Аўтар: Tamara Bołdak-Janowska

W przychodni piękna Białorusinka, błękitne oczy, jasne jak u mojej matki – tak jasne, że jak wycięte z najpogodniejszego nieba. Adkul wy? Z Grodna. Daǔno uże ǔ Polszczy żywu. – Dziakuj za dobruju maładuju ruku, lahczej było iści. Biełaruskija błakitnyja woczy i biełaruskija wałasy –…

Nie po to surrealiści czerpali ze swobody snów, żeby oznajmić, że nic nie znaczą. Znaczą, bo są częścią życia, nie ma w nich żadnej cenzury.  Bezpiecznie jest pisać jak w 19 wieku. Wstał, siadł, coś zjadł, poszedł, przyszedł. Zmęczyłam „Empuzjon” naszej Noblistki. Ten sam styl,…

Przysiada się do mnie Ukrainka. Pyta, czy nie potrzebuję sprzątania w domu. Rozmawiamy po rosyjsku. Mówi, że bardzo dobrze mówię po rosyjsku. Mnie nie nado, u mienia kwartira, a nie balszoj dom, i dienieg niet, maleńkaja piensija. No dajtie kantakt, ja spraszu u znakomych, możet…

W autobusie: nie poznaję koleżanki ze studiów. – Poznajesz mnie, Tamara? – Nie. To ja, Wanda J. – Wanda! Siwowłosa malutka. – Mąż w szpitalu. – Co mu jest? – Wszystko. – Jak to wszystko? – Pierwszy zawał, udar, drugi zawał, udar. Nie przeżyje. Przepraszam,…

Zagaduję w galerii handlowej młodą kobietę w kolejce do kasy: Wy adkuda? – Iż Charkowa. – Tam straszno? – Strelajut, strelali, i ja ujechała. O nic więcej nie pytam. Ludzie wygnani z domu – to wystarczający widok, zatrważający, załamujący. Przy kobiecie dwójka małych dzieci, jedno…

Dilthey: „Sztuka i filozofia najmniej łączą jednostki ze sobą, funkcja bowiem, która pełni artysta czy filozof, nie jest obciążona żadną życiową zależnością”. Tak, to jest wolność i waga światowa. Dilthey zarazem zauważył wiele lat temu, i tak samo Kartezjusz, że dyskusję, namysł, istotną rozmowę zaczyna…

Sądzę, że z form prozatorskich jedynie zapiski, dzienniki, jeszcze mają sens. Może też baśnie. Krótkie i o rzeczywistości. Trudno tu o manipulację, bo jedno i drugie musi zawierać prawdę życia, musi być szczere. Jak poezja. Nie ma mowy o autocenzurze. Oczywiście cenzura może zadziałać z…

Mam wszystkiego dosyć. Gdyby prowadzono mnie pod ostateczny prysznic, byłoby mi to obojętne. Za chwilę umrę? No i niech. Mamy straszne, męczące, nieludzkie czasy. Bella ciao, bella ciao, bella ciao, ciao ciao… Nastawiam tę piękną pieśń antyfaszystów w wykonaniu Bregovicia i jego zespołu. I znowu…

Drzemka. Pierwszy raz widzę gołębie, które śpią, drzemią w biały dzień na brzegu Łyny. Przysiadłam na chwilę na ławce, na bulwarze na Łyną. Objadły się, czy co? Pióra luźno. Skrzydła ukazują pachy. Powieka dźwiga się powoli. Półotwarte oko. Oko zamknięte. Oko z połyskiem, ze szparką,…

Idea Boga porządkuje myślenie. W Bogu nie może być emocji, bo emocje nie zaczepiają się w żadnej idei i zwykle są nieszlachetne, czy też raczej nieszlachetnie nieopanowane. Trudno nawet pomyśleć czy wymyślić emocjonalnego Boga, na przykład rozwścieczonego z powodu telewizyjnych wiadomości i rażącego piorunem w…