21 лютага на 93-м годзе жыцця памёр у Варшаве Дзмітры Шатыловіч, член літаб’яднання „Белавежа”, вядомы як аўтар падрабязных успамінаў, якія друкаваліся калісь у ,,Часопісе”. Нарадзіўся 8 лістапада 1926 г. у вёсцы Чаромcе ў сялянскай сям’і. 15 сакавіка 1943 г. быў вывезены на прымусовую працу ва Усходнюю Прусію пад горад Гайльзберг (сёння Лідзбарк-Вармінскі). Пасля прыходу туды Чырвонай Арміі ў лютым 1945 г. быў сілаю ўключаны ў яе рады і накіраваны на фронт. У канцы снежня 1945 г. быў дэмабілізаваны. 9 студзеня 1946 г. вярнуўся з Бабруйска дамоў у вёску Чаромху і хутка паступіў у 4-ы клас Беларускай гімназіі ў Бельску-Падляшскім, якую закончыў чэрвені 1946 г. У сувязі з тым, што польскія ўлады ў жніўні 1946 г. ліквідавалі Беларускую гімназію і Ліцэй у Бельску-Падляшскім, здаў іспыты ў польскі ліцэй імя Тадэвуша Касцюшкі ў Бельску-Падляшскім, які скончыў у чэрвені 1948 г. і быў накіраваны Міністэрствам асветы ў Варшаве ў Ленінградскі электратэхнічны інстытут, які закончыў у снежні 1953 г., атрымаўшы ў Польшчы дыплом магістра інжынера электрыка аўтаматыка. Ад сакавіка 1954 г. пачаў працаваць у праектным бюро ,,Энергапраект” ў Варшаве.
1 лістапада 1989 г. пайшоў на пенсію.
У вольны час працаваў гідам замежных экскурсій у польскім турыстычным бюро „Орбіс” і іншых.
З’яўляецца аўтарам паэтычных зборнікаў: Эцюды падарожжа, Маё Падляшша, Хвалі часу, Вясёлка над імглою, Струмені лёсу, Асеннія промні, Гронкі надзеі, Ліхтар уражанняў і ў перакладзе на польскую мову Rezonanse pamięci і іншых.
На працягу жыцця рабіў нататкі, скрупулёзна адзначаючы падзеі з сямейнага ды прафесійнага жыцця. Запісваў таксама бягучыя звесткі з грамадска-культурнага жыцця беларускай мяншыні, паколькі ў гэтым руху Дзмітрый Шатыловіч прысутны амаль ад пачатку. Зафіксаваў яшчэ ўсе важнейшыя палітычныя факты паасобных гадоў у Польшчы Беларусі і ў свеце, а таксама буйныя катастрофы самалётаў. Асабліва сачыў за палётамі ў космас – спаборніцтвам у гэтым паміж рускімі і амерыканцамі.
У 2014 г. Дзмітры Шатыловіч свае ўспаміны з 1955-1988 г.г., якія друкаваліся раней у ,,Часопісе”, выдаў кніжкай. Успаміны з ранейшых гадоў надрукаваны былі ў выданнях ,,Нівы”, у кнігах ,,У новай айчыне”, „Пакаленне вайны”, ,,Час трывогі і надзеі” і ў альманахах „Беларус” з 2012 і 2013 г.г., што выйшлі ў Нью-Йорку. Да 2018 г. дасылаў у ,,Часопіс” свае ўспаміны з пазнейшых гадоў.
Успаміны складзены Шатыловічам як хроніка – быццам летапіс паказваюць найперш штодзённае жыццё на працягу дзесяткаў гадоў у крыху прызабытай ужо Народнай Польшчы. Прытым у гэтым вобразе няма ані пахвалы, ані крытыкі тадышняга часу. Гэта проста жывы запіс, які застыў у памяці сведкі гэтай эпохі.
Дзмітрыя Шатыловіча пахавалі на праваслаўных могілках на Волі ў Варшаве. У апошнюю дарогу літаратара і летапісца родам з Падляшша апроч сям’і правялі таксама знаёмыя і сябры, у тым ліку з літаб’яднання „Белавежа”. Вечная памяць!
Рэдакцыя
