Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    21. Samaabarona i śmierć Żyda Berszki (2)

    Savieckaje vojsko i pahraniczniki spaczatku ŭsich ludziej z hetych troch viosak vyvieźli za Śvisłacz na zborny punkt u Nieparożnicach. Zahadali im usio z saboju zabrać, szto tolko mahli ŭziać na furmanku. Pośle saviety mieli ich parassyłać dalej u Biełaruś. Raptam pryjszoŭ zahad, szto kali chto…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Kinoman

    9. Miastu H. na do widzenia

    Jeszcze mi tylko spacer pozostał Wąską aleją przez zielony park Wiatr w drzewach szemrze ledwie przebudzony Tak jak wczoraj, przedwczoraj, od lat Tak dziwna ta chwila brakuje słów… (Budka Suflera, „Memu miastu na do widzenia”, 1974) Nedaleko od mojoho liceja byv neveliki park, utisnuty… ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Płacz zwanoŭ

8. Baba – szpieg z Kruszynianaŭ (3)

Sudowy pryhawor u sprawie agentki „Haliny” IPN
Sudowy pryhawor u sprawie agentki „Haliny”
IPN

Żywuczy ŭ Waliłach-Stancji agent „Halina” mieła społku z nimieckimi kanfidentami – susiedkaj Marysiaj U. i jaje naraczonym folksdojczam Paŭłam Sojkaj (pachodziŭ z Ślonska, z Tychaŭ), jaki pracawaŭ jak pierawodczyk dla Gestapa. Marysia mieła dwoch bratoŭ, pracawali na poszcie ŭ Biełastoku. Adzin, Wacak, toża byŭ kanfidentam Gestapa. Miż inszym zaŭdaŭ jon Niemcam u Haradku partyzana, jaki padkładaŭ miny pad pojezdy, szto jechali siudema na ŭschodni front. Wacak U. pa wajnie wyjechaŭ u Sawiecki Sajuz, dzie ŭstupiŭ da… NKWD.

7 maja 1944 r. Stanisława D. „Halina” pajechała na tydzień da ciotki da Biełastoku. Tam na hulicy arysztawała jaje Gestapa. Praŭdapadobna zaŭdaŭ jaje Sojka, bo jaho naraczonaj Marysi U. wyhawaryłasa jana, szto na Ślonsku maje żonku i dziciej. „Halina” prabyła ŭ aryszcie dźwie nidzieli jak padazronaja za szpikulanstwo i prynależnaść da kamunistaŭ. Wypuścili, bo zaruczyŭ za jaje brat Marysi, Wacak.

Kali ŭstupili sawiety, Stanisława D. pakinuła Stancju-Waliły i wyjechała da Krynak. U 1946 r. brat zabraŭ jaje da sibie na „ziemie odzyskane” i da 1950 r. żyła kala Apola, zajmajuczysia krawiectwam. Na paczatku 1951 r. Marysia U. ściahnuła jaje da Cieszyna. Kalażanka z czasoŭ akupacji, jakaja wyszła zamuż i pamianiała familju, nahawarwała jaje da padpolnaj dziejalnaści prociŭ nowaha paradku ŭ Polszczy. Szantażawała, szto zaŭdaść jaje jak byłoha nimieckaho agenta.

Sawieckaja armia, kali hnała hitleraŭcaŭ da Berlina, pierajmała toża ichniuju dakumientacyju. Niemcy adstupajuczy pad kaniec lipca 1944 r. z Biełastoku, nie paśpieli ŭziać z saboju usich tajnych dakumentaŭ Gestapa, pierachapili ich sawieckija sałdaty. Takija papiery jak tolko prajszoŭ front, NKWD adpraŭlało ŭ Maskwu. Trapiła tam i teczka agenta „Haliny”. Pośle wajny sawieckija służby zdabycznuju nimieckuju dakumientacju dakładna prawiarali. Ureszcie znajszli i meldunki Stanisławy D. Usiu teczku pieradali u WUBP u Biełastoku. Tam dakumentacju pierakłali na polski jazyk i paczali spraŭdżać, dzie moża znachodzicca byłaja agent „Halina”.

Stanisławu D. polskija „organy bezpieczeństwa” arysztawali letam 1952 r. Zadzierżali jaje ŭ Cieszynie raszenniam WUBP u Biełastoku. Była tedy ŭdawoj i mieła 19-letniaha syna. Rabiła kraŭczychaj, zapisałasa toża da ZSL. Z Cieszyna byłuju agentku „Halinu” prywieźli ŭ Bielastok.

