Pa prostu / Па-просту

  • Szucman z Nowaj Wioski

    Z cyklu "Płacz zvanoŭ" (Cz. 25)

    – Trzeba, żeby wszyscy Polacy chwycili się za prawo, bo jeśli Białorusy wezmą władzę w swoje ręce, to wszystkim będzie źle… Usim wiadomo, szto kali wosieniaj 1939 roku sawiety zajmali Zachodniuju Biełaruś, z wielkaj radaściu prywitali ich asobienno prawasłaŭnyja. Heto mieło swaje pryczyny, bo pad…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Дзённік рэдактара

Стыпендыя, якая дае крылы

1 лютага 2024 г.

Сёння падчас цырымоніі ў Падляшскай оперы і філармоніі атрымаў я прэстыжную гадавую стыпендыю ад маршалка ваяводства ў галіне мастацкай творчасці, прасоўвання культуры і догляду за помнікамі. Дазволіць мне гэта напісаць урэшце, а папраўдзе скончыць, кнігу пра вядомага „прарока” Ілью з Грыбоўшчыны і яго славуты Вершалін. Даволі ўжо доўга працую, каб вярнуць сапраўдны ход тых падзей. Год таму закончыў я публікаваць часткамі ў „Часопісе” скарочаную версію будучай кніжкі. Каб завяршыць задуманы мною ўтрая большы, тоўсты аб’ём, трэба было б адкласці іншыя справы. У тым ліку тыя, з якіх проста жыву зарабляючы грошы. Цяпер урэшце будзе гэта магчымае.

Мой стыпендыйны праект мае назву „Вершалін. Гісторыя, якую трэба расказаць па-новаму”. Прыйдзецца прысвяціць шмат часу і працы, каб пашырыць напісанае, дапоўніць тэкст новымі невядомымі дагэтуль фактамі, паўстаўляць зноскі, расчытаць і перакласці архіўныя дакументы, зрабіць апрацоўку здымкаў і ілюстрацый, парэдагаваць подпісы. Улічваючы ўсё гэта, фінансавая падтрымка не будзе вялікай, бо гэта толькі 10 тыс. зл. мінус падатак. Але як дадатковая матывацыя дазволіць мне, звязанаму кантрактам, выдзеліць час і прысесці, каб на працягу дзесяці месяцаў рэгулярна над гэтым працаваць.

Момант уручэння мне стыпендыі маршалка Фота Маршалкоўскай управы Падляшскага ваяводства
Момант уручэння мне стыпендыі маршалка Фота Маршалкоўскай управы Падляшскага ваяводства

Ведаю, што многія людзі чакаюць маю кніжку. Я, вядома, усё роўна яе напісаў бы, але заняло б гэта значна больш часу.

Я вырашыў падаць заяўку на атрыманне стыпендыі ад маршалка таму, што каб напісаць салідную кнігу (а такую амбітную мэту перад сабой стаўлю), неабходны грашовы заклад і кантракт. Ці то з выдавецтва, ці з нейкай установы. Гэта норма і так было заўсёды.

Сакрат Яновіч у цудоўнай кнізе „Наша тысячагоддзе”, якую мы разам з ім напісалі, расказвае, што ён рабіў пасля падпісання выдавецкай дамовы:

„Тады трэба прысесці і пісаць свой раман. Дзень за днём, з перапынкамі на сняданак, абед, вячэру і да позняй ночы. А на наступны дзень – выпраўленні, дапрацоўкі ўчарашняга запісу, а потым працяг. І так мінімум год, ні заўважаючы ні вясны, ні лета, ні зімы. Скончыўшы кнігу, пажадана апынуцца ў санаторыі або ў бальніцы ў рэанімацыі…”.

Апошні сказ – гэта, вядома, жарт, хаця сапраўды канцэнтрацыя над пісаннем кніжкі высмоктвае шмат энергіі. Але калі ўдаецца напісаць яе добра, цікава і на высокім узроўні, тады прыходзіць задавальненне і палёгка.

У гэтым годзе маршалак Артур Касіцкі ад імя управы ваяводства вылучыў 36 гадавых і дзевяць шасцімесячных стыпендыятаў (тыя атрымалі па 7 тыс. зл. мінус падатак). На жаль толькі некалькіх было з нашага беларускага асяроддзя. Шасцімесячнай стыпендыяткай стала м.інш. мая супрацоўніца, журналістка і пісьменніца Міра Лукша. Успамажэнне атрымала яна на напісанне рамана пра – як кажа – „простую, пушчанскую жанчыну, трохі ведзьму”. Стыпендыяткай стала таксама Аляксандра Яроцкая, якая ўзначальвае Брацтва праваслаўнай моладзі Беластоцка-гданьскай епархіі, родам яна з Гарадка. Яе праект тычыцца выпуску альбома фальклорных і сучасных беларускіх песень, яшчэ ўкраінскіх і польскіх.

Іншыя стыпендыяты атрымалі грошы на выставы, майстар-класы па танцах, зборнікі вершаў, кароткія фільмы… Выглядае на тое, што мой праект мабыць найбольш маштабны з усіх.

Юрка Хмялеўскі

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны. Неабходныя палі пазначаны як *

Календарыюм

Гадоў таму

  • у чэрвені

    – у 1519 г. Францыск Скарына выдае ў Празе Кнігу Руф, Кнігу Эсфір, Кнігу Плач Іяэміі. – 28.06.1660 г. войскі Вялікага Княства Літоўскага і польскія разбілі каля вёскі Палонка Слонімскага павету войскі расейскага агрэсара (камандуючы Іван Хаванскі). – 7.06.1825 г. …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (162) – 26.06.1863 г. быў створаны ў Вільні Выканаўчы Аддзел Літвы (Літоўска-Беларускі чырвоны жонд), старшыня Якуб Гейштар, члены: Кастусь Каліноўскі і Уладзіслаў Малахоўскі. Гэта быў цэнтр па кіраўніцтве паўстаньнем на Літве і Беларусі. Імкнуўся далучыць да паўстаньня народныя масы.
  • (116) – 26.06.1909 г. нар. у Менску Антон Адамовіч літаратуразнавец, пісьменьнік. Скончыў у 1928 г. Белпэдтэхнікум у Менску, пачаў вучыцца ў Беларускім Дзяржаўным Унівэрсытэце. У 1930 г. арыштаваны, сасланы ў Расію. У 1938 г. вярнуўся ў Менск. Падчас нямецкай акупацыі быў, між іншым,
  • (57) – 26.06.1968 г. памёр у Нью-Брансвіку (ЗША) а. Сьцяпан Войтанка (нар. 28.10.1886 г.), праваслаўны сьвятар высьвячаны ў 1918 г. у Гародні, у 30-ыя гады быў настаяцелем Марозавіцкага прыхода на Гарадзеншчыне. У 1938 г. быў звольнены Гарадзенскай кансысторыяй за «супраціў палянізацыі праваслаўнай царквы» і за ўдзел сына Віктара ў віленскіх беларускіх арганізацыях. З 1944 г. у эміграцыі. У 1948 г. браў удзел у аднаўленьні БАПЦ, служыў настаяцелем прыхода Жыровіцкай Божай Маці ў Гайленд-Парку. Апошнія гады сьвятарства правёў у прыходзе БАПЦ у Нью-Брансвіку. Пахаваны ў Іст-Брансвіку.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis
Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com