Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    21. Samaabarona i śmierć Żyda Berszki (2)

    Savieckaje vojsko i pahraniczniki spaczatku ŭsich ludziej z hetych troch viosak vyvieźli za Śvisłacz na zborny punkt u Nieparożnicach. Zahadali im usio z saboju zabrać, szto tolko mahli ŭziać na furmanku. Pośle saviety mieli ich parassyłać dalej u Biełaruś. Raptam pryjszoŭ zahad, szto kali chto…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Kinoman

    9. Miastu H. na do widzenia

    Jeszcze mi tylko spacer pozostał Wąską aleją przez zielony park Wiatr w drzewach szemrze ledwie przebudzony Tak jak wczoraj, przedwczoraj, od lat Tak dziwna ta chwila brakuje słów… (Budka Suflera, „Memu miastu na do widzenia”, 1974) Nedaleko od mojoho liceja byv neveliki park, utisnuty… ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Płacz zwanoŭ

5. „Akowiec” z Kazłowaho Łuha (8)

U sprawie było prasłuchanych paru świedkaŭ, miż inszym Alaksandar Traciak z Wiarchlesa, Wiera Karpowicz i Karol Traciak z Łaźnioŭ. Tyja, szto dakładniej mahli b świedczyć, jaszcze pad kaniec 1944 r. wyjechali da Sawietaŭ jak repatryjanty. Tak byli napołachany śmierciu rodnych, jakija zhinuli z ruk „akoŭcaŭ”, szto pakinuli haspadarki i ziamlu, na jakoj żyli z dzieda-pradzieda. Wyjechali trochi pad upływam sawieckich agitataraŭ, szto im paabiacali dabrabyt u „Sajuzie”, ale najbolsz sa strachu pierad bandami.

Prasłuchany byŭ toża Eugeniusz Sawicki ps. „Pszczelarz”. Jaho toża tak jak Kaźmiarowicza liczać cipier „żołnierzem wyklętym”. Jon mieŭ pad sorak let i żyŭ u Biarozawym Hrudzie, na kalonii Wiarchlesa. Tak jak Kaźmiarowicz byŭ katolikam i „akoŭcam” – ad wosieni 1946 r. kamandziram 9 kampanii „Wolność i Niezawisłość” i jamu biezpasredno padlahaŭ „Cietrzew”. „Pszczelarz” padczas składannia dakazwanniaŭ hawaryŭ na niekaryść padnaczalenaho. Moża tamu, szto na akcji ŭ Wiarchlesi byŭ padstreleny tawaryszami ŭ nahu. Stałasia tak, kali Uładak Traciak, na jakoha napali tyja „akoŭcy” z sakolskich wiosak (m.insz. katoliki z Nowaj Kamianki, Waratynszczyny, Markawaha Wyhana, Wiarchlesa, Aziarka i Szudziaława), dzygnuŭ praz wakno i paczaŭ uciakać. Haniŭ jaho „Pszczelarz”, a z zadu stralali kalehi. Traciaka zabili, a adna pula trapiła ŭ nahu kamandzira. Ranieny dachodziŭ jon da sibie ŭ ziamlancy ŭ lesi.

Jakiści czas potym „Pszczelarz”, jaszcze trochi kulhajuczy, znoŭ pajszoŭ z tawaryszami na akcju da Wiarchlesa. Hetym razam zabili jany życiela, jaki mieŭ familju Jacewicz. Zwiazali jaho wiaroŭkaj i zawiali za wiosku. Śpiarsza adzin „akowiec” streliŭ u jaho z karabina, ale nie papaŭ. Tedy Jacewicza z pistaleta „Walter” dabiŭ Kaźmiarowicz.

„Pszczelarz”, kali pra heta hawaryŭ na prasłuchanni, milicjanty zrabili jamu kanfrantacju z „Cietrzewiem”. Kaźmiarowicz pryznaŭso, szto zastreliŭ Jacewicza, kab toj nie menczyŭso.

„Pszczelarz” jaszcze paćwierdziŭ, szto pakul zastrelili Traciaka, to ŭ chacie bili jaszcze jaho kałami i heto rabiŭ toża Kaźmiarowicz. I jaszcze toje, szto achwiaru jany abakrali, zabirajuczy boty.

