Гэта можна было прадбачыць. Упершыню ад 25-ці гадоў, адкуль у Пачатковай школе н-р 4 у Беластоку, у якой ёсць навучанне беларускай мовы, не набраны першы клас. Прычынай стаў ранейшы канфлікт вакол планаў магістрату спалучэння гэтай школы ў адзін комплекс з суседнім Самаўрадавым прадшколлем н-р 14. З гэтага менавіта садка кожны год трапляла туды найбольш дзетак у клас з навучаннем беларускай мовы.

Хаця бацькам удалося адстаяць аўтаномію прадшколля, напружанасць засталася. Нядобрую сітуацыю дадаткова ўскладніла варожасць у Польшчы да беларускасці ў сувязі з крызісам на польска-беларускай мяжы, а пасля з вайною ў Украіне, паколькі рэжым у Мінску падтрымаў расійскага агрэсара.

Дагэтуль кожны год пасылаць дзетак у „чацвёрку” іх бацькоў заахвочвалі настаўніцы ў садку і яго дырэктарша Люцыя Неміровіч. У чэрвені была яна аднак адклікана са сваёй функцыі пасля конкурсу, у выніку ягога з 1-га верасня ўстановай будзе кіраваць ужо іншая асоба, адна з беластоцкіх матушак. Люцыя Неміровіч стала дырэктарам прадшколля, якое паклікала Непублічная праваслаўная школа св.св. Кірылы і Мяфодзія. Там таксама ёсць навучанне беларускай мовы, але таксама ўкраінскай і рускай. Таму меншасны характар гэтай школы неадназначны, перадусім яна праваслаўная, заняткі заўсёды пачынаюцца малітвай. Публічнае прадшколле н-р 14 нашмат больш беларускае, бо яшчэ інтэгруе асяроддзе бацькоў падчас шматлікіх мерапрыемстваў, калі супольна з дзеткамі ўдзельнічаюць яны ў сцэнках, спяваюць песні. Да таго сваіх дзяцей пасылае сюды і беларуская дыяспара.

Змяншэнне колькасці навучэнцаў беларускай мовы гэта агульная з’ява ў рэгіёне. Таксама ў Бельску на такія заняткі з верасня бацькі паслалі менш дзетак чымсьці дагэтуль. У першы клас паступіла іх толькі 38, паколькі шчэ дваццаць гадоў таму ажно 150.

Цікава, што ў гэтым горадзе ва ўкраінскамоўны клас, як прымеркаваны для нацыянальнай меншасці, сваіх дзяцей не пасылаюь бежанцы з Украіны. Ім трэба вучыцца толькі па-польску…