Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    Na dopyt uziaty byŭ miż inszym Ramuald Rajs „Bury”

    Pra toje, dzie buduć padłożany miny, kromie manciora wiedaŭ jaszcze jaho spolnik, jaki byŭ felczaram (sanitariuszam) u szpitali ŭ Staroj Wilejcy. Tolko ŭ listapadzie 1948 r. mancioru ŭdałoso zwiazacca z dochtaram Marozam. Ad peŭnaj kabiety, jakaja pryjechała da Biełagardu z Biełastoka, dawiedaŭso, szto leczyć jon…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Кадравыя змены ў Маршалкоўскай управе

Калі пасля восеньскіх самаўрадавых выбараў уладу ў Падляшскім ваяводстве пераняло ПіС, стала вядома, што будуць змены на кіраўнічых пасадах у Маршалкоўскай управе ў Беластоку. Сапраўды, больш як паўгода месяц у месяц а то і часцей маршалак Артур Касіцкі аб’яўляе фармальныя конкурсы на шэфаў і намеснікаў падлягаючых яму структураў. Хаця прыступаць можа да іх  кожны, хто  мае адпаведныя кваліфікацыі, то і так у выніку выйгрываюць кандыдаты павязаныя з ПіС.

Маршалкоўская ўправа з’яўляецца найбольшай адміністрацыйнай установай у ваяводстве. У яе структурах працуе агулам больш як тысяча людзей. Працу знайшлі там таксама праваслаўныя і беларусы. На кіраўнічых пасадах нашых, праўда, ніколі амаль не было. Але сярод звычайных чыноўнікаў вядома – не адны католікі. „Нашых людзей” нямала працуе так у Маршалкоўскай управе, як і падлягаючых ёй установах – ці то ў Ваяводскай управе працы, ці нават у Падляшскай оперы і філармоніі.

Кадравая структура ў самаўрадзе была даволі стабільнай, калі на працягу шмат гадоў пры ўладзе была кааліцыя Грамадзянскай платформы і Польскай сялянскай партыі. Яна, вядома, на працу прымала перадусім сваіх, асабліва на вышэйшых пастах. І ПіС цяпер іх мяняе. На пачатку чэрвеня маршалак Касіцкі адклікаў з пасады дырэктара Дэпартамента культуры Анатоля Вапа – бадай адзінага беларуса на такім высокім узроўні ва ўсёй управе. Працу страціла і яго намесніца Эдыта Юркевіч, таксама праваслаўная.

ПіС, якое кіруе самаўрадам ваяводства, хутка пазбудзецца вышэйшых чыноўнікаў, звязаных з папярэднімі ўладамі, значыць, з апазіцыяй. Было б аднак вар’яцтвам, каб „чыстка” кранула яшчэ ніжэй, а не дай Бог праваслаўных, якія гэтага пабойваюцца, што зразумелае.

У нядаўніх выбарах у Еўрапарламент на ПіС свой голас аддала таксама частка праваслаўнага электарату, што раней не здаралася. Але прыцягнуць да сябе яшчэ больш выбаршчыкаў, палохаючы месцамі працы, прынясе жа адваротны вынік. Думаю, што ПіС гэта разумее. З другога боку гэта сітуацыя даказвае, што рызыкоўна рабіць нам стаўку на адну толькі палітычную сілу, як было гэта дагэтуль з дамовамі з Грамадзянскай платформай, а раней з СЛД. Найлепш рашэнне пакінуць самім выбаршчыкам. А мо прыйшоў час паклікаць своў уласны выбарчы камітэт?

Юрка Хмялеўскі

 

P.S. Неафіцыйна вядома, што Анатоль Вап, мабыць, атрымае іншую высокую пасаду ва ўстанове, падлягаючай падляшскаму самаўраду.

 

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • У красавіку

    – 9(21).04.1835 г. у Віцебску нар. Ялегі Пранціш Вуль (сапр. Элегі Францішак Карафа-Карыбут), беларускі паэт. Удзельнічаў у  студзенскім паўстаньні, за што быў сасланы ў Сібір. Апошнія гады жыцьця правёў у Варшаве, дзе з Вінцэсем Каратынскім і Адамам Плугам стварыў беларускі …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (423) – 19.04.1602 г. пам. Ян Абрамовіч, ваявода менскі і смаленскі. Адукаваны чалавек, праціўнік езуітаў. Выдаўца „Катэхізіса” (1598 г.) з 300 рэлігійнымі песьнямі.
  • (144) – 19.04.1881 г. у в. Такары на Беласточчыне (сучасным памежжы з Рэспублікай Беларусь) нар. Усевалад Ігнатоўскі – выдатны беларускі гісторык, грамадзкі дзеяч. Скончыў у 1911 г. Юр’еўскі Унівэрсытэт у Тарту. У 1912-1914 гг. быў выкладчыкам у Віленскай жаночай гімназіі М. Вінаградавай, у  1914-1919 гг. -- Менскага Настаўніцкага Інстытуту. У час вайны ўключыўся ў нацыянальную ды палітычную дзейнасьць, быў між іншым членам Цэнтральнага Камітэту Беларускай Партыі Сацыялістаў Рэвалюцыянераў. У 20-ыя гады займаў шэраг дзяржаўных пасад у БССР. Меў вялікі ўплыў на праведзеньне працэсу беларусізацыі. З 1926 г. быў старшынёй Інстытуту Беларускай Культуры, а з 1928 г. прэзідэнтам Беларускай Акадэміі Навук. Напісаў больш за 30 навуковых прац, адна з найбольш вядомых гэта „Кароткі нарыс гісторыі Беларусі”. З 1930 г. прасьледаваны савецкімі ворганамі бяспекі. Пасьля аднаго з допытаў, 4.02.1931 г. пакончыў жыцьцё самагубствам. У 1937 г. жонка была асуджана на 8 гадоў лагераў, а двое сыноў расстраляных.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis