Pa prostu / Па-просту

  • Milicjanty ŭ Krynkach 1944-1948 (1)

    Z cyklu "Płacz zvanoŭ" (Cz. 26)

    Kali letam 1944 r. krasnaarmiejcy wyhnali zhetul hitleraŭcaŭ, polskija kamunisty paczali adrazu arhanizawać swaju właść. U Krynkach wybarczy schod zrabili 29 aŭgusta, a 6 sienciabra skampletawali użond hminy. U Archiwum Państwowym u Biełastoku je ŭstanoŭczyja pratakoły. Naznaczyli tedy adzinaccać czynoŭnikŭ dla użendu (usie jany byli… ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS, Facebook i Telegram

Успамін

Рака Нараўка

Гэты здымак ракі Нараўкі зрабіў я 10 чэрвеня гэтага года. Каля гэтак званага капітанскага моста (ён на рацэ каля вёсачкі Капітаншчына) рака нагадвае мне крыху тую ранейшую. У той дзень я ўбачыў на яе беразе вудзільшчыкаў.

Мая вёска Новае Ляўкова Нараўчанскай гміны Гайнаўскага павета знаходзіцца непапдалёк ад Белавежскай пушчы ды ад спакойнай ракі Нараўкі. Добра памятаю яе з часоў майго дзяцінства. Было гэта 60 гадоў таму. Якая была тады рака, найлепш помню яе ў летнюю пару. Тады я з братам Кастусём…

Uwikłanie

30 lat w sidłach bezpieki (cz. 6)

Manipulacja historyków z białostockiego oddziału IPN, którzy cytując dokument całkiem przeinaczyli sens zawartego w nim jednoznacznego oświadczenia Sokrata Janowicza

Po przeczytaniu donosu Omiljanowicza towarzysze z Domu Partii przy Próchnika wpadli w popłoch, byli w szoku. Najbardziej wstrząsnął nimi fragment, w którym denuncjujący oskarżył Janowicza o „wręcz faszystowskie, ohydne, goebelsowskie szkalowanie Armii Radzieckiej, przedstawienie żołnierzy radzieckich jako bandytów, gwałcicieli, rabusi, ciemiężców, którzy tylko gwałcili Niemki…

Асоба

Пісаў з Юшкавага Груда

Аляксей Казбярук нарадзіўся 29 ліпеня 1936 г. у в. Юшкаў Груд, памёр 6 ліпеня 2012 г. у Лупках у гміне Піш. Юрыст, афіцэр, спецыяліст па натуральнай медыцыне. Паэт. Дэбютаваў у 1964 г. Скончыў Міхалоўскі агульнаадукацыйны ліцэй (1955) і юрыдычны факультэт Варшаўскага ўніверсітэта (1964). З 1969 г. член Саюза польскіх пісьменнікаў, з 1989 г. – Беластоцкага аддзялення Саюза польскіх пісьменнікаў. У 1970-я гады быў актыўным сябрам Беластоцкага літаратурнага клуба, пазней далучыўся да ольштынскага і варшаўскага літаратурных гурткоў. Выдаў зборнікі паэзіі «Dzięcioły» (LSW, Варшава 1965), «Агонь на снезе» (Люблінскае выдавецтва, Люблін 1965), «Arka bezludna» (Люблінскае выдавецтва, Люблін 1968), «Дальтонія» (Iskry, Варшава 1973). ), «Харакірыя» » (Iskry, Варшава 1977). Пісаў па-польску; у разнамоўных энцыклапедыях адзначана: «польскі паэт беларускага паходжання».

Лістапад 1952 года. Аляксей Казбярук, сямнаццацігадовы вучань дзявятага класа ў міхалоўскім ліцэі высылае з Юшкавага Груда адказ на анкету ў тыднёвіку „Nowa Wieś” „Як уяўляю сабе маё жыццё і жыццё маёй вёскі праз пяць… пяцьдзясят гадоў”. Алік кахае Тамару, ходзіць у школу і плануе стаць…

Esej

Jak globalny duch ortodoksji wypiera lokalny koloryt i miejscowe tradycje

Cerkiewny kanon – co to takiego?

Obecny ikonostas w cerkwi św. Onufrego w Jabłecznej Fot. Ewa Zwierzyńska

Wnętrze cerkowki na uzhorku, czyli kapliczki św. Marii Magdaleny w Białymstoku, mrugało do mnie oczkiem Opatrzności, okolonym złotymi barokowymi promieniami. Dookoła pyszniły się freski z wykreśloną perspektywą i światłocieniem – rzeczami obcymi bizantyńskiej sztuce. Rozsiadły się na ścianach malutkiej kaplicy niczym podlaskie baby na rynku,…

Гадавіна

Зайздрасць і патаемныя мары Юркі Лявоннага

Юрка Лявонны, якому ў ліпені спаўняецца 115 гадоў, марыў складаць тонкія лірычныя ажурныя вершы, але быў вымушаны ляпіць з сябе пралетарскага паэта, які абавязаны любіць «барабанныя» творы Маякоўскага, павінен ганіць «упадніцкія» вершы «ўзвышаўцаў», а з беларускіх літаратараў у плане эстэтыкі мусіць арыентавацца на Чаротаўскае: «Над…

Legendy

Pod ziemię się zapadły…

W wielu miejscach w Polsce znane są legendy o zapadających się pod ziemię budynkach. W przygranicznym pasie województwa podlaskiego sporo takich podań dotyczy cerkwi i kościołów. Czy legendy te są jedynie tworem ludowej fantazji, czy może fragmentem lokalnej historii? W powszechnym przekonaniu w ludowych podaniach…

