Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    Na dopyt uziaty byŭ miż inszym Ramuald Rajs „Bury”

    Pra toje, dzie buduć padłożany miny, kromie manciora wiedaŭ jaszcze jaho spolnik, jaki byŭ felczaram (sanitariuszam) u szpitali ŭ Staroj Wilejcy. Tolko ŭ listapadzie 1948 r. mancioru ŭdałoso zwiazacca z dochtaram Marozam. Ad peŭnaj kabiety, jakaja pryjechała da Biełagardu z Biełastoka, dawiedaŭso, szto leczyć jon…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Komentarz

I co teraz?

Przez kilka godzin czytałem doniesienia i komentarze o porwaniu 23 maja samolotu pasażerskiego nad Białorusią i uprowadzeniu Ramana Pratasiewicza i jego partnerki Sofii Sapegi. Po tym, co już wiemy, nikt nie ma wątpliwości, że była to akcja służb białoruskich (i pewnie rosyjskich), dla których posługiwanie się kłamstwem i nieliczenie się z ludzkim życiem i bezpieczeństwem to standard. Nazwałbym te wszystkie KGB, FSB, itp. państwowymi zorganizowanymi grupami przestępczymi, na usługach tych, którzy nimi kierują, czyli – wiadomo kogo; boję się powiedzieć kogo, bo może i mnie – nieistotnego, nędznego i tchórzliwego w zasadzie obywatela Unii Europejskiej (w przeciwieństwie do bohaterskiego Pratasiewicza i tysięcy innych Białorusinów) wezmą i porwą albo nastraszą, gdy będę sobie szedł ulicą miasta. Tak oto w środku Europy zaczniemy się bać. Bać normalnie żyć. Terroryści ze swoich nor przenieśli się właśnie do pilnie strzeżonych pałaców w centrach miast, jeżdżą najdroższymi samochodami, chodzą w najbardziej ekskluzywnych garniturach (i sukienkach), jedzą wykwintne jedzenie i… wycierają buty na przygarbionych plecach swoich sługusów. Tak, przez tych kilka godzin wszystkiego się naczytałem, nazgadzałem, naoburzałem… I co teraz? Szczerze, to nie wiem. Ale pomyślałem, że może my tu, Białorusini z Podlasia, moglibyśmy jakoś po swojemu, indywidualnie zaprotestować. Wiem, że niemało z nas przez lata – w dobrej najczęściej wierze – przyjmowało nagrody, wyróżnienia, medale i inne suweniry od Białorusi należącej do Łukaszenki. Gdyby je tak zacząć teraz spektakularnie wyrzucać na śmietnik, zrzec się tych „uznań za zasługi…” Pamiętajmy, że nagrody przyjmowane od przestępców to tak jak współudział w przestępstwie. Ja, choć niestety nic do wyrzucenia nie mam, obiecuję spróbować nakłonić jak najwięcej osób z mojej rodziny, żeby wywalili na zbity pysk reżimowe białoruskie programy telewizyjne i radiowe, zatruwające nasze umysły pozorami normalności w Białorusi. Chociaż tyle na początek.

KTOŚ

O całym zdarzeniu czyt. w artykule Terror na białoruskim niebie

 

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • У красавіку

    – 9(21).04.1835 г. у Віцебску нар. Ялегі Пранціш Вуль (сапр. Элегі Францішак Карафа-Карыбут), беларускі паэт. Удзельнічаў у  студзенскім паўстаньні, за што быў сасланы ў Сібір. Апошнія гады жыцьця правёў у Варшаве, дзе з Вінцэсем Каратынскім і Адамам Плугам стварыў беларускі …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (423) – 19.04.1602 г. пам. Ян Абрамовіч, ваявода менскі і смаленскі. Адукаваны чалавек, праціўнік езуітаў. Выдаўца „Катэхізіса” (1598 г.) з 300 рэлігійнымі песьнямі.
  • (144) – 19.04.1881 г. у в. Такары на Беласточчыне (сучасным памежжы з Рэспублікай Беларусь) нар. Усевалад Ігнатоўскі – выдатны беларускі гісторык, грамадзкі дзеяч. Скончыў у 1911 г. Юр’еўскі Унівэрсытэт у Тарту. У 1912-1914 гг. быў выкладчыкам у Віленскай жаночай гімназіі М. Вінаградавай, у  1914-1919 гг. -- Менскага Настаўніцкага Інстытуту. У час вайны ўключыўся ў нацыянальную ды палітычную дзейнасьць, быў між іншым членам Цэнтральнага Камітэту Беларускай Партыі Сацыялістаў Рэвалюцыянераў. У 20-ыя гады займаў шэраг дзяржаўных пасад у БССР. Меў вялікі ўплыў на праведзеньне працэсу беларусізацыі. З 1926 г. быў старшынёй Інстытуту Беларускай Культуры, а з 1928 г. прэзідэнтам Беларускай Акадэміі Навук. Напісаў больш за 30 навуковых прац, адна з найбольш вядомых гэта „Кароткі нарыс гісторыі Беларусі”. З 1930 г. прасьледаваны савецкімі ворганамі бяспекі. Пасьля аднаго з допытаў, 4.02.1931 г. пакончыў жыцьцё самагубствам. У 1937 г. жонка была асуджана на 8 гадоў лагераў, а двое сыноў расстраляных.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis