Hovoryti pro sny to jak hovoryti pro filmy, bo kino korystajetsie movoju snôv; liêta mohut minuti za odnu sekundu, a vy možete pereskočyti z odnoho miêstia v druhie. To mova, stvorana z kartinuv. I v pravdivum kini kažna rêč i kažne sviêtło štoś značat, jak…
Autobus z Klenik do Hajnuvki v 1970-ch liêtach jiêchav minut trydceť. Od Klenik do Zbuča byv bruk, a v Zbučovi autobuv ujizdžav na asfaltôvku Biêlśk-Hajnuvka. Mižy Klenikami i Hajnuvkoju autobus miêv pjať abo šêsť prystankuv
To był maj, pachniała Saska Kępa / Szalonym, zielonym bzem – spivała Maryla Rodowicz u radivi kirovcy autobusa, kotorym my, dvadceť učenikôv škoły v Horodčyni i jeji dyrektorka pani Renia, voročalisie dochaty z vyciečki do Varšavy…
– Lido, Lido! – poklikała Lidu susiêdka. – Ty čuła? U Pavłovych syn umer…
Stare miał dżinsy, starą koszulę W dziurawych kamaszach szedł Z odwagą w sercu, z dumą na twarzy Czy dobrze było czy źle Czy dobrze było czy źle Gdzie świat szeroki, droga daleka Pod dachem utkanym z gwiazd Księżyc mu kumplem, głód był kolegą Tak przewędrował…
Z Viktorom Stachvijukom (druhi varyjant napisania joho nazviska po-pudlaśki: Stachvjuk) ja znakomy 35 liêt. My poznakomilisie na zychodi komunistyčnoji epochi, koli vôn z simjoju vernuvsie na Pudlaše z hłubiny Pôlščy i energično vstupiv u burlivy nôrt biłoruśkoho hromadśko-polityčnoho žytia toho času. Najbôlš bliźko my pasupracoŭničali…
– O! – skazała do jijiê šeptucha, koli vona perestupiła poroh. – Z velikoju bidoju ty pryjšła do mene. Marta hłuboko jôj pokłoniłasie. – Z velmi velikoju, – skazała, vytiahajučy torbočku z motankoju i pirom. Chotiêła vytiahnuti i toje, čym zbirałasie zapłatiti, ale staraja zamachała…
Ne znaju, što z siêtoho vyjde: musit, ničoho dobroho na samy kuneć, jak to naohuł byvaje z usiêm, što maje choť ščôpoť čohoś spôlnoho z nečystoju siłoju. Zakônčyvšy cykl rozkazuv „Ne može byti!”, ja vže dumała, što ničoho inšoho ne napišu, bo vsio, što chotiêła…
Deszcze niespokojne potargały sad, a my na tej wojnie ładnych parę lat. Do domu wrócimy, w piecu napalimy, nakarmimy psa. Przed nocą zdążymy, tylko zwyciężymy, bo to ważna gra! (Agnieszka Osiecka, Ballada o pancernych, 1966) Ja ne prypominaju sobiê, kob u Pôlščy po upadku…
Ja sidiêła v kavjarni v Biłostoku i piła kavu, čekajučy svojoho muža, kotory šče kudyś povołôksie. Mniê boliêli nohi od chodiênia po miêsti, i ja skazała, što pudoždu v kavjarni. Pry susiêdnium stolikovi sidiêła eleganćko odiahnuta kobiêta, bôlš-menš u mojôm viêkovi, z velikimi temnymi očyma,…
Stowarzyszenie Dziennikarzy Białoruskich.
15-959 Białystok, ul. Zamenhofa 27
E-mail: redakcja@czasopis.pl
Tel. (+48) 502 661 316
W celu zaprenumerowania czasopisma w wersji papierowej należy odpowiednio do liczby zamawianych egzemplarzy i okresu prenumeraty wpłacić wielokrotność 9 zł (w cenie zawarty jest już koszt wysyłki) na rachunek wydawcy – Stowarzyszenia Dziennikarzy Białoruskich w Banku PEKAO S.A.:
30 1240 5211 1111 0000 4928 9343
W tytule operacji bankowej należy podać dokładny adres, na który ma być wysyłany „Cz”.
