Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    13. Jak zhinuŭ „Tiszka”

    Szkoła ŭ Haradku ad 20 wieraśnia 1970 r. maje imia bratoŭ partyzantaŭ Michała i Alaksandra Chrenoŭskich z niedalokaha Dzierniakowa. Jak maładych jaszcze kawaleraŭ zastrelili ich Niemcy padczas abławaŭ u tutejszych lasach. Dla miascowych życielej stalisa jany hierojami. Na staroncy szkoły ŭ Internecie pra patronaŭ jest...ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Ne može byti!

    Pameť na trochu dovš

    Тварь ли я дрожащая или право имею… (Ф.М. Достоевский) – Ja svoju mamu pometaju słabo, – tichim hołosom načała rozkazuvati Lila. – Dobre, što maju para zdymkuv, to choč znaju, jak vyhladała. Ale rozkažu tobiê jeji historyju, to može takim sposobom pameť ob jôj ostanetsie...ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Świadectwo pamięci o Eugeniuszu Kabatcu

Ukazała się książka „Świadectwo pamięci”, poświęcona życiu i twórczości Eugeniusza Kabatca (1930-2020), wybitnego polskiego pisarza, tłumacza literatury białoruskiej, rosyjskiej i włoskiej oraz publicysty, a także działacza kulturalno-społecznego, wieloletniego prezesa polskiego oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej. Debiutował tomem opowiadań „Pijany anioł”, pisał powieści „Za dużo słońca”, „Romans”, „Przygoda z Agnieszką”, „Małgorzata, czyli requiem dla wojowniczki”, „Śmierć robotnika w hotelu „Sawoy”, „Patrycja, czyli o miłości i sztuce w środku nocy”, „Jedenaste przykazanie” i „Żółwie”, szkice literackie „Oranie morza” i „Rekonanse włoskie” czy prozatorskie freski włoskie „Autostrada słońca” i „Filip i Dżulietta”.

Eugeniusz Kabatc był także autorem scenariuszy filmowych (m.in. filmu „Decyzja”), a także sztuk teatralnych, m.in. „Fałszerz i jego córka”, która była wystawiana na scenie Teatru Śląskiego w Katowicach. W 2009 roku otrzymał prestiżową nagrodę im. C. K. Norwida.

Przyjaźnił się też z Sokratem Janowiczem. Uczestniczył w organizowanych przez niego białoruskich trialogach, tłumaczył na jeżyk polski jego książki (m.in. wspomnienia „Nie żal prażytaha”).

Eugeniusza Kabatca znałem osobiście. Przyjeżdżał z Warszawy do wsi Planta i Minkówka w gminie Narewka, a moja rodzinna wieś Lewkowo Nowe leży w tej samej gminie, po sąsiedzku z Plantą. Okolice są tu urokliwe, położone nad spokojną i krętą nizinną rzeką Narewka na skraju Puszczy Białowieskiej.

Eugeniusz urodził się w Wołkowysku, w Plancie miał dziadków, tam mieszkali też jego rodzice. Do dziś żyją w tej wsi jego krewni i znajomi.

Po Eugeniuszu zostały dla potomnych jego wspomnienia o ludziach z tych puszczańskich okolic (cykl „Młyn nad Narewką” był drukowany w „Czasopisie”). Znalazły się one teraz w książce „Świadectwo pamięci”, wydanej przez RES HUMANA i SEC (Warszawa 2023).

Z wielką ciekawością przeczytałem w niej wspomnienia o Eugeniuszu Kabatcu jego najlepszych przyjaciół – Janusza Termera, Marii Szyszkowskiej, Wacława Sadkowskiego, Krzysztofa Lubczyńskiego, Elżbiety Bańko-Sitek, Stanisława Nyczaja (napisane wierszem) i Macieja Andrzeja Zarębskiego.

Promocja książki odbędzie się 20 marca br. w siedzibie polskiego oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC) w Warszawie.

Jan Ciełuszecki

Календарыюм

Гадоў таму

  • ў сакавіку

    520 – 4.03.1503 г. – памір’е (на 6 гадоў) паміж Вялікім Княствам Літоўскім і Вялікім Княствам Маскоўскім, паводле якога да Масквы адышло 29 гарадоў і 70 валасьцей, у тым ліку Чарнігаў, Бранск, Старадуб, Гомель. 160 – 11.03.1863 г. – царскі …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (158) – 23.03.1865 г. у Валожыне, Ашмянскага павету нарадзіўся Стары Улас (Уладыслаў Сівы-Сівіцкі), паэт, празаік, зьбіральнік беларускага фальклёру. З 1907 г. друкаваўся ў „Нашай Ніве”, потым у заходнябеларускіх выданьнях. Памёр 30.09.1939 г. у Шашэльгішках на Віленшчыне. Пахаваны на могілках у Сужанах.
  • (128) – 23.03.1895 г. у Лугавой каля Капыля нар. Васіль Сташэўскі, драматург і празаік. Закончыў Несьвіжскую настаўніцкую сэмінарыю (1914) і Менскі настаўніцкі інстытут (1924). Працаваў настаўнікам у Оршы, з 1927 г. – адказным сакратаром літаратурнага аб'яднаньня "Маладняк", з 1929 г. –  аб'яднаньня „Полымя”. У гг. 1928-1929 працаваў у газэце „Савецкая Беларусь”. У 1937 г. рэпрэсіраваны і прыгавораны да вышэйшай меры
  • (98) – 23.03.1925 г. у в. Мора на Беласточчыне нарадзіўся Віктар Швед, паэт, актыўны дзеяч беларускага руху на Беласточчыне. Друкуецца з 1957 г. Дэбютаваў у „Ніве” вершам „Я беларус”. Аўтар многіх зборнікаў вершаў, сааўтар падручнікаў на беларускай мове. Жыве ў Беластоку. Віншуем Вас, спадар Віктар!
  • (45) – 23.03.1978 г. у Менску памёр Рыгор Шырма (нар. 8(20).01.1892 г. у в. Шакуны, Пружанскага  павету), харавы дырыжор, фальклярыст, грамадзкі дзеяч. Актыўна ўключыўся ў беларускі рух у 1922 г., дзейнічаў у Беларускім Выбарчым Камітэце. Пасьля стаў настаўнікам сьпеву ў Віленскай Беларускай Гімназіі, выхавацелем у інтэрнаце гімназіі. Грамадзка працаваў у Таварыстве Беларускай Школы. Выдаваў зборнікі беларускіх песьняў.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Copyright © 2023 Czasopis