У сваім хатнім архіве натрапіў на адзін рэдкі здымак. На ім сфатаграфаваны Павел Крынчык з перавязанай галавой і яго родны брат на вуліцы ў Вільні. Павел Крынчык (1898-1975) быў актыўным дзеячам вызвольнага руху ў Заходняй Беларусі. Ён уваходзіў у Галоўную ўправу Таварыства беларускай школы. А па спісе беларускіх арганізацый Паўла Крынчыка абіралі дэпутатам польскага Сейма.
Павел Крынчык, як дэпутат Сейма, часта выступаў у гарадах і вёсках Гарадзеншчыны, Беласточчыны і Віленшчыны на розных мітынгах. Нягледзячы на недатыкальнасць, яго на ўсіх мітынгах абражалі і білі польскія шпікі і паліцыянты. А летам 1929 года ў Карэлічах беларуса нават паранілі выстралам з пісталета ў галаву. Ён апамятаўся тады, калі сябры клалі яго на воз. Юнака хутка завезлі да доктара. Доктар дастаў з патыліцы кулю і сказаў: „Пану вельмі пашанцавала!”.
З забінтаванай галавой Крынчыка адвезлі ў гасцініцу, а потым на чыгуначную станцыю Наваельня, а адтуль у Вільню. Там перабінтавалі і зрабілі здымкі. Пазней фатаграфіі яго і ягоных калег-паслоў Дварчаніна, Гаўрыліка, Грэцкага з перабінтаванымі галовамі, будуць змешчана на выбарчым плакаце. Плакат заклікаў беларусаў галасаваць за спіс кандыдатаў „Змагання” у час дадатковых выбараў у Сейм, якія праходзілі вясной 1930 года ў Лідскай выбарчай акрузе. Агітацыя аказалася даволі эфектыўнай і пераканаўчай.
Дарэчы, ёсць яшчэ два здымкі Паўла Крынчыка з перабінтаванай галавой. На адным здымку ён адзін сфатаграфаваны, на другім здымку з братам, але здымак быў зроблены ў фотастудыі. І цяпер адшукаўся яшчэ гэты здымак беларуса з перабінтаванай галавой. На адваротным баку фотакарткі ёсць тэкст на беларускай мове, напісаны рукой Паўла Крынчыка. Вось ён:
У бой рашучы выступай,
Дні на памяць пакідай.
Дару картку я табе,
Каб ты памятаў пра мяне.
Дарагому Міхасю – Паўлюк. 31 ліпеня 1929 г.” (Міхась – гэта родны брат Паўла Крынчыка, які з ім сфатаграфаваны).
\ 
Акрамя гэтага рэдкага фотаздымка былога беларускага дэпутата Сейма Паўла Крынчыка, ёсць мажлівасць апублікаваць яшчэ два ягоных фота, якія былі зроблены ў Вільні ў адзін і той жа дзень.
Сяргей Чыгрын
Фота з архіва аўтара
