– O! – skazała do jijiê šeptucha, koli vona perestupiła poroh. – Z velikoju bidoju ty pryjšła do mene. Marta hłuboko jôj pokłoniłasie. – Z velmi velikoju, – skazała, vytiahajučy torbočku z motankoju i pirom. Chotiêła vytiahnuti i toje, čym zbirałasie zapłatiti, ale staraja zamachała…
Ne znaju, što z siêtoho vyjde: musit, ničoho dobroho na samy kuneć, jak to naohuł byvaje z usiêm, što maje choť ščôpoť čohoś spôlnoho z nečystoju siłoju. Zakônčyvšy cykl rozkazuv „Ne može byti!”, ja vže dumała, što ničoho inšoho ne napišu, bo vsio, što chotiêła…
Ideologično (ne)pravilny fenomen Deszcze niespokojne potargały sad, a my na tej wojnie ładnych parę lat. Do domu wrócimy, w piecu napalimy, nakarmimy psa. Przed nocą zdążymy, tylko zwyciężymy, bo to ważna gra! (Agnieszka Osiecka, Ballada o pancernych, 1966) Ja ne prypominaju sobiê, kob u Pôlščy…
Ja sidiêła v kavjarni v Biłostoku i piła kavu, čekajučy svojoho muža, kotory šče kudyś povołôksie. Mniê boliêli nohi od chodiênia po miêsti, i ja skazała, što pudoždu v kavjarni. Pry susiêdnium stolikovi sidiêła eleganćko odiahnuta kobiêta, bôlš-menš u mojôm viêkovi, z velikimi temnymi očyma,…
Morza szum, ptaków śpiew Złota plaża pośród drzew Wszystko to w letnie dni Przypomina ciebie mi Przypomina ciebie mi Sia-la-la-la-la-la-la-la-la-la Sia-la-la-la-la-la-la-la-la-la (Czerwone Gitary, Historia jednej znajomości, 1966) Uže ne pryhanu, jaki byv peršy film, kotory mniê dovełosie pohlediêti v svojôm žyci. Ale pomnitsie, što siête…
Skônčyvšy cykl uspominuv z ditinstva „Trava zabytia”, ja podumav, što teper trochu oddychnu od Czasopisa i voźmu sobiê dovžêjšy pereryv u pisani po-svojomu. Nu bo pro hramatyku i pravopis pudlaśkoji movy ja vže napisav faktyčno vsio, što treba dla tych, chto b chotiêv navčytisie pisati…
Тварь ли я дрожащая или право имею… (Ф.М. Достоевский) – Ja svoju mamu pometaju słabo, – tichim hołosom načała rozkazuvati Lila. – Dobre, što maju para zdymkuv, to choč znaju, jak vyhladała. Ale rozkažu tobiê jeji historyju, to može takim sposobom pameť ob jôj ostanetsie…
Lepi lubiti j stratiti lubov, Čym ne lubiti preč nikoli. Alfred Tennyson Zo svojoju Veronikoju ja poznakomivsie v Prazi. To byli siêmdesiaty liêta. Ja praciovav jak instruktor nauki jazdy, pryšykovuvav ludi do egzaminuv na pravojazdu. Pomniu jak diś, odnoho razu siêła do mojeji taksôvki jasnovołosa…
Mało chto diś, musit, viêdaje, što v majovi 1918 roku Sekretaryjat Rady Biłoruśkoji Narodnoji Respubliki (tak zvavsie urad toji efemeryčnoji i korotkotryvałoji deržavy) postanoviv finansovati vydavanie gazet u kilkoch biłoruśkich miêstach, i sered tych miêstuv byv Pinśk na Poliêsi zo spicijalnoju pôznakoju v postanovi, što…
Starosť ne oboroniaje od lubovi. Ale lubov do pevnoji miêry oboroniaje od starosti. Anaïs Nin Zaprosiła mene koležanka na para dion do sebe na sioło v Kleščeluvśkuj gmini. Vona tak napravdu žyve na koloniji, de vony razom zo svojim čołoviêkom trymajut agroturystyčnu sidlibu, ale od…
Stowarzyszenie Dziennikarzy Białoruskich.
15-959 Białystok, ul. Zamenhofa 27
E-mail: redakcja@czasopis.pl
Tel. (+48) 502 661 316
W celu zaprenumerowania czasopisma w wersji papierowej należy odpowiednio do liczby zamawianych egzemplarzy i okresu prenumeraty wpłacić wielokrotność 5 zł (w cenie zawarty jest już koszt wysyłki) na rachunek wydawcy – Stowarzyszenia Dziennikarzy Białoruskich w Banku PEKAO S.A.:
30 1240 5211 1111 0000 4928 9343
W tytule operacji bankowej należy podać dokładny adres, na który ma być wysyłany „Cz”.
