Čerez ciêłe ditinstvo ja miêła vse odnoho diêda, Ivana. Velmi zajzdrostiła diêtiam, kotory miêli dvoch didôv i dvoch babôv. U mene byli baby Aleksandra i Jaryna, i ja čas od času dopytuvałasie v mamy, de podiêvsie môj druhi diêd. Mama mniê rozkazuvała, što jeji tato,…
Na počatku 2011 roku napisała mniê Asia (Joanna) Stelmašuk, kotora same zakônčyła Teatralnu akademiju v Biłostoku, i zapytałasie, čy ja ne môh by perekłasti „Kazku pro kałynovu sopiłku” ukrajinśkoji piśmennici Oksany Zabužki. Asia chotiêła na pudstavi siêtoho tekstu pudhotoviti spektakl-monodramu dla Sceny Ščyty – teatralnoji…
…Kob chtoś mniê skazav, koli ja była mnôho mołodša, što po simdesiatci tože možna zakochatisie i prožyti lubov, to ja, musit, ono b popukałasie v hołov i rozsmijałasie. U takôm viêkovi to lude pro smerť uže dumajut, a ne zakochujutsie, koliś dumałosie mniê… Zo svojim…
U Klenikach ja byvaju teper nečasto. A koli i byvaju, to naohuł ne v samôm seliê, a na mohiłkach, kotory znachodiatsie kilometer od joho, pry dorozi z Klenik do Horodčyna. U Klenikach, de vrodiłasie moja mama, koliś, u tôm časi, pro jaki ja ode pišu,…
U Stepana Siemieniuka dyty jak u połowiny seła. Semero. Chatka newelika, a szcze żͮ żywe tam siemia joho szwahra Trofima Lewczuka. Prawie druhie tulki dyty. Wsie na odnuj kupy. Takiji biedniaki – „łachi”, jak to na wiosci każut. I jak w 1896 rokowi Stepan kupyw…
Po smerti muža ja popała v depresiju. Raptom stałosie tak, što ja vže ničoho ne musiła robiti. Ne treba było jti do špitala, ne treba było varyti rosołkuv cy inšych rečy, naveť ustavati mniê ne chotiêłosie, odiahatisie tože, ani myti hołovy čy pryčesuvatisie. Odkryvała ja…
Ostatni zimy v Čechiji byli preč nikudyšni. Možlivo, de-nebuď u horach, u čeśkich Karkonošach, čas od času byvav i sniêh, i moroz. Ale v nas, na lohko pofałdovanuj rumnini v seredini krajiny („vojevôdstvo”, u kotorum znachoditsie naša vjoska, tak i nazyvajetsie: Středočeský kraj), za deseť…
Po jakoumsia czasi Oleksiej skazaŭ: – Dawaj lażemo, jakoś nezruczno sidieti. – Oj, a mnije szcze ne można. – To ne budem rozdziahatisia, tak poleżymo odne pry druhuom. Oleksiej liuoh na pleczy, a wona bokom, położyła hołoŭ na joho ruku. Roskazowała sztoś pro swoje studia….
Čuť ne vse, koli ja podumaju pro škołu, čy to svoju, čy to svojich diti, zhadujetsie mniê na puv žartôvna opinija, kotoru ja koliś deś pročytav, ale autora opiniji ne zapometav abo zabyvsie napreč. Vona zvučała bôlš-menš tak: Škoła okazujetsie najbôlš efektyvna v tych vypadkach,…
Pohoworyli, napilisia wody z kuboczkoŭ i reszyli projtisia. Christina skazała, szto lubit mnuoho choditi. Oleksiej spytaŭ: – Chrystinko, a może pujdemo do restauracji u Słotwinkomu Parkowi, aż pry Staruoj Dorozi. Tam uhoszczajut peczanymi bananami, najlepszymi u Puolszczy. – To idem. Bude czas pohoworyti. Szli ne…
Stowarzyszenie Dziennikarzy Białoruskich.
15-959 Białystok, ul. Zamenhofa 27
E-mail: redakcja@czasopis.pl
Tel. (+48) 502 661 316
W celu zaprenumerowania czasopisma w wersji papierowej należy odpowiednio do liczby zamawianych egzemplarzy i okresu prenumeraty wpłacić wielokrotność 9 zł (w cenie zawarty jest już koszt wysyłki) na rachunek wydawcy – Stowarzyszenia Dziennikarzy Białoruskich w Banku PEKAO S.A.:
30 1240 5211 1111 0000 4928 9343
W tytule operacji bankowej należy podać dokładny adres, na który ma być wysyłany „Cz”.
