Вынікі прэзідэнцкіх выбараў ва Украіне паказалі, што ўкраінскі народ патрабуе іншай улады. З увагі на надта песімістычныя настроі ў грамадстве дзейнічаючы прэзідэнт Пятро Парашэнка не меў шанцаў, каб быць абраным на наступны тэрмін. Украінцы паставілі на Валадзіміра Зяленскага, крыху выпадковага маладзенькага яшчэ і недасведчанага палітыка, па прафесіі актора-коміка. Атрымаў ён ажно 75 прац. галасоў. Такім чынам выбаршчыкі праявілі свае спадзяванні, што зможа ён нешта змяніць у краіне, каб людзям жылося лепш і больш справядліва. Безумоўна, можна гэта зразумець, калі толькі ў Польшчу за хлебам выехала ўжо звыш 2 млн украінцаў. Аднак вынікі выбараў успрымаць можна проста як жэст адчаю гэтага народа.

Ва Украіне адбыліся сапраўды свабодныя і дэмакратычныя выбары. Дзейнічаючы прэзідэнт, які пад сабою меў увесь адміністрацыйны апарат, армію і спецслужбы, не толькі не фальшаваў выбараў, але прызнаў свой пройгрыш. Гэта паказвае, што Украіна стала ўжо еўрапейскай дзяржавай з прынятымі ў вольным свеце дэмакратычнымі стандартамі. Розніца ў гэтым паміж Кіевам і Мінскам аграмадная. Бо ж кожныя выбары ў Беларусі адбываюцца пад жорсткім кантролем улады. Тут свой Зяленскі немагчымы таксама таму, што ў беларусаў проста іншая ментальнасць. Хаця падчас нейкага апытання з’явіліся галасы, што патэнцыйным кандыдатам у прэзідэнты з беларускіх артыстаў мог бы стаць, напрыклад, Лявон Вольскі.

У русіфікаванай Беларусі падчас выбарчай кампаніі нават апазіцыя часта выступае на рускай мове. Ва Украіне многія палітыкі і чыноўнікі таксама яшчэ рускамоўныя, але публічна прамаўляюць па-ўкраінску. Прэзідэнцкая дэбата на кіеўскім стадыёне праходзіла выключна на ўкраінскай мове, хаця Зяленскі натаваў свае пытанні па-руску. Дзякуючы інтэрнэту гэтую дэбату маглі пабачыць мільёны людзей ва ўсім свеце. Жыхары Бельшчыны і Гайнаўшчыны, дзе ў карэннай мове шмат ёсць слоў украінскага паходжання, напэўна заўважылі, што мова Кіева, аднак, амаль зусім не такая як падляшская.

Юрка Хмялеўскі