Хлопец з Гародні вядзе цікавы блог, прысвечаны драўлянай архітэктуры Польшчы і Беларусі

Андрусёвы замалёўкі

Наш сённяшні герой – адзін са стваральнікаў беларускамоўнага блогу Woodenberg_inst, прысвечанага драўлянай архітэктуры Беларусі і Польшчы. Адметнасць гэтага праекта ў тым, што там публікуюцца не фатаграфіі, але рысункі фарбамі і алоўкам з выявамі вясковых хат, хутароў, сакральных аб’ектаў, а таксама самабытныя каляровыя паштоўкі. Галоўны генератар…

Pra knihu Uršuli Šubzdy „Baćkaŭščyna koleru ziamli”

Kolery praminułaj aŭtentyčnaści

Uršula Šubzda

„Baćkaŭščyna koleru ziamli” pačynajecca minornaj refleksijaj pra nieprysutnaść „Čornaj Rusi” i „čarnarusaŭ”, to bok ziamli i ziemlakoŭ aŭtarki, u „štodzionnaj śviadomaści”. …biełarusy Padlašša, jakija ŭ bolšaści źjaŭlajucca pravasłaŭnymi pa vieravyznańni, niahledziačy na značny ŭkład biełarusaŭ-katolikaŭ u nacyjanalny ruch, nie pryznajuć ich da kanca za „svaich”…

Losy białoruskie

Michał Tulejko. Działacz i poeta (cz. 4)

Po 1945 r. sytuacja Białorusinów w Polsce nie była łatwa. Władze patrzyły na nich jak na byłych sprzymierzeńców Niemców. Dlatego każdy, kto miał na przykład gazety okupacyjne w języku białoruskim, zdjęcia z białoruskich kursów nauczycielskich czy jakieś dokumenty, niszczył je – najczęściej paląc w piecu…

Opowieści białowieskie

Psałomszczyk Piotr

Był jedną z charakterystycznych postaci Białowieży. Przez wiele lat pełnił funkcję psałomszczyka (dyrygenta chóru) w białowieskiej cerkwi św. Mikołaja Cudotwórcy. Starszy, szczupły, wysoki pan ze starannie pielęgnowaną bródką, niemal do ostatnich swych dni pojawiał się w pejzażu białowieskich ulic. Odszedł w czerwcu równo dwadzieścia lat…

Календарыюм

Гадоў таму

  • у сьнежні

    – у 1595 г. казацкае паўстаньне С. Налівайкі ахапіла беларускія землі. Казацкія атрады занялі Слуцак, спалілі Магілёў. – ліквідацыя ў 1820 г. езуіцкага ордэна на беларускіх землях, Полацкай езуіцкай акадэміі ды іншых навуковых установаў. – 20.12.1840 г. у маёнтку Дэмбрава …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (185) – 20.12.1840 г. у маёнтку Дэмбрава на Гарадзеншчыне нар. Казімір Альхімовіч, мастак. Удзельнічаў у студзеньскім паўстаньні 1863 г., за што быў сасланы на Урал. Вярнуўся ў 1869 г., вучыўся ў мастацкай школе В. Герсана ў Варшаве, закончыў акадэмію мастацтваў у Мюнхене (1875). Жыў у Парыжы і ў Варшаве. Яго карціны  характэрныя гістарычнай і міфалагічнай тэматыкай. Памёр 31.12.1916 г. у Варшаве, пахаваны на Старых Павонзках.
  • (166) – 20.12.1859 г. у Ваютыне на Украіне памерла Эва Фэліньска (нар. 26.12.1793 г. у Узнозе на Случчыне), пісьменніца і мэмуарыстка, аўтарка твору „Wspomnienia z podróży do Syberyi, pobytu w Berezowie i w Saratowie” (t. 1-3, Wilno 1852-1853).
  • (165) – 20.12.1860 г. у Лашы на Гарадзеншчыне нар. Яўхім Карскі, беларускі вучоны - мовазнавец, фальклярыст, аўтар абшырнай трохтомнай працы „Беларусы”, больш як 700 артыкулаў. У 1893-1915 гг. працаваў выкладчыкам на Варшаўскім унівэрсытэце (у  1905 – 1910 гг. быў яго рэктарам). Удзельнічаў у беларускім нацыянальным руху, дэлегат ды ганаровы старшыня Усебеларускага Зьезду ў канцы 1917 г. Памёр у Ленінградзе (Пецярбурзе) 29.04.1931 г., пахаваны там на Смаленскіх могілках.
  • (135) – 20.12.1890 г. у Гродне нар. Юзэф Ядкоўскі, гісторык, краязнавец, заснавальнік гарадзкога гісторыка-археалягічнага музэя ў Гародні ў 1922 г. Памёр у Варшаве 2.01.1950 г., пахаваны на Старых Павонзках.
  • (115) – 20.12.1910 г. у Сьпягліцы Вілейскага пав. нар. Вітаўт Тумаш – грамадзкі дзеяч, лекар, выдатны скарынавед. вучыўся ў Віленскай Беларускай Гімназіі. Пасьля на мэдычным факультэце Віленскага Унівэрсытэту. Актыўна ўдзельнічаў у беларускім студэнцкім жыцьці. У 1940-1941 гадах быў старшынёй Лодзінскага аддзелу
  • (88) – 20.12.1937 г. у Менску расстраляны саветамі Міхал Піотуховіч (нар. 23.02.1891 г. у в. Алексінічы Сеньненскага р-на), крытык і літаратуразнавец.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары / Poprzednie numery

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis
Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com