Аўтар: Tamara Bołdak-Janowska

BeJot: Redko na FB traplaju na toja, szto dla minie ważnaja. Tam wierszaklety z wielkimi nahrodami pchajuć sztodzień nowy wierszyk, jaki ni maja nijakaho znaczeńnia dla minie. Ni zazublajacca z majim żyćciom. I raptem Dariusz Żukowski przesyła mi dwa wiersze, które są tak dobre, tak…

Wymiennie słyszę rodzicielskie słowa, targi o to, czy mogę pospać do woli. Ojciec zawsze wykrzykiwał: Jana budzia spać da dwanastaj abo i daŭżej. Uważał, że powinnam wstawać najpóźniej o piątej. Bardzo dobrze, że się różnili w tej sprawie, że matka strzegła mego snu. Tolo. Mamy…

BeJot: Nie wnikałam co to za pismo, bo składało się z grubych stron i zaczęłam na nich jeść, używając zamiast serwetek. Pismo. Pamiątka. Szczątki.  Połowę zniszczyłam, wraz z okładkami. Niebawem stwierdziłam, jedząc na dziesiątej stronie, że to nie pismo, tylko książka ojca o Warszawie, składająca…

Rozmowa Tamary BeJot i Tola Szaleńczyka o sękach (cz. 2) Ścieżki kradł czarnym nocom, lasom. Gacie kradł, suszące się na czarnych podwórkach Nimm die gestolehne freiheit zurȕck! [Ukradzioną wolność ukradnij!] Rozmawiał tylko z niemieckimi dziećmi, przynosiły mu chleb wieczorem, w Ostpreussen. Ponadto po drodze zjadł…

Rozmowa Tamary BeJot i Tola Szaleńczyka o sękach BeJot: Wybudziły mnie słowa „prosto od Boga”, w środku nocy, i rano, za wcześnie, a była to śpiewana basem rymowanka:  Każdy sęk to mój urwany tobie jęk. I przez cały dzień widzę same sęki. Na chodniku nagle…

Tolo: A nie doczepiają do nóg hulajnóg? To tak, jakby smartfony doczepili. Już nie ma kroków. BeJot: No tak. Kroki nam upadły. A ja tu mówię o chatkach i chodzeniu. Na szczęście nie wszystkim maszyna zastąpiła kroki. A Federic Gros tak pisze o Thoreau, momentami…

My sami budowaliśmy sobie domy, to znaczy chaty, niewielkie, żeby łatwo można było ogrzać się zimą. To były drewniane miłe chaty. Jakoś bliskie każdemu, kto do nich wstąpił. Dla nas silenie się na wypimpszczone wille było nonsensem, bo zabierało życie, siły, bo trzeba było te…

BeJot: Pomodlimy się? Zmówisz naszą wieczernię i dwanaście razy Hospodi pomiłuj? W ruce Twoji, Hospodi Iisusie Chrystie, Boże moj, predaju duch moj, ty że mia błogosławi, ty mia pomiłuj i żywot wiecznyj daruj mi. Amin. A jeszcze ja ci przeczytam moją krótką sztukę pt. „Decyzja”:…

BeJot: Porozmawiamy o niczym? Może zacznijmy od koguta. Wskoczył na płot, wypiął pierś i darł się podskakując: Kurdesz, kurdesz, kurdesz nad kurdeszami! Taki był z niego kurdesz, że wszystkie kury zamarły, gdzie która stała. Nawet kąpiąca się w piachu zastygła na boku i była podobna…

BeJot: Ciężko być starym człowiekiem. Jednak coś człowieka cieszy. Dzień. Bo jest (jasny czy ciemny). Ranek, bo się obudzisz (rankiem zawsze jaśniej, nawet jak ciemno; chociaż przez chwilę błyśnie ząb nieba i ząb umysłu). Nagle nabierają znaczenia zwykłe słowa, które kiedyś denerwowały, bo banalne: niczym…