Сітуацыя на мяжы з Беларуссю стала вельмі драматычнай. Вядома, што калі б у Мінску была іншая ўлада, праблему з бежанцамі можна было б вырашыць лягчэй. Лукашэнка выкарыстоўвае такую жудасную сітуацыю для сваіх палітычных інтарэсаў. І гэта ён зварыў такое піва. Адкрыў папраўдзе мяжу са свайго боку для нелегалаў як шантаж, каб прымусіць Захад да адмены эканамічных і палітычных санкцый. Тлумачыць, што Беларусь не мае інтарэсу ахоўваць з захаду вонкавую мяжу Еўрапейскага саюза, бо гэта ж каштуе. Дарма паўстрымоўваць хвалю бежанцаў з Блізкага ўсходу і Афрыкі не будзе, хаця магла б. Што і рабіла дагэтуль. Але цяпер дыктатар, наадварот, адкрыў шлях для імігрантаў – няхай сюдою напіраюць у Еўропу. Цынічна іх абманвае, не папярэджваючы, што мяжа не адкрыта, бо сцерагуць яе па другім баку палякі і літоўцы. Але бежанцы, якія ў адчаі ўцякаюць ад варожай ім улады ў сваіх краінах, усё-такі рызыкуюць. Некаторым удаецца праз зялёную мяжу перайсці, каб дабрацца ў Нямеччыну ці Францыю пры дапамозе раней дамоўленых перавозчыкаў, плаціўшы ім шалёныя грошы.

Плот з калючага дроту, які Польшча расцягнула ўздоўж мяжы, аказваецца, не ёсць дастатковай перашкодай. Бежанцы нясуць з сабою драбіны і нажніцы ці знаходзяць яшчэ іншыя спосабы. Найгоршае, што ўцякаюць цэлымі сем’ямі, часта з малымі дзяцьмі на руках. Ідуць з імі праз багны, начуюць у лесе, мерзнуць, а нават, як аказваецца, замярзаюць на смерць.

Каля трыццаці бежанцаў ужо месяц як сядзяць у кустах у памежнай паласе непадалёк Уснара ў Сакольскім павеце. Папраўдзе сталі заложнікамі. Уведзенае Польшчай на пачатку верасня і прадоўжанае пасля да канца лістапада надзвычайнае становішча на прымежнай паласе з Беларусю і накіраванне там войска, як відаць не забеспечваюць поўнасцю мяжы перад імігрантамі. Трэба шукаць яшчэ іншых спосабаў, каб не дапусціць да масавай гібелі людзей, бо настае штораз большы холад, хутка будуць маразы. Наўрад ці зіма канчаткова паўстрымае далейшы наплыў бежанцаў, на што, пэўна, разлічваюць улады.

Мы як беларуская меншасць безумоўна моцна перажываем пакуты гэтых людзей. Асабліва калі бачым маткі з малымі дзецьмі, якіх памежнікі адвозяць назад на мяжу, ведаючы, што ў Беларусь іх ужо не ўпусцяць. Гэта ж пагражае яўнай смерцю, на што і разлічвае Лукашэнка, каб мець магчымасць абвінаваціць Польшчу.

А чаму не стварыць для такіх бежанцаў з дзецмі часовых лагераў? Каб спакойна разабрацца ў сітуацыі, нават калі прыйдзецца іх дэпартаваць. Ну і трэба дапусціць сюды ўрэшце гуманітарныя арганізацыі, у тым ліку міжнародныя. Гэтак жа робяць у цывілізаваным свеце.

Дапамагчы гатовы таксама самаўрады прымежных гмінаў, як і нашы людзі, якія ахвотна перадаюць імігрантам на мяжы адзенне, ежу і іншыя патрэбныя ім цяпер рэчы.

Юрка Хмялеўскі