У студзені мінула 80 гадоў з дня нараджэння Уладзіміра Мулявіна, заснавальніка і лідэра легендарных „Песняроў”, які памёр у 2003 г. Ён не меў беларускіх каранёў, быў расейцам, але запісаўся ў гісторыі як адна з найважнейшых асоб у беларускай культуры ХХ стагоддзя. Як сказаў паэт Уладзімір Някляеў (дарэчы, таксама сын рускага, толькі маці яго беларуска) – Мулявін гэта „феномен рускага чалавека”. Яго „Песняры” сталі брэндам беларускай культуры ва ўсім свеце. Дзякуючы яму беларускія народныя песні і песні на словы беларускіх паэтаў засталіся хітамі на ўсе часы. Таксама на нашай Беласточчыне і ў Польшчы, але нават у Расіі, дзе раней немагчыма было ўявіць, каб слухалі там і спявалі беларускамоўныя песні. Тым часам „Касіў Ясь канюшыну” і іншыя хіты „Песняроў” сталі папулярныя і як свае па ўсёй Расіі і іншых быўшых савецкіх рэспубліках.

Уладзімір Мулявін пасля смерці пакінуў двухпавярховы дом пад Мінскам, а ў ім піяніна, мноства кніг, фатаграфій, афішаў і розных незвычайных экспанатаў. Усё гэта падзелася невядома дзе, калі ў 2016 г. удава прадала ўсю легендарную сялібу. Новыя ўласнікі знеслі ўвесь будынак, а на яго месцы пабудавалі катэдж. Каштоўныя рэчы легендарнага Песняра аказаліся нікому непатрэбныя – ні сваякам, ні культурным установам і музеям.

У чэрвені мінулага года заўчасна памёр Багдан Дудко, легендарны рэдактар беластоцкіх „Карткаў” і сябра беларусаў. Ён таксама пакінуў дом „з душою” ў Цісоўцы, у якім жылі калісь яго дзядулі, а пасля стварыў з яго асаблівае культурна-літаратурнае месца. Сябры Багдана з інтэлектуальнага асяроддзя ў Беластоку мелі намер прадоўжыць мастацкае жыццё гэтага дому. Але ўсё скончылася на планах і меркаваннях. Аказваецца, сям’я, так як удава Мулявіна пад Мінскам, хоча гэты магічны дом у Цісоўцы выставіць на продаж. Хтосьці пэўна зробіць там сабе дачу. Сумна.