Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    Za rasstreł kaniec kancoŭ nikoho nie abwinawacili

    Potym Jurczeniu na UB dapytwali jaszcze czatery razy. Na kaniec pry prysustwi prakuratara. Jurczenia szczacielno raskazwaŭ, jak zaŭdawaŭ Niemcam ludziej, jakich pośle rasstralali. Nadto nie piareczyŭ toża, kali pytali jaho, ci heto praŭda, szto świedczyli ludzi. Na kaniec 15 stycznia 1953 r. pryznaŭso da winy,…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Kinoman

    14. Chto vpravo, chto vliêvo, chto v błudy

    Posłuchavšy v radivi 13 hrudnia 1981 promovu generała Jaruzelśkoho razy dva-try, my z Gienikom R. i Janom G. vyryšyli, što nam u Varšavi nema sensu zmahatisie ni za socijalizm, ni proti socijalizmu, i postanovili evakuovatisie na Biłostôčynu. Zreštoju, šče pered południom toho samoho dnia administracija domów studenta ohołosiła zarządzenie, što studenty povinny pokinuti akademiki i jiêchati dochaty. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Płacz zwanoŭ

4. „Palicjanty” (4)

Kryż u Nowym Wostrawie (Nowaj Wioscy). Nidaloko, z boku na pustym cipier miescy, byŭ nimiecki pastarunak Fatahrafija aŭtara
Kryż u Nowym Wostrawie (Nowaj Wioscy). Nidaloko, z boku na pustym cipier miescy, byŭ nimiecki pastarunak
Fatahrafija aŭtara

Wajnoju nimiecki pastarunak byŭ toża ŭ Nowaj Wioscy ŭ Szudziałaŭskaj hminie. Zrabili jaho ŭ szkole, jakuju pry sawietach pastawili z matarjału pierawiezienych budynkaŭ z Hryboŭszczyny – Wierszalina Ilji Klimowicza. Pad kaniec wajny hety pastarunak spalili partyzanty. Potym, jak zamacawałasa nowaja Polska, z boku, zaraz ujazdżajuczy ŭ wiosku, zbudawali nowy budynak szkoły, u jakim dzieci wuczylisa jaszcze da kanca szajśiatych let. Cipier ni pa adnym, ni pa druhim budynku nima nawat śledu.

Na pastarunku ŭ Nowaj Wioscy służyŭ u 1943 r. miż inszym katolik z Biełastoku, Wałodźko Biełaboki nar. u 1918 r. Potym, u 1948 r., jaho za heto sudzili (że idąc na rękę władzy niemieckiej…). Biełaboki nie pryznawaŭso da winy. Tłumaczyŭ, szto na pastarunku ŭ dzień byŭ stolaram, a ŭ noczy stajaŭ na warcie. Raniej u Biełastoku toża rabiŭ jon u stalarni na kalei, za sawietami i za niemcami. U listapadzie 1943 r. kinuŭ hetu pracu i ŭciok u Krynki. Tam chutko papaŭ u ruki nimieckich żandarmaŭ. Kab ratawacca, paklikaŭso na znakomstwo z szucmanam z Szudziaława, Adolfam Galiczam. Tedy Niemcy skazali jamu, szto moża pracawać dla ich. Zhadziŭso, bo jak hawaryŭ u śledztwie, nie mieŭ wychadu.

Na nimieckm pastarunku ŭ Nowaj Wioscy służyło paru szucmanaŭ, piraważno katolikaŭ z wakolicy. Ich zadaczaj było nawodzić „nowy paradak”, karać życielej, jakija nie padparadkoŭwajucca hitleraŭskamu reżimu, pamahajuć partyzantam, ci żanuć samahonku. Hetyja „palicjanty” pamahali toża Niemcam ławić partyzantaŭ i kamunistaŭ.

Biełaboki ŭ Nowaj Wioscy służyŭ tolko try miesiacy, potym hety pastarunak spalili partyzanty. Tedy Biełabokaha pieraniaśli ŭ Krynki. Pry sabie mieŭ karotki karabin z nabojami. Na służbie chadziŭ u nimieckim mundziry.

Kali ŭ paławinie 1944 r. czuwać było, jak z uschodu nadychodzić front, u kancy czerwca pastarunak u Krynkach ewakuirawali na zachad. Żandarmy z szucmanami cieraz Prostki pierajechali ŭ nimieckaje miesto Arys (Orzysz). Biełaboki ŭziaŭ z saboju żonku. Tam szucmanam zahadali iści na front. Biełaboki nie zhadziŭso. Za toje pasadzili jaho z żonkaj u łagier pad Lipskam. Kali hitleraŭcy zdalisa, wyjechali ŭ amierykanskuju akupacyjnuju zonu. Da Polski wiarnulisa aż u apreli 1947 r.

26 grudnia 1947 r. Biełabokaha zaŭdaŭ mużczyna z Biełastoku. Pryszoŭ na kamisariat milicji i padaŭ adras, dzie żywie. Skazaŭ, szto pra pracu Biełabokaha na służbie Niemcam wiedaje ad swaje szwagierki. Try dni paźniej byłoho szucmana arysztawali.

