Працяг артыкула “Ён быў маім старэйшым сябрам і дарадцам”
Варшава, 26 лютага 2008 года
Добры дзень, шаноўны Сяргей!
Сёння атрымаў ваш ліст ад 16 лютага. На жаль, не магу вам напісаць ні аднаго славечка пра тэатр „Полымя”, які меўся дзейнічаць у Беластоку ў 1937-1938 гадах і яго кіраўнічку Ганну Абуковіч. Ніколі не чуў і не чытаў пра існаванне гэтага тэатра. Таксама нічога не ведаю пра дзейнасць Кастуся Кіслага1 ў Беластоку, пра што Вы мяне пыталі раней. Рэкамендую папытаць Віталя Лубу, які, калі сам не ведае, то можа разведаць сярод супрацоўнікаў тыднёвіка „Ніва”.
Я ўсё яшчэ ваюю з маёй хваробай. Апошнімі днямі стала нібыта крыху лепш – прынамсі магу рукой напісаць некалькі слоў, хаця хадзіць усё яшчэ цяжка. А раней бывала правая рука амаль не дзейнічала. Уявіце сабе, за мінулы год не напісаў амаль нічога – парадкаваў свае паперы і гэта была адзіная карысць з жыцця.
Дзякую Вам, Сяргей, за добрыя пажаданні, пра што сам мару, бо без інтэлектуальнай работы застаецца марнае існаванне. Але аптымізм не пакідае – веру, што арганізм павінен лепш змагацца з хваробай, чым таблеткі.
З прывітаннем Юры Туронак.
1. ↑ Кастусь Кіслы (1898-1980) – беларускі кампазітар, музыкант, дырыжор царкоўных і свецкіх хораў.
Трыпуці, 24 чэрвеня 2009 года
Паважаны спадар Чыгрын!
Дзякую ліст ад 23 мая і кніжачку пра мастака Антона Карніцкага1. Ад пачатку чэрвеня сяджу на дачы ў Трыпуцях пад Беластокам і таму не магу выканаць Вашай просьбы аб беларускіх газетах і часопісах у Варшаве. Здаецца, у 1930-х гадах была толькі камуністычная аднаднёўка, дакладны адказ прышлю ў верасні. Пра архівы Федароўскага2, Леўчыка і Зямкевіча3 нічога мне невядома.
З пашанай Юры Туронак.
1. ↑ Антон Карніцкі (1912-1944) – слонімскі мастак.
2. ↑ Міхал Федароўскі (1853-1923) – беларускі і польскі фалькларыст, этнограф, археолаг.
3. ↑ Рамуальд Зямкевіч (1881-1944) – беларускі бібліёграф, гісторык літаратуры, калекцыянер, публіцыст, перакладчык.
Варшава, 6 верасня 2011 года
Добры дзень, шаноўны Сяргей!
Дзякую за ліст ад 21 жніўня 2011 года, за добрыя словы аб маёй кнізе ўспамінаў. Шчыра кажучы наўрад ці можна так аб ёй гаварыць без агаворак: у выдавецтве не задбалі пра добрую карэктуру, марны таксама тэхнічны бок здымкаў, прынамсі многіх здымкаў.
Пра Ластаўку1, Гапановіча2 і Манкевіча3 і іх дзейнасці да 1939 года наўрад ці змагу напісаць, акрамя таго, што напісаў у кнізе ўспамінаў на старонках 140-141. Пра гэты перыяд я іх не распытваў – мяне задавальнялі артыкулы Ластаўкі, надрукаваныя ў беластоцкім календары за 1980 год пад загалоўкам „Асветнае таварыства беларусаў у даваеннай Варшаве” (с.143-152). Рэкамендую там жа і артыкул Ф. Каравацкага пра зацікаўленні кампартыі гэтай арганізацыі (С.152-154). Больш за ўсё мяне цікавіла іх дзейнасць у гады нямецкай акупацыі, але як адчуваю, Вы не займаецеся гэтым перыядам.
Маю толькі адзін здымак Язэпа Гапановіча, надрукаваны на 137 старонцы кнігі ўспамінаў. Калі ён Вам адпавядае, пішыце, зраблю рэпрадукцыю і вышлю.
Станам майго здароўя, на жаль, пахваліцца не магу. За апошні год (са жніўня 2010) не напісаў ні радочка, хаця ёсць патрэба і матэрыял. Усё чакаю на лепшы лёс, а тым часам пачалася праблема з сэрцам, нядаўна давялося палячыцца ў шпіталі.
Жадаю Вам паспяхова закончыць кнігу пад назвай „Беларусы ў Варшаве, 1900-1939 гады”.
З прывітаннем Юры Туронак.
1. ↑ Пятро Ластаўка (1907-1968) – беларускі грамадска-культурны і палітычны дзеяч, публіцыст.
2. ↑ Язэп Гапановіч – беларускі грамадска-культурны дзеяч напачатку ХХ стагоддзя.
3. ↑ Баляслаў Манкевіч (1905-1995) – беларускі грамадска-культурны дзеяч, перакладчык.
