Stacjoju robuotniki układali jakijeś kabli. Koli ich minała, odin z ich jakoś osobienno na jei podiwiŭsia. Może sekundu hlanuła jomu…
– Ale baboŭ welmi trudno poniati, dumojut pro odne a howorat szto innoje. – Antonij, ty uspokojsia. Za szto tebe mieliby karati? Za toje szto prospaŭsiaby z czużoju żuonkoju? Ty dumajesz, szto to jakijsia perestupok? – Och, może nie, może racja po twojuoi storonie, ale…
Odnako wyniaŭ kiliszki i postawił na stolie. Luba rozpakowała tort, odkryła butyłku i sama naliła do kiliszkuŭ. – Za znakomstwo, – puodnesła kiliszok w storonu Antonija. Toj jakoś ne pokazaŭ radosti na twarowi, trochu otiahawsia. – Wypiti z jeju, czy skazati szto ne pju? –…
Antonij wernuŭsia z roboty i po prywyczci skazaŭ:
– Zdrastwuj Nadieczka.
U kwartiry odnako nichto ne odozwawsia. Była hłuchaja tiszina. Wuon szto dnia tak witaŭsia iz swojeju Nadioju, a praŭdu każuczy z jeji duchom…
Stowarzyszenie Dziennikarzy Białoruskich.
15-959 Białystok, ul. Zamenhofa 27
E-mail: redakcja@czasopis.pl
Tel. (+48) 502 661 316
W celu zaprenumerowania czasopisma w wersji papierowej należy odpowiednio do liczby zamawianych egzemplarzy i okresu prenumeraty wpłacić wielokrotność 5 zł (w cenie zawarty jest już koszt wysyłki) na rachunek wydawcy – Stowarzyszenia Dziennikarzy Białoruskich w Banku PEKAO S.A.:
30 1240 5211 1111 0000 4928 9343
W tytule operacji bankowej należy podać dokładny adres, na który ma być wysyłany „Cz”.
