Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    24. Dochtar Maroz (6)

    U archiwie IPN kromie dakumentaŭ UB majuć jaszcze druhuju dakumentacju – z Wajskowaho rajanowaho sudu ŭ Biełastoku, dzie krychu bolsz infarmacjaŭ pra sprawu Wacława Maroza. Baraniŭ jaho adwakat Alaksandar Saroka z Warszawy. 26 kwietnia 1950 r. jak obrońca wojskowy pasłaŭ da suda ŭ Biełastoku piśmo,…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Сялібы незвычайныя, але сем’ям ужо непатрэбныя

Уладзімір Мулявін у сваім доме пад Мінскам меў і бел-чырвона-белы сцяг Радыё Рацыя
Уладзімір Мулявін у сваім доме пад Мінскам меў і бел-чырвона-белы сцяг
Радыё Рацыя

У студзені мінула 80 гадоў з дня нараджэння Уладзіміра Мулявіна, заснавальніка і лідэра легендарных „Песняроў”, які памёр у 2003 г. Ён не меў беларускіх каранёў, быў расейцам, але запісаўся ў гісторыі як адна з найважнейшых асоб у беларускай культуры ХХ стагоддзя. Як сказаў паэт Уладзімір Някляеў (дарэчы, таксама сын рускага, толькі маці яго беларуска) – Мулявін гэта „феномен рускага чалавека”. Яго „Песняры” сталі брэндам беларускай культуры ва ўсім свеце. Дзякуючы яму беларускія народныя песні і песні на словы беларускіх паэтаў засталіся хітамі на ўсе часы. Таксама на нашай Беласточчыне і ў Польшчы, але нават у Расіі, дзе раней немагчыма было ўявіць, каб слухалі там і спявалі беларускамоўныя песні. Тым часам „Касіў Ясь канюшыну” і іншыя хіты „Песняроў” сталі папулярныя і як свае па ўсёй Расіі і іншых быўшых савецкіх рэспубліках.

Уладзімір Мулявін пасля смерці пакінуў двухпавярховы дом пад Мінскам, а ў ім піяніна, мноства кніг, фатаграфій, афішаў і розных незвычайных экспанатаў. Усё гэта падзелася невядома дзе, калі ў 2016 г. удава прадала ўсю легендарную сялібу. Новыя ўласнікі знеслі ўвесь будынак, а на яго месцы пабудавалі катэдж. Каштоўныя рэчы легендарнага Песняра аказаліся нікому непатрэбныя – ні сваякам, ні культурным установам і музеям.

У чэрвені мінулага года заўчасна памёр Багдан Дудко, легендарны рэдактар беластоцкіх „Карткаў” і сябра беларусаў. Ён таксама пакінуў дом „з душою” ў Цісоўцы, у якім жылі калісь яго дзядулі, а пасля стварыў з яго асаблівае культурна-літаратурнае месца. Сябры Багдана з інтэлектуальнага асяроддзя ў Беластоку мелі намер прадоўжыць мастацкае жыццё гэтага дому. Але ўсё скончылася на планах і меркаваннях. Аказваецца, сям’я, так як удава Мулявіна пад Мінскам, хоча гэты магічны дом у Цісоўцы выставіць на продаж. Хтосьці пэўна зробіць там сабе дачу. Сумна.

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны. Неабходныя палі пазначаны як *

Календарыюм

Гадоў таму

  • у чэрвені

    – у 1519 г. Францыск Скарына выдае ў Празе Кнігу Руф, Кнігу Эсфір, Кнігу Плач Іяэміі. – 28.06.1660 г. войскі Вялікага Княства Літоўскага і польскія разбілі каля вёскі Палонка Слонімскага павету войскі расейскага агрэсара (камандуючы Іван Хаванскі). – 7.06.1825 г. …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (161) – 21.06.1864 г. у Бялевічах каля Слуцка нар. Аляксандр Сержпутоўскі, этнограф і фальклярыст. Закончыў Нясьвіжскую настаўніцкую сэмінарыю (1884) і Археалягічны інстытут у Пецярбургу (1904). Настаўнічаў у Слуцкім і Мазырскім паветах (1884–1893), працаваў у этнаграфічным аддзеле Рускага
  • (152) – 21.06.1873 г. у Пеліканах ля возера Палік пад Барысавам памёр Вацлаў Пелікан (нар. 11.09.1790 г. у Слоніме), мэдык, грамадскі і палітычны дзеяч.
  • (117) – 21.06.1908 г. у в. Прысынак (зараз Узьдзенскі р-н) нар. Павал Шыдлоўскі, дзеяч самадзейнага мастацтва, заснавальнік Прысынкаўскага – аднаго са старэйшых самадзейных хароў Беларусі. Памёр 1.02.1992 г.
  • (117) – 21.06.1908 г. у Старэве на Случчыне нар. Сьцяпан Майхровіч, літаратуразнаўца. У  1943-1944 гг. рэдагаваў газэту “Белостокская правда”, пасьля вайны заняўся літаратуразнаўствам, напісаў манаграфіі пра Янку Лучыну, Вінцэнта Дунін-Марцінкевіча, Максіма Багдановіча, Францішка Багушэвіча, Янку Брыля, Івана Шамякіна ды гісторыю беларускай літаратуры. Памёр 1.07.1981 г. у Менску.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis
Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com