Беларускі рэжым Лукашэнкі амаль штодзень арыштоўвае і пасля саджае ў турмы грамадзян, якія невыгодныя ўладам у Мінску. Атрымоўваюць яны пакаранні ад некалькіх тыдняў да некалькіх гадоў зняволення. Прыходзіцца ім пабываць у надта цяжкіх умовах.
Пра сваю двухтыднёвую пабыўку ў мінскім славутым ізалятары на Акрэсціна нядаўна Нашай Ніве распавёў Мікалай Казлоў – кіраўнік Аб’яднанай грамадзянскай партыі, якога арыштавалі напярэдадні Дня Волі. Вось яго ўспамін:
„На Акрэсціна цэлая эпапея, пятнаццаць сутак беззаконня. Там перапоўненыя камеры. Палітычным кідаюць бамжоў. У камерах на адно месца спальнае – тры-чатыры чалавекі. Не было ні матрацаў, ні падушак, яркае святло гарэла на працягу ўсіх пятнаццаці сутак, яго не прыглушалі. Я адразу трапіў у карцар. Калі ім не спадабалася нешта, то вылілі ў камеру вядро хлоркі – такой канцэнтрацыі, што адразу ж у людзей пачаліся праблемы. Карцар – гэта аднамесная камера, дзе знаходзілася 7-8 чалавек. Акрэсціна гэта афіцыйна створаная катавальня, каб прынізіць людзей, зрабіць знаходжанне невыносным, здзекавацца з людзей. Аднак ніхто не падаў духам, нягледзячы на прыніжэнні, мы шмат смяяліся, палемізавалі, гулялі ў нешта…”.
Праваабарончы цэнтр „Вясна” паінфармаваў, што сказала пра ўмовы зняволення 51-гадовая Наталля Гірш, якая мае швейцарскае грамадзянства. У канцы мінулага году атрымала яна пакаранне 2,5 году лагеру за тое, што сарвала з твару міліцыянта балаклаву. Цяпер знаходзіцца ў турме ў Гомелі. Разам з іншымі зняволенымі штодзень працуе ў фабрыцы. Раней пры машыне, а цяпер абрэзвае нейкія ніткі. Пасля працы ўсіх прымушаюць глядзець дзяржаўнае тэлебачанне або іншыя маніпулявыныя відэа-матэрыялы. На сто асоб ёсць толькі адзін чайнік, каб заварыць каву або гарбату. Наталля сказала, што ўвесь тыдзень не мела як пасля працы напіцца гарбаты, бо не пагаджаецца з ганебным трактаваннем людзей, якія распіхаюцца да чайніка…”.
Нягледзячы на нечалавечыя абставіны ў турмах, зняволеныя не здаюцца. Вольга Калацкая – вядомая перакладчыца сучаснай літаратуры (м. інш. бестселераў Дана Браўна), калі выйшла з турмы, сказала, што гэта быў для яе цікавы жыццёвы досвед. А ўнутранай свабоды слова і думкі і так ніколі ніхто яе не пазбавіць.
