Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    21. Samaabarona i śmierć Żyda Berszki (2)

    Savieckaje vojsko i pahraniczniki spaczatku ŭsich ludziej z hetych troch viosak vyvieźli za Śvisłacz na zborny punkt u Nieparożnicach. Zahadali im usio z saboju zabrać, szto tolko mahli ŭziać na furmanku. Pośle saviety mieli ich parassyłać dalej u Biełaruś. Raptam pryjszoŭ zahad, szto kali chto…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Kinoman

    8. Kuneć sielanki

    Nocami z pod ramion krzyżów na rozdrogach sypie się gwiazd błękitne próchno chmurki siedzą przed progiem w murawie to kule białego puchu dmuchawiec Księżyc idzie srebrne chusty prać świerszczyki świergocą w stogach czegóż się bać (Józef Czechowicz, „Na wsi”, 1927) Jak mniê diś dumajetsie, dekada… ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Дзённік рэдактара

7 кастрычніка 2022 г.

Прыемная навіна з Осла. Нобелеўскі камітэт прысудзіў прэмію міру беларусу Алесю Бяляцкаму, кіраўніку праваабарончага цэнтру „Вясна”. Такую прэстыжную ўзнагароду ў гэтай катэгорыі разам з ім атрымалі яшчэ дзве праваабарончыя арганізацыі – „Цэнтр грамадскіх свабодаў” з Украіны і цэнтр „Мемарыял” з Расіі. Такое рашэнне – сімвалічнае з увагі на ваенныя дзеянні на сутыкненні гэтых трох суседніх дзяржаў. Дзве, Беларусь і Расія, пад рэпрэсіўнымі рэжымамі, а Украіна цяпер з імі змагаецца.

Сімвалічнае і тое, што Алесь Бяляцкі Нобелеўскую прэмію атрымаў асабіста – за сваё саракагадовае змаганне ў адстойванні годнасці і свабоды людзей як абаронца правоў чалавека. Ён сапраўдны беларускі герой, які цяпер страшэнна пакутуе, бо з ліпеня 2021 г. знаходзіцца за кратамі.

Аб’яўляючы рашэнне пра прызнанне прэміі міру Алесю Бяляцкаму прадстаўнік Нобелеўскага камітэту заклікала ўлады ў Мінску яго вызваліць. Падкрэсліла, што ў Беларусі цяпер тысячы палітычных вязняў, таму гэтае жаданне пэўна не вельмі рэалістычнае.

Памятаю, як на пачатку дзевяностых гадоў у Мінску сустракаў я Алеся Бяляцкага ў кампаніі маіх сяброў з тадышняй газеты „Свабода”. Ён тады быў дырэктарам Літаратурнага музея Максіма Багдановіча, у будынку якога рэдакцыя мела свой юрыдычны адрас. Пасля трыццаці гадоў сустрэліся мы ў Беластоку, калі наведаў ён рэдакцыю „Нівы”. Тады першы раз вылучаны быў ён як кандыдат на Нобелеўскую прэмію міру. Пасля вылучаўся на гэтую ўзнагароду яшчэ чатыры разы. Яе прызнанне было пэўнай нечаканасцю, паколькі ў шорт-спіску кандыдатаў былі іншыя асобы. Найчасцей гаварылася пра Святлану Ціханоўскую і Аляксея Навальнага.

Можна заўважыць, і я пра гэта ўжо пісаў, што працэс змагання за дэмакратычную Беларусь нагадвае крыху Польшчу васьмідзясятых гадоў. Так як тады над Віслай прайшоў „карнавал свабоды” пры першай Салідарнасці, летам 2020 г. беларусы таксама паднялі галовы. А цяпер у Беларусі маем штосьці накшталт ваеннага становішча ў Польшчы. Над Віслу перамены прыйшлі ў канцы васьмідзясятых, а адным са штуршкоў было прызнанне Нобелеўскай прэміі міру лідару Салідарнасці Леху Валэнсу. Такое вылучэнне цяпер для беларуса Алеся Бяляцкага гэта таксама яркі сігнал са свету для ўсяго беларускага народу.

Юрка Хмялеўскі

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • ў сакавіку

    455 – 12.03.1569 г. Падляшскае ваяводзтва, якoе знаходзілася ў межах Вялікага Княства Літоўскага, на моцы каралеўскага універсала было інкарпаравана (уключана) у межы Каралеўства Польскага. 455 – 17.03.1569 г. у Заблудаве быў закончаны друк „Евангельля вучыцельнага”. 230 – 24.03.1794 г. пачалося …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2024 Czasopis