21 lipca 1952 r., napieradadni ustanoŭlenaho ŭ 1945 r. „Narodowego Święta Odrodzenia Polski”, Kaźmieru Kaźmiarowiczu wajskowym rajonnym prakurataram u Biełastoku byŭ pradstaŭleny akt abwinawaczannia. Akramia taho, szto jaho abskardzili za toje, szto ad 1944 da 1947 roku „przemocą usiłował zmienić ustrój państwa polskiego” (tamu i cipier zaliczyli jaho ŭ „poczet żołnierzy wyklętych”), ale i za dezercju z pastarunku milicji ŭ Zambrowie ŭ 1945 r., a toża za zabojstwa troch czaławiek i ŭdzieł u zabojstwie piacioch druhich. I jaszcze za pakrażu „wspólnie z uzbrojoną bandą” kania z furmankaj, kalisonaŭ, sukna i botaŭ.

Choć Kaźmiarowicza liczać „żołnierzem wyklętym”, to jak wynikaje z śledztwa, zabityja im asabisto abo jaho ŭzbrojenaj hrupaj ludzi ŭ bolszasci nie mieli niczoho spolnaho z stanaŭlenniem nowaj właści ŭ Polszczy. Abkradannie mużykoŭ toża anijak nie abhruntawanaje nibyta zmahanniem z kamunizmam, bo heto byli zwyczajnyja bandyckija rabunki. Adzin z świedkaŭ u sprawie skazaŭ, szto pad kaniec sierpnia 1946 r. banda napała na jaho chatu i susiedniuju brata. Ukrała ŭ ich 5 metraŭ sukna na adzieżu, 5 skuraŭ na każuch, dwa płaszcze, kania z furmankaju, świniu 150 kg wagi, słaninu i ŭsio, szto można było zjeści.

20 listapada 1952 r. Kaźmier Kaźmiarowicz „Cietrzew” Wajskowym Sudom u Biełastoku byŭ pryhaworany na 10 let ciurmy. Pakarannie adbywaŭ u Grudziondzu. Dwa razy lażaŭ u ciuremnym szpitali – 2,5 miesiaca ŭ 1955 r. i try nidzieli ŭ 1956 r.

Jurak Chmialeŭski

Napisana na asnowi: „Akta kontrolno-śledcze dot. Kazimierowicz Kazimierza”, sygn. akt.IPN Bi 07/1 (da pałowy 2018 r. byli zasakreczanyja).

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • ў траўні

    770 – у 1254 г. быў падпісаны мірны дагавор паміж вялікім князем Міндоўгам і галіцка-валынскім князем Данілам Раманавічам. 740 – разгром у 1284 г. войскамі літоўскага князя Рынгальда мангола-татарскіх войск каля вёскі Магільна. 530 – у 1494 г. у Гародні …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (818) – у 1206 г. пачаўся захоп інфлянцкімі (лівонскімі) крыжакамі Кукенойскага княства (населенага Крывічамі і балцкімі плямёнамі), у якім панаваў полацкі князь Вячка (Вячаслаў), які загінуў у бітве з крыжакамі ў 1224 г.
  • (719) – напады крыжакоў у 1305 г. на Гарадзенскую замлю ды аблога імі Гарадзенскага замка.
  • (450) – у 1574 г. заснаваньне ў Нясьвіжы езуіцкага калегіума. Пазьней падобныя калегіумы былі заснаваны ў Бярэсьці, Бабруйску, Віцебску, Гародні, Драгічыне (на Палесьсі), Магілёве, Менску, Наваградку, Оршы, Слуцку і іншых гарадах.
  • (233) – 3.05.1791 г. польскі сойм прыняў канстытуцыю (Ustawa Rządowa), паводле якой была зьнесена аўтаномія Вялікага Княства Літоўскага.
  • (179) – 3 (15).05.1845 г. у фальварку Свольна каля Дрысы (зараз Верхнедзьвінск) на Віцебшчыне нар. Іван Чэрскі, геоляг і географ. За ўдзел у студзеньскім паўстаньні сасланы ў Омск, дзе праводзіў гэалягічныя дасьледаваньні ваколіц. Памёр 25.06.(7.07)1892 г. падчас экспэдыцыі ў пасёлку Калымскім каля вусьця ракі Амалон.
  • (147) – 3.05.1877 г.  у фальварку Іваноўшчына Лепельскага пав. нар. Антон Грыневіч (арыштаваны ў 1933 г., памёр у савецкім лагеры 8.12.1937 г.), фальклярыст, кампазытар, пэдагог, выдавец. Удзельнік суполкі „Загляне сонца і ў наша ваконца”. У 1910-1912 гг. выдаў два тамы кніжкі „Беларускія песьні з нотамі”.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2024 Czasopis