Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    20. Szpieg z pastarunku milicji ŭ Szudziałavie

    Kali ŭ żnivo 1944 r. krasnaarmiejcy asvabadzili tutejszyja ziemli ad hitleraŭcaŭ, kala Szudziałava ażyvilisa katoliki, jakija jaszcze za Niemca zapisalisa da Armii Krajovaj. Takuju jaczejku ŭ Kazłovym Łuzie sarhanizavaŭ vosieniu 1942 r. Adolf Filipowicz z susiedniaho Biełaha Łuha. U AK ŭstupiŭ miż inszym Adolf Ogilba…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Kinoman

    4. Hajnuvka zbliźka

    To był maj, pachniała Saska Kępa / Szalonym, zielonym bzem – spivała Maryla Rodowicz u radivi kirovcy autobusa, kotorym my, dvadceť učenikôv škoły v Horodčyni i jeji dyrektorka pani Renia, voročalisie dochaty z vyciečki do Varšavy…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Дзённік рэдактара

30 кастрычніка 2022 г.

Palina як бард нашых часоў. Не з гітарай, але поўнасцю пад электронную музыку Фота Юркі Хмялеўскага
Palina як бард нашых часоў. Не з гітарай, але поўнасцю пад электронную музыку
Фота Юркі Хмялеўскага

На завяршальным канцэрце „Бардаўскай восені” ў „Zmianie Klimatu” ў Беластоку адчуў я сябе крыху як у Мінску. У пабе былі амаль адны эмігранты, што прыйшлі на жыва паслухаць беларускай спяванай паэзіі ў духу сваёй айчыны. Але два выступы маладых выканаўцаў ува мне таксама пакінулі глыбейшыя ўражанні і мастацкія адчуванні.

Гэты фестываль пасля двухгадовага перапынку аднавіў Фонд Тутака, памяняўшы крыху яго формулу. Раней з пачатку дзевяностых гадоў арганізатарам быў Зьвяз беларускай моладзі, а пасля наследнік – цэнтр „Шчыты”. Імпрэза ў асноўным адбывалася ў Бельскім доме культуры і была двухдзённай, прытым з конкурснай часткай.

І вось у гэтым годзе „Бардаўская восень” вярнулася ў Бельск у новы ўжо будынак дому культуры, але паасобныя мерапрыемствы адбыліся яшчэ ў Беластоку і ў Гарадку. Апрача музычнай часткі былі літаратурныя сустрэчы і сцэнічная праграма. Такая разнастайная формула лепш адпавядае сучаснасці. Па зразумелых прычынах конкурс выканаўцаў арганізаваць цяпер немагчыма.

Безумоўна, вялікай падзеяй сёлетняга фестывалю быў удзел у ім „Купалаўцаў”. Акцёры драмтэатра імя Янкі Купалы, якія пасля пратэстаў 2020 г. пакінулі Беларусь, у Бельску далі музычны канцэрт „Я гавару” на вершы сучасных беларускіх паэтаў з удзелам класічнай і электрагітары, фартэпіяна і двух жаночых галасоў. Пасля была дыскусія з удзелам музыкі Змітра Вайцюшкевіча, старшыні Беларускай рады культуры Сяргея Будкіна, старшыні беларускага Пэн-цэнтра Таццяны Нядбай і дырэктара Гайнаўскага белліцэя і заадно шматгадовага арганізатара „Бардаўскай восені” Ігара Лукашука, якія ўспаміналі Міхала Анемпадыстава. Падсумаваннем было ўручэнне прэміі імя гэтага выдатнага мастака, які між іншым шмат гадоў апрацоўваў графічнае афармленне фестывалю. Атрымаў яе Анатоль Лазараў за вокладку кніжкі „Нерасстраляныя”. На заканчэнне бельскай часткі выступіў гурт WZ TRIO Змітра Вайцюшкевіча.

На другі дзень у рамках фестывалю адбылася ў Беластоцкім лялечным тэатры прэм’ера мастацкага праекту „Купалаўцаў” пад загалоўкам „37-22” у пастаноўцы Андрэя Саўчанкі. Прымеркаваны ён да „Ночы расстраляных паэтаў”, у памяць закатаваных пры Сталіне ў 1937 г. беларускіх літаратараў. Пасля спектакля прайшла прэзентацыя кнігі Сяргея Будкіна „Нерасстраляныя” і дыскусія на тэму сучаснай беларускай турэмнай паэзіі.

Апошні трэці дзень „Бардаўскай восені” пачаўся ў Гмінным цэнтры культуры ў Гарадку. Выступіў там Зміцер Вайцюшкевіч, а пасля яго мясцовы музыкант Ян Карповіч, дарэчы – як адзіны ўдзельнік усяго фестывалю ад беларускай меншасці ў Польшчы. Ён сапраўды крыху напамінае даўніх бардаў.

