Pa prostu / Па-просту

  • Szucman z Nowaj Wioski

    Z cyklu "Płacz zvanoŭ" (Cz. 25)

    – Trzeba, żeby wszyscy Polacy chwycili się za prawo, bo jeśli Białorusy wezmą władzę w swoje ręce, to wszystkim będzie źle… Usim wiadomo, szto kali wosieniaj 1939 roku sawiety zajmali Zachodniuju Biełaruś, z wielkaj radaściu prywitali ich asobienno prawasłaŭnyja. Heto mieło swaje pryczyny, bo pad…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Дзённік рэдактара

Гонар і горыч. Трымайся, Алесю!

7 кастрычніка 2022 г.

Прыемная навіна з Осла. Нобелеўскі камітэт прысудзіў прэмію міру беларусу Алесю Бяляцкаму, кіраўніку праваабарончага цэнтру „Вясна”. Такую прэстыжную ўзнагароду ў гэтай катэгорыі разам з ім атрымалі яшчэ дзве праваабарончыя арганізацыі – „Цэнтр грамадскіх свабодаў” з Украіны і цэнтр „Мемарыял” з Расіі. Такое рашэнне – сімвалічнае з увагі на ваенныя дзеянні на сутыкненні гэтых трох суседніх дзяржаў. Дзве, Беларусь і Расія, пад рэпрэсіўнымі рэжымамі, а Украіна цяпер з імі змагаецца.

Сімвалічнае і тое, што Алесь Бяляцкі Нобелеўскую прэмію атрымаў асабіста – за сваё саракагадовае змаганне ў адстойванні годнасці і свабоды людзей як абаронца правоў чалавека. Ён сапраўдны беларускі герой, які цяпер страшэнна пакутуе, бо з ліпеня 2021 г. знаходзіцца за кратамі.

Аб’яўляючы рашэнне пра прызнанне прэміі міру Алесю Бяляцкаму прадстаўнік Нобелеўскага камітэту заклікала ўлады ў Мінску яго вызваліць. Падкрэсліла, што ў Беларусі цяпер тысячы палітычных вязняў, таму гэтае жаданне пэўна не вельмі рэалістычнае.

Памятаю, як на пачатку дзевяностых гадоў у Мінску сустракаў я Алеся Бяляцкага ў кампаніі маіх сяброў з тадышняй газеты „Свабода”. Ён тады быў дырэктарам Літаратурнага музея Максіма Багдановіча, у будынку якога рэдакцыя мела свой юрыдычны адрас. Пасля трыццаці гадоў сустрэліся мы ў Беластоку, калі наведаў ён рэдакцыю „Нівы”. Тады першы раз вылучаны быў ён як кандыдат на Нобелеўскую прэмію міру. Пасля вылучаўся на гэтую ўзнагароду яшчэ чатыры разы. Яе прызнанне было пэўнай нечаканасцю, паколькі ў шорт-спіску кандыдатаў былі іншыя асобы. Найчасцей гаварылася пра Святлану Ціханоўскую і Аляксея Навальнага.

Можна заўважыць, і я пра гэта ўжо пісаў, што працэс змагання за дэмакратычную Беларусь нагадвае крыху Польшчу васьмідзясятых гадоў. Так як тады над Віслай прайшоў „карнавал свабоды” пры першай Салідарнасці, летам 2020 г. беларусы таксама паднялі галовы. А цяпер у Беларусі маем штосьці накшталт ваеннага становішча ў Польшчы. Над Віслу перамены прыйшлі ў канцы васьмідзясятых, а адным са штуршкоў было прызнанне Нобелеўскай прэміі міру лідару Салідарнасці Леху Валэнсу. Такое вылучэнне цяпер для беларуса Алеся Бяляцкага гэта таксама яркі сігнал са свету для ўсяго беларускага народу.

Юрка Хмялеўскі

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны. Неабходныя палі пазначаны як *

Календарыюм

Гадоў таму

  • у чэрвені

    – у 1519 г. Францыск Скарына выдае ў Празе Кнігу Руф, Кнігу Эсфір, Кнігу Плач Іяэміі. – 28.06.1660 г. войскі Вялікага Княства Літоўскага і польскія разбілі каля вёскі Палонка Слонімскага павету войскі расейскага агрэсара (камандуючы Іван Хаванскі). – 7.06.1825 г. …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (456) – 1 ліпеня 1569 г. была падпісана ў Любліне унія паміж Вялікім Княствам Літоўскім і Каралеўствам Польскім. Паводле рашэньня сойму была абвешчаная на аснове роўнасьці, фэдэратыўная дзяржава – Рэч Паспалітая. Вялікае Княства Літоўскае мела захаваць сувэрэнітэт, асобную дзяржаўную
  • (157) – 1(13).07.1868 г. у Менску памёр Канстанцін Тышкевіч, гісторык, археоляг (нар. 17.02.1806 г. у Лагойску). Закончыў Віленскі ўнівэрсытэт (1828), у 1828-1836 гг. працаваў у Варшаве, удзельнічаў у паўстаньні 1930-1931 гг. З 1836 г. жыў у Лагойску, дзе ў 1842 г. з братам Яўстафіем заснаваў першы на Беларусі музэй старажытнасьцей. Быў адным з заснавальнікаў Віленскага музэя старажытнасьцей. У 1856 г. арганізаваў экспэдыцыю па Віліі. Першы склаў тапаграфічныя планы гарадзішчаў і замчышчаў, атлас старажытных гарадзішчаў. Пахаваны ў Лагойску.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis
Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com