Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    24. Dochtar Maroz (6)

    U archiwie IPN kromie dakumentaŭ UB majuć jaszcze druhuju dakumentacju – z Wajskowaho rajanowaho sudu ŭ Biełastoku, dzie krychu bolsz infarmacjaŭ pra sprawu Wacława Maroza. Baraniŭ jaho adwakat Alaksandar Saroka z Warszawy. 26 kwietnia 1950 r. jak obrońca wojskowy pasłaŭ da suda ŭ Biełastoku piśmo,…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Komentarz

I co teraz?

Przez kilka godzin czytałem doniesienia i komentarze o porwaniu 23 maja samolotu pasażerskiego nad Białorusią i uprowadzeniu Ramana Pratasiewicza i jego partnerki Sofii Sapegi. Po tym, co już wiemy, nikt nie ma wątpliwości, że była to akcja służb białoruskich (i pewnie rosyjskich), dla których posługiwanie się kłamstwem i nieliczenie się z ludzkim życiem i bezpieczeństwem to standard. Nazwałbym te wszystkie KGB, FSB, itp. państwowymi zorganizowanymi grupami przestępczymi, na usługach tych, którzy nimi kierują, czyli – wiadomo kogo; boję się powiedzieć kogo, bo może i mnie – nieistotnego, nędznego i tchórzliwego w zasadzie obywatela Unii Europejskiej (w przeciwieństwie do bohaterskiego Pratasiewicza i tysięcy innych Białorusinów) wezmą i porwą albo nastraszą, gdy będę sobie szedł ulicą miasta. Tak oto w środku Europy zaczniemy się bać. Bać normalnie żyć. Terroryści ze swoich nor przenieśli się właśnie do pilnie strzeżonych pałaców w centrach miast, jeżdżą najdroższymi samochodami, chodzą w najbardziej ekskluzywnych garniturach (i sukienkach), jedzą wykwintne jedzenie i… wycierają buty na przygarbionych plecach swoich sługusów. Tak, przez tych kilka godzin wszystkiego się naczytałem, nazgadzałem, naoburzałem… I co teraz? Szczerze, to nie wiem. Ale pomyślałem, że może my tu, Białorusini z Podlasia, moglibyśmy jakoś po swojemu, indywidualnie zaprotestować. Wiem, że niemało z nas przez lata – w dobrej najczęściej wierze – przyjmowało nagrody, wyróżnienia, medale i inne suweniry od Białorusi należącej do Łukaszenki. Gdyby je tak zacząć teraz spektakularnie wyrzucać na śmietnik, zrzec się tych „uznań za zasługi…” Pamiętajmy, że nagrody przyjmowane od przestępców to tak jak współudział w przestępstwie. Ja, choć niestety nic do wyrzucenia nie mam, obiecuję spróbować nakłonić jak najwięcej osób z mojej rodziny, żeby wywalili na zbity pysk reżimowe białoruskie programy telewizyjne i radiowe, zatruwające nasze umysły pozorami normalności w Białorusi. Chociaż tyle na początek.

KTOŚ

O całym zdarzeniu czyt. w artykule Terror na białoruskim niebie

 

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны. Неабходныя палі пазначаны як *

Календарыюм

Гадоў таму

  • у чэрвені

    – у 1519 г. Францыск Скарына выдае ў Празе Кнігу Руф, Кнігу Эсфір, Кнігу Плач Іяэміі. – 28.06.1660 г. войскі Вялікага Княства Літоўскага і польскія разбілі каля вёскі Палонка Слонімскага павету войскі расейскага агрэсара (камандуючы Іван Хаванскі). – 7.06.1825 г. …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (161) – 21.06.1864 г. у Бялевічах каля Слуцка нар. Аляксандр Сержпутоўскі, этнограф і фальклярыст. Закончыў Нясьвіжскую настаўніцкую сэмінарыю (1884) і Археалягічны інстытут у Пецярбургу (1904). Настаўнічаў у Слуцкім і Мазырскім паветах (1884–1893), працаваў у этнаграфічным аддзеле Рускага
  • (152) – 21.06.1873 г. у Пеліканах ля возера Палік пад Барысавам памёр Вацлаў Пелікан (нар. 11.09.1790 г. у Слоніме), мэдык, грамадскі і палітычны дзеяч.
  • (117) – 21.06.1908 г. у в. Прысынак (зараз Узьдзенскі р-н) нар. Павал Шыдлоўскі, дзеяч самадзейнага мастацтва, заснавальнік Прысынкаўскага – аднаго са старэйшых самадзейных хароў Беларусі. Памёр 1.02.1992 г.
  • (117) – 21.06.1908 г. у Старэве на Случчыне нар. Сьцяпан Майхровіч, літаратуразнаўца. У  1943-1944 гг. рэдагаваў газэту “Белостокская правда”, пасьля вайны заняўся літаратуразнаўствам, напісаў манаграфіі пра Янку Лучыну, Вінцэнта Дунін-Марцінкевіча, Максіма Багдановіча, Францішка Багушэвіча, Янку Брыля, Івана Шамякіна ды гісторыю беларускай літаратуры. Памёр 1.07.1981 г. у Менску.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis
Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com