Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    24. Dochtar Maroz (6)

    U archiwie IPN kromie dakumentaŭ UB majuć jaszcze druhuju dakumentacju – z Wajskowaho rajanowaho sudu ŭ Biełastoku, dzie krychu bolsz infarmacjaŭ pra sprawu Wacława Maroza. Baraniŭ jaho adwakat Alaksandar Saroka z Warszawy. 26 kwietnia 1950 r. jak obrońca wojskowy pasłaŭ da suda ŭ Biełastoku piśmo,…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Вайна па-суседску і мы

Дэманстрацыя перад беларускім консульствам у Беластоку супраць вайны ў Украіне. 27 лютага 2022 Радыё Рацыя
Дэманстрацыя перад беларускім консульствам у Беластоку супраць вайны ў Украіне. 27 лютага 2022
Радыё Рацыя

Украіну ад 24 лютага, калі напала на яе Расія, на працягу месяца пакінула ўжо звыш трох мільёнаў грамадзян. Каля двух мільёнаў бежанцаў – пераважна жанчыны і дзеці – апынулася ў Польшчы. Каб схавацца ад вайны, пэўная іх частка прыбыла таксама на Падляшша.

Улады ў Варшаве і гмінныя самаўрады адразу выйшлі бежанцам насустрач, аказваючы ім усякую дапамогу, перад усім ў раскватараванні і працаўладкаванні. Працягнулі да іх руку таксама звычайныя грамадзяне, аказваючы ім фінансавую і іншую дапамогу. Мы – беларусы на Падляшшы і ў іншых гарадах – зразумела, адгукнуліся на гэта ад усяго сэрца. Многія бежанцы з Украіны знайшлі прытулак у нашых дамах, а іх дзеткі пайшлі ў школу вучыцца разам з беларускімі і польскімі аднагодкамі.

Менавіта так паступаць і трэба – гуманна і па-хрысціянску. Тым больш, што, на жаль, ніхто не дасць поўнай гарантыі, ці часам мы не будзем вымушаны – не дай Бог – калісь так ратавацца як цяпер уцекачы з Украіны. Свет зрабіўся надта неспакойным, а мы на Падляшшы жывём вельмі блізка ваеннага тэатру з падаючымі на людзей бомбамі і ракетамі. З гэтай прычыны бежанцы з Украіны крыху пабойваюцца ехаць у Беласток і наш прымежны рэгіён. Кіруюцца пераважна ў глыб Польшчы, а то і далей – на захад у Еўропу.

Салідарызуючыся цяпер з Украінай мы так як увесь цывілізаваны свет рашуча супраць агрэсара – Расіі, таксама яго саюзніка – рэжыму Лукашэнкі. Таму ўлады гарадоў і гмінаў, у якіх пражывае наша меншасць, адразу спынілі супрацоўніцтва і кантакты з партнёрамі ў Расіі. Для прыкладу так вырашылі самаўрады Беластока, Бельска-Падляшскага, Гайнаўкі, Саколкі, Міхалова, а таксама соймік Падляшскеага ваяводства. У выпадку партнёрскіх дамоў з гарадамі ў Беларусі справа больш складаная. Некаторыя самаўрады (м.інш. сакольскі) звязаны яшчэ мільённымі кантрактамі ў рамках трансгранічнай праграмы Еўрапейскага Саюза.

За справай бежанцаў з Украіны, таксама палітуцекачоў з Беларусі, Польшча дэмаграфічна ўжо не так маналітная як дагэтуль. Вынікі мінулагодняга перапісу насельніцтва, якія неўзабаве стануць вядомымі, у гэтым выпадку будуць ужо ў значнай меры неактуальнымі.

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны. Неабходныя палі пазначаны як *

Календарыюм

Гадоў таму

  • у чэрвені

    – у 1519 г. Францыск Скарына выдае ў Празе Кнігу Руф, Кнігу Эсфір, Кнігу Плач Іяэміі. – 28.06.1660 г. войскі Вялікага Княства Літоўскага і польскія разбілі каля вёскі Палонка Слонімскага павету войскі расейскага агрэсара (камандуючы Іван Хаванскі). – 7.06.1825 г. …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (452) – У 1573 г. апрацаваны і прадстаўлены да зацьвярджэньня кандыдатам на трон Рэчы Паспалітай Генрыхам Валезіюшам прывілеі для шляхты, паводле якіх між іншым яна свабодна выбірала караля.
  • (129) – 2.06.1896 г. у Гайніне Слуцкага павету нар. Пётр Татарыновіч, беларускі каталіцкі святар, нацыянальны дзеяч, між іншым пераклаў на беларускую мову „Quo vadis” Генрыка Сянкевіча. Памёр у Рыме 3.09.1978 г.
  • (120) – 2(15).06.1905 г. у г. Веліж, Віцебскай губэрні. нар. Юрка Віцьбіч (сапраўднае прозьвішча Георгій Шчарбакоў) – пісьменьнік. Закончыў гімназію. Друкаваўся з 1929 г. У час нямецкай акупацыі праяўляў вялікую пісьменьніцкую актыўнасьць, ягоныя творы былі друкаваны ў многіх часопісах. Выдаў у той час два зборнікі публіцыстыкі „Вяліскія паўстанцы” ды „Нацыянальныя Сьвятыні”. У Нямеччыне ў 1946 годзе разам з Н. Арсеньневай

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis
Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com