На фінальным канцэрце ў „Zmianie Klimatu” я ўважліва прыслухоўваўся словам, што плылі са сцэны. Лавіў глыбейшыя думкі асабліва ў дачыненні да сённяшняй зняволенай рэжымам Беларусі. Даволі моцным быў канцэрт Яўгена Барышнікава, пераможцы „Бардаўскай восені” ў 2010 г. Ён цяпер эмігрант. Год таму пераехаў у Львоў. Калі пачалася вайна ва Украіне, дапамагаў бежанцам. Вёў таксама дзённік пра штодзённае жыццё ў ваенны час. Цяпер знаходзіцца ў Польшчы.

У „Zmianie Klimatu” Барышнікаў прадставіў пераважна свае новыя песні. Паэтычна разважае ў іх пра новую беларускую нацыянальную ідэю. Называе яе адным словам – імітацыя. Паводле яго беларусы маюць цяпер шанец пабудаваць сваю дзяржаву без тэрыторыі. Вось такія радкі з яго песень я запісаў у сваім нататніку падчас канцэрту:

…Гэта яшчэ не канец, гэта толькі пачатак.

Тое, што лёгка прыходзіць, лёгка згубіць.

А пакуль рабі што можаш…

У той нядзельны вечар выступіла яшчэ Palina, якая ў Беласток прыехала з Мінска. Як Паліна Рэспубліка перамагла яна на „Бардаўскай восені” ў 2011 г. Пасля стала ў Беларусі даволі папулярнай маладой спявачкай. Прытым крыху эксцэнтрычнай. Летам дзеля новага досведу правяла ноч у мінскім гатэлі „Рэнесанс”. Нумар каштаваў $160, яшчэ $20 яна аддала за сняданак.

Palina піша музыку, якая гучыць лагодна. Яе песні меладычныя, нават меланхалійныя. На завяршэнне сёлетняй „Бардаўскай восені” праспявала некалькі кампазіцый болей ангажаваных эмацыйна, як „Краіна ў слязах”. Яе выступ поўнасцю пад электронную музыку кантраставаў з канцэртам Барышнікава, які таксама дапамагаў сабе камп’ютарным гукам, але на першым плане была ў яго гітара. Як у сапраўднага барда.

Юрка Хмялеўскі

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • ў снежні

    760 – У 1263 г. паявілася першая пісаная зьвестка пра вядомы Ляшчынскі манастыр, які знаходзіўся на прадмесьці Пінска. 755 – 9.12.1268 г. быў забіты галіцкім князем Львом Данілавічам Войшалк, князь наваградзкі, вялікі князь ВКЛ (1263 – 1267) 735 – Пасьля …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (786) – 1237 год. Разгром войскамі князя Данілы Раманавіча крыжацкіх рыцараў пад Драгічынам на Бугу.
  • (122) – 3.12.1901 г. у  в. Кубельнікі каля Бераставіцы на Гарадзеншчыне нар. Мікола Марцінчык (пам. 23.05.1980 г.), нацыянальна-палітычны дзеяч, лекар. Скончыў Віленскі Унівэрсытэт у 1927 г., зьяўляўся адным з кіраўнікоў Беларускага Студэнцкага Саюзу, быў рэдактарам часопіса „Студэнцкая Думка”, дзеячам Грамады, Таварыства Беларускай Школы. Настаўнічаў у Віленскай Беларускай Гімназіі. Некалькі разоў быў арыштаваны польскай паліцыяй, у 1931 г. сасланы зь Вільні пад нагляд паліцыі. Працаваў лекарам у Нараўцы на Беласточчыне. У 1948 г. арыштаваны органамі савецкай бяспекі. 12.08.1949 г. прыгавораны на 10 гадоў лагераў, сасланы ў Варкуту. У 1956 г. вярнуўся ў Гародню, дзе і памёр. Пахаваны на Алекшыцкіх могілках на Гарадзеншчыне.
  • (54) – 3.12.1969 г. памерла Рыта Млодак (нар. 27.02.1906 г. у Менску), сьпявачка сапрана. Закончыла музычны тэхнікум у Віцебску (1928 г.) і Беларускую студыю оперы і балета (1933), у 1933-1959 гг. салістка Дзяржаўнага тэатра оперы і балета БССР у Менску.
  • (29) – 3.12.1994 г. у Менску памерла Ірына Ждановіч (нар. 27.09.1906 г. у Менску), актрыса, дачка акцёра і рэжысёра Флярыяна Ждановіча. Сцэнічную дзейнасьць пачала ў Першым беларускім таварыстве драмы і камэдыі, з 1920 г. працавала ў Тэатры імя Янкі Купалы. Пахаваная на Усходніх могілках.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Copyright © 2023 Czasopis