Sud adbyŭso 4 marca 1953 r. U sprawie świedczyło mnoho ludziej, najbolsz z Kruszynianaŭ. Prawia dwaccacioch życielej wioski padpisałaso pad zajaŭlenniam, szto abwinawaczanaja nie mieła nijakaj stycznaści z nimieckaj żandarmeryjaj. Jana sama ŭ sudzie probawała ŭsiu winu skinuć na Marysiu U., każuczy szto meldunki pisała pad jaje dyktando. Pryniała jaszcze liniju abarony, nibyto była padwojnym agentam, nakirawanym u Gestapo sztabam sawieckich partyzantaŭ z-pad Haradka. Dakazwała, szto ŭ partyzantcy byŭ jaje brat, a szwagier z partyzantami trymaŭ ciesny kantakt. Jak padwojny agent infarmacji z Gestapa mieła pieradawać sawieckamu sałdatu, jaki jak kazała chawaŭso ŭ jaje baćkoŭ u Kruszynianach. Ale na ŭsio toje nie znajszła jana świedkaŭ.

Prakuratar damahaŭso dla Stanisławy D. siami let ciurmy. Pasadzili jaje na sześć i jaszcze na cztery adabrali hramadzianskija prawy. Mieła tedy 40 let. Karu adbywała ŭ ciurmie ŭ Kamińsku ŭ cipierasznim warmińsko-mazurskim wajawodztwi. Na wolu wyjszła – „warunkowo” – 15 lutaho 1956 r.

Ale heto byŭ jaszcze nie kaniec jaje prablemaŭ. Pośle ciurmy paczała żyć u Biełastoku, ale na daŭżej nie mahła znajści nijakaj raboty. Jak tolko dzieści zaczapiłasa, chutko jaje zwalniali, bo figurawała ŭ rejestry pakaranych. Dzie tolki mahła słała piśmy z prośbaj a pamiławannie. Bez rezultatu. Wyrak skasawali joj tolko ŭ 1970 r. Dakładno tady, jak zhodno z tadysznim prawam minuło dziesiać let ad kary ŭ ciurmie i adabrannia hramadzianskich prawoŭ.

Jurak Chmialeŭski

Na asnowi IPN Bi 408/101

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • ў траўні

    770 – у 1254 г. быў падпісаны мірны дагавор паміж вялікім князем Міндоўгам і галіцка-валынскім князем Данілам Раманавічам. 740 – разгром у 1284 г. войскамі літоўскага князя Рынгальда мангола-татарскіх войск каля вёскі Магільна. 530 – у 1494 г. у Гародні …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (818) – у 1206 г. пачаўся захоп інфлянцкімі (лівонскімі) крыжакамі Кукенойскага княства (населенага Крывічамі і балцкімі плямёнамі), у якім панаваў полацкі князь Вячка (Вячаслаў), які загінуў у бітве з крыжакамі ў 1224 г.
  • (719) – напады крыжакоў у 1305 г. на Гарадзенскую замлю ды аблога імі Гарадзенскага замка.
  • (450) – у 1574 г. заснаваньне ў Нясьвіжы езуіцкага калегіума. Пазьней падобныя калегіумы былі заснаваны ў Бярэсьці, Бабруйску, Віцебску, Гародні, Драгічыне (на Палесьсі), Магілёве, Менску, Наваградку, Оршы, Слуцку і іншых гарадах.
  • (233) – 3.05.1791 г. польскі сойм прыняў канстытуцыю (Ustawa Rządowa), паводле якой была зьнесена аўтаномія Вялікага Княства Літоўскага.
  • (179) – 3 (15).05.1845 г. у фальварку Свольна каля Дрысы (зараз Верхнедзьвінск) на Віцебшчыне нар. Іван Чэрскі, геоляг і географ. За ўдзел у студзеньскім паўстаньні сасланы ў Омск, дзе праводзіў гэалягічныя дасьледаваньні ваколіц. Памёр 25.06.(7.07)1892 г. падчас экспэдыцыі ў пасёлку Калымскім каля вусьця ракі Амалон.
  • (147) – 3.05.1877 г.  у фальварку Іваноўшчына Лепельскага пав. нар. Антон Грыневіч (арыштаваны ў 1933 г., памёр у савецкім лагеры 8.12.1937 г.), фальклярыст, кампазытар, пэдагог, выдавец. Удзельнік суполкі „Загляне сонца і ў наша ваконца”. У 1910-1912 гг. выдаў два тамы кніжкі „Беларускія песьні з нотамі”.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2024 Czasopis