Skônčyvšy cykl uspominuv z ditinstva „Trava zabytia”, ja podumav, što teper trochu oddychnu od Czasopisa i voźmu sobiê dovžêjšy pereryv u pisani po-svojomu. Nu bo pro hramatyku i pravopis pudlaśkoji movy ja vže napisav faktyčno vsio, što treba dla tych, chto b chotiêv navčytisie pisati…
Тварь ли я дрожащая или право имею… (Ф.М. Достоевский) – Ja svoju mamu pometaju słabo, – tichim hołosom načała rozkazuvati Lila. – Dobre, što maju para zdymkuv, to choč znaju, jak vyhladała. Ale rozkažu tobiê jeji historyju, to može takim sposobom pameť ob jôj ostanetsie…
Lepi lubiti j stratiti lubov, Čym ne lubiti preč nikoli. Alfred Tennyson Zo svojoju Veronikoju ja poznakomivsie v Prazi. To byli siêmdesiaty liêta. Ja praciovav jak instruktor nauki jazdy, pryšykovuvav ludi do egzaminuv na pravojazdu. Pomniu jak diś, odnoho razu siêła do mojeji taksôvki jasnovołosa…
Mało chto diś, musit, viêdaje, što v majovi 1918 roku Sekretaryjat Rady Biłoruśkoji Narodnoji Respubliki (tak zvavsie urad toji efemeryčnoji i korotkotryvałoji deržavy) postanoviv finansovati vydavanie gazet u kilkoch biłoruśkich miêstach, i sered tych miêstuv byv Pinśk na Poliêsi zo spicijalnoju pôznakoju v postanovi, što…
Starosť ne oboroniaje od lubovi. Ale lubov do pevnoji miêry oboroniaje od starosti. Anaïs Nin Zaprosiła mene koležanka na para dion do sebe na sioło v Kleščeluvśkuj gmini. Vona tak napravdu žyve na koloniji, de vony razom zo svojim čołoviêkom trymajut agroturystyčnu sidlibu, ale od…
Počynaju pisati novy cykl rozkazuv. Ne znaju, jak dovho dam rady. Nazbirała trochu historyjuv od ludi, kotory zhodilisie pohovoryti zo mnoju pro svoje žycie. Trudno takich znajti, bo bôlšosti našych ludi zdajetsie, što jich žycie nikomu ne cikave, tomu što vono nibyto było zusiêm zvyčajne,…
Chto ty taki, chto ja taki, Kob znati z peršoji ruki, Čom siêty vmer, a toj žyve, A nebo v siniu dal płyve? Šče budut vojny de-ne-de, Ale koliś vsio propade – Usio želiêzo zjiêsť irža; Vsiê očy vyjisť mertva mža; Usiêch zvede čas pud…
Sud’ba czołowi͡͡ecza slipaja. Dyt’iatko jak rodytsia, to uże w den’ roduw w niebianskuj tietradi sud’bu jomu zapysujut. Tropinku żytia aż do smerti. I dorożka taja nawet’ jak pokruczona, powychrowana, to niezminna. W bu͡ok hlanuty ne można i zawsze wsio wychodyt tak jak w tu͡oj tetradi…
Je pryjemny rečy v našum žyci, kotory varto nam było b pomniti na staryje liêta, ale vony, nažal, preč zabyvajutsie bez našoji voli. I je menš pryjemny rečy, pro kotory my chotiêli b zabyti bez škodovania, ale vony čas od času samovôlno i vperto znachodiat…
Dobrych deseť liêt tomu, koli ja robiv zakupy v „ Biedronci” v Biêlśku, pudyjšła do mene neznakoma starša kobiêta, pryvitałasie i skazała: A viête znajete, što my z vami svojaki? Ja – vaša sestra, nazyvajusie Nina. Nu, ja vam ne rôdna sestra i ne dvojurudna…
Stowarzyszenie Dziennikarzy Białoruskich.
15-959 Białystok, ul. Zamenhofa 27
E-mail: redakcja@czasopis.pl
Tel. (+48) 502 661 316
W celu zaprenumerowania czasopisma w wersji papierowej należy odpowiednio do liczby zamawianych egzemplarzy i okresu prenumeraty wpłacić wielokrotność 9 zł (w cenie zawarty jest już koszt wysyłki) na rachunek wydawcy – Stowarzyszenia Dziennikarzy Białoruskich w Banku PEKAO S.A.:
30 1240 5211 1111 0000 4928 9343
W tytule operacji bankowej należy podać dokładny adres, na który ma być wysyłany „Cz”.