U śledztwie i na sudowaj sprawie prasłuchali szmat świedkaŭ – z Nowaj Wioski, Krynak i Szudziaława. Pieraważno nichto niczoho kiepskaho pra Biełabokaha nie skazaŭ. Adzin świedak, jaki służyŭ razam z Biełabokim, kazaŭ, szto heta palicja na abławy prociŭ partyzantaŭ nie jeździła, a tolko da sałtysoŭ, u jakich popili, pojedli i odjeżdżali. Pierakonwaŭ, szto na abławy jeździli tolko własaŭcy i Gestapo.

Ale adzin świedak, sapożnik z Krynak, raskazwaŭ, jak razam z własaŭcami jeździŭ na abławy partyzantaŭ za Nowaj Wioskaj i kala Sakołki toża Biełaboki. Hawaryŭ jaszcze pra łapanki maładych chłopcaŭ i dziaŭczat na prymusowyja raboty na Prusy, u czym hety szucman mieŭso być aktyŭny. Sapożnik iranizawaŭ z jaho. Kazaŭ, szto Biełaboki da ludziej adnosiŭso „nieźle”, bo asabliwo jak padpiŭ, lubiŭ kahości ŭderyć. Piraważno ŭ czaćwier wiaskoŭcaŭ, jakija pośle rynku zachodzili ŭ gaspodu.

Choć druhija świedki dakazwanniaŭ sapożnika nie paćwierdzili, prakuror nakirawaŭ u sud akt abwinawaczannia. Zakidaŭ Biełabokamu, szto jak szucman na nimieckich pastarunkach u Nowaj Wioscy i ŭ Krynkach z rużjom u ruce paru razoŭ prymaŭ udzieł u abławach na partyzantaŭ. Druhi zakid – pamoh Niemcam arysztawać paru dzisiatkaŭ życielej, szto chawalisa ad prymusowych rabotaŭ.

Sud adbyŭso wosieniu 1948 r. 24 akciabra byŭ zaczytany wyrak, jaki Biełabokaho poŭnaściu uniawinniŭ. Sud nie znajszoŭ wierahodnych dokazaŭ winy. Na karyść abwinawaczanaha napeŭna paŭpływała i toje, szto nie zhadziŭso jon wajawać razam z Niemcami na froncie.

Na asnowi: Akta w sprawie karnej Sądu Apelacyjnego w Białymstoku, 1947-1948, sygn. IPN Bi 404/258.

 (pradaŭżeńnie budzia)

Jurak Chmialeŭski

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • У сакавіку

    – забойства язычнікамі ў 1250 г. ігумена Лаўрышаўскага манастыра, прападобнага Елісія, кананізаванага як сьвяты Беларусі. – 31.03.1785 г. у Варшаве памёр Антоні Тызэнгаўз (нар. у 1733 г. у Новаельні на Гродзеншчыне), палітычны і грамадзкі дзеяч ВКЛ, асьветнік, з 1765 г. …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (160) – 23.03.1865 г. у Валожыне, Ашмянскага павету нарадзіўся Стары Улас (Уладыслаў Сівы-Сівіцкі), паэт, празаік, зьбіральнік беларускага фальклёру. З 1907 г. друкаваўся ў „Нашай Ніве”, потым у заходнябеларускіх выданьнях. Памёр 30.09.1939 г. у Шашэльгішках на Віленшчыне. Пахаваны на могілках у Сужанах.
  • (130) – 23.03.1895 г. у Лугавой каля Капыля нар. Васіль Сташэўскі, драматург і празаік. Закончыў Несьвіжскую настаўніцкую сэмінарыю (1914) і Менскі настаўніцкі інстытут (1924). Працаваў настаўнікам у Оршы, з 1927 г. – адказным сакратаром літаратурнага аб'яднаньня "Маладняк", з 1929 г. –  аб'яднаньня „Полымя”. У гг. 1928-1929 працаваў у газэце „Савецкая Беларусь”. У 1937 г. рэпрэсіраваны і прыгавораны да вышэйшай меры
  • (100) – 23.03.1925 г. у в. Мора на Беласточчыне нарадзіўся Віктар Швед, паэт, актыўны дзеяч беларускага руху на Беласточчыне. Друкуецца з 1957 г. Дэбютаваў у „Ніве” вершам „Я беларус”. Аўтар многіх зборнікаў вершаў, сааўтар падручнікаў на беларускай мове. Жыве ў Беластоку. Віншуем Вас, спадар Віктар!
  • (47) – 23.03.1978 г. у Менску памёр Рыгор Шырма (нар. 8(20).01.1892 г. у в. Шакуны, Пружанскага  павету), харавы дырыжор, фальклярыст, грамадзкі дзеяч. Актыўна ўключыўся ў беларускі рух у 1922 г., дзейнічаў у Беларускім Выбарчым Камітэце. Пасьля стаў настаўнікам сьпеву ў Віленскай Беларускай Гімназіі, выхавацелем у інтэрнаце гімназіі. Грамадзка працаваў у Таварыстве Беларускай Школы. Выдаваў зборнікі беларускіх песьняў.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis