Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    23. Zabytaja tragedia kala Krynak (4)

    Syne, kab adkapać ich, paprasili Bronisia Czarnamysaho z susiednich Klabanaŭcaŭ. Toj uziaŭ z saboju jaszcze dvoch mużczyn i noczu pajechali na miesca tragedii. Kali paczali raskopvać jamu, z siaredziny trysnuła kroŭ. Pamału vyciahnuli dva trupy Sidaroviczaŭ i pa cichu pryviaźli ich da Kundziczaŭ. Myła ich…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Kinoman

    13. Stan nevyznačanosti

    Orła wrona nie pokona! [Antykomunistyčne hasło v vojennum stani v Pôlščy.] Statut Białoruskiego Zrzeszenia Studentów (BAS) pisavsie mnoju miêseci dva. Odnočasno my začali vyšukuvati „našych” studentuv u akademikach raznych vyžšych škôł u Varšavi i psychologično pudhotovlati jich do toho, što budemo rejestrovati biłoruśku studenćku organizaciju… ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Z cyklu «Trava zabytia»

Kuneć ditinstva

Rozdział 15

Ja vernuvsie tudy ono čerez 40 liêt z hakom...

Chto ty taki, chto ja taki, Kob znati z peršoji ruki, Čom siêty vmer, a toj žyve, A nebo v siniu dal płyve? Šče budut vojny de-ne-de, Ale koliś vsio propade – Usio želiêzo zjiêsť irža; Vsiê očy vyjisť mertva mža; Usiêch zvede čas pud…

Z cyklu «Trava zabytia»

Z temnoji komory pameti

Rozdział 14

Mniê tohdy było liêt odinadceť-dvanadčeť, i po tôlko samo było mojim kolegam

Je pryjemny rečy v našum žyci, kotory varto nam było b pomniti na staryje liêta, ale vony, nažal, preč zabyvajutsie bez našoji voli. I je menš pryjemny rečy, pro kotory my chotiêli b zabyti bez škodovania, ale vony čas od času samovôlno i vperto znachodiat…

Z cyklu «Trava zabytia»

Druha i tretia stryń

Rozdział 13

Koło mohiły baby Maryji stojat čołoviêk deseť

Dobrych deseť liêt tomu, koli ja robiv zakupy v „ Biedronci” v Biêlśku, pudyjšła do mene neznakoma starša kobiêta, pryvitałasie i skazała: A viête znajete, što my z vami svojaki? Ja – vaša sestra, nazyvajusie Nina. Nu, ja vam ne rôdna sestra i ne dvojurudna…

Rozhovor

Pudlaše – najbližša mniê krajina sviêtu

Z Viktorom Stachvjukom hovoryt Jan Maksimjuk

Jan Maksimjuk i Viktor Stachvjuk, Trestianka 2015

– Vitia, vinšuju tebe z publikacijoju romanu „Podych temry”. Ja vsiêm znakomym u Prazi chvalusie, što na Pudlašy vyjšov peršy roman na pudlaśkuj movi! Dla mene osobisto to ne aby-jakaja podiêja. Nu bo ja zajavlav uhołos uže čuť ne 20 liêt tomu, što v nas bude i…

Z cyklu «Trava zabytia»

Tiahłovaja siła

Rozdział 12

Dereška była velmi spravnoju kobyłoju

Liêt trydceť tomu mniê vypała okazija pobyvati na ne do kuncia poniatnuj kilkadionnuj vyciečci do miêsta Eindhoven u Holandyji. Pro siête miêsto ja ne viêdav ničoho kromi odnoho: tam je znana v Europi futbolova družyna PSV Eindhoven. Ale vyciečka była zvezana ne z futbolom, a…

Rozmowa

Moja Białoruś będzie ze mną zawsze

Z Alhierdem Bacharewiczem rozmawia Jan Maksymiuk (cz. 2)

Alhierd Bacharewicz Fot. Julia Cimafiejewa

Powiedziałeś, że obecnie pisarze znają przynajmniej jeden język obcy. Na swojej drugiej emigracji zacząłeś pisać po niemiecku, a twoja żona po angielsku. Czy to doraźny krok, czy raczej coś długoterminowego? – Z jednej strony to rzeczywiście doraźny krok, bo znaleźliśmy się w sytuacji, w której…

Z cyklu «Trava zabytia»

Dobre vyhladati na simiêjnuj fotografiji

Rozdział 10

Zdymok, nad kotorym šče ne vyrosła trava totalnoho zabytia

Môj brat Aleksander, mołodšy od mene na siêm liêt i deveť miêseciuv, kilka liêt tomu skazav pry jakôjś okaziji, što my z jim dožyli vže takoho viêku, koli tak napravdu ne povinny duryti sobiê hołovy ničym na sviêti, kromi odnoji rečy. My teper, podług brata,…

Rozmowa

Moja Białoruś będzie ze mną zawsze (cz. 1)

Alhierd Bacharewicz Fot. Julia Cimafiejewa

Z Alhierdem Bacharewiczem rozmawia Jan Maksymiuk Z białoruskim pisarzem Alhierdem Bacharewiczem przeprowadziłem rozmowę z okazji ukazania się w Wydawnictwie „Pogranicze” jego powieści „Sroka na szubienicy” w moim i mego syna Igora tłumaczeniu na język polski  Prezentowałem ją w lutowym numerze Czasopisu. Alhierd Bacharewicz już od…

Z cyklu «Trava zabytia»

Ni jšło, ni jiêchało, ni pozadi vołokłosie

Rozdział 9

Olga Maksimjuk i Viêra Orechôvśka, Lachi, 2004 rôk

Jak mniê było liêt 10-12 i hovoryti svobôdno ja môh šče tôlko na odnôj movi – po-svojomu – ja i ne zadumuvavsie, čy hovoru pravilno i čy naohuł u mojôj movi je jakijeś praviła i hramatyka, jak u pôlśkuj abo biłoruśkuj, kotorych mene včyli v…

Miłość i fetysz w czasach dyktatury

Alhierd Bacharewicz i okładki jego książki w oryginale i przekładzie na język polski

Pod koniec ubiegłego roku nakładem Wydawnictwa „Pogranicze” w Sejnach ukazała się powieść Alhierda Bacharewicza „Sroka na szubienicy”, przetłumaczona z języka białoruskiego przeze mnie i mojego syna, Igora Maksymiuka. Tłumaczenia literackie z języka białoruskiego na polski, szczególnie powieści, wciąż należą do  rzadkości, postanowiłem więc przybliżyć czytelnikom…

Календарыюм

Гадоў таму

  • У лістападзе

    505 – 1519 г. Заканчэньне пабудовы Барысаглебскай царквы ў Навагарадку, помніка архітэктуры готыкі. 445 – 1579 г. Пераўтварэньне Віленскай Езуіцкай Акадэміі ў Віленскі Унівэрсытэт – першы унівэрсытэт ва ўсходняй Эўропе. 405 – 1619 г. Надрукаваньне „Грамматики словенския правильная синтагма” Мялеція Сматрыцкага. 325 …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (456) – У 1568 г. пачала дзейнасьць заблудаўская друкарня ў маёнтку Рыгора Хадкевіча, у якой друкаваліся кірылічныя кнігі, між іншым „Евангельле вучыцельнае” (1569) і „Псалтыр з Часасловам” (1570).
  • (208) – 4.11.1816 г. у мястэчку Кублічы каля Лепеля нар. Арцём Вярыга-Дарэўскі (пам. у ссылцы ў Сібіры ў 1884 г.), паэт, драматург, публіцыст. Быў сябрам У. Сыракомлі, В. Дуніна-Марцінкевіча. Пісаў на беларускай і польскай мовах. Запачаткаваў беларускія пераклады творчасьці А. Міцкевіча, між іншым пераклаў „Конрада Валенрода”.
  • (137) – 4.11.1887 г. у Капылі, Слуцкага павету нар. Зьміцер Жылуновіч (літаратурны псэўданім Цішка Гартны, замучаны савецкай бясьпекай 11.04.1937 г.), пісьменьнік, выдатны беларускі дзяржаўны дзеяч. Пісаць пачаў у 1908 г. у „Нашай Ніве”.
  • (109) – у лістападзе 1915 г. у выніку стараньняў беларускіх нацыянальных дзеячаў (падчас нямецкай акупацыі) пачалі адкрывацца на Віленшчыне першыя беларускія школы.
  • (95) – 4.11.1929 г. у в. Таргуны каля Докшыц нар. Сяргей Карніловіч, выпускнік Гімназіі імя Янкі Купалы ў Віндышбэргэрдорфе (Нямеччына). З 1949 г. жыў у эміграцыі ў Кліўленд (ЗША). Адзін з самых актыўных арганізатараў беларускага грамадзка-рэлігійнага жыцьця ў гэтым горадзе, між іншым

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2024 Czasopis