Беларуска Вольга, нарадзілася ў палескай вёсцы, а зараз жыве ў далёкай Новай Зеландыі. Там, на другім канцы свету, у вольны ад працы час, яна вядзе блог пра сваю родную вёску Опаль, унікальную опальскую мову, Палессе і традыцыі беларусаў-палешукоў.
Вольга, якая называе сабе па-палеску Голя, у сваім жыцці змяніла ўжо некалькі прафесій – была няняй, працавала дзіцячым доктарам, удзельнічала ў моладзевых праектах у Еўропе, кіравала галерэяй і ўрэшце трапіла ў айці-сферу. Больш за год яна разам з мужам жыве ў Новай Зеландыі, дзе дзяўчына працуе эйчар-бізнеспартнёркай у айці-кампаніі.
![Аўтарка блогу](https://czasopis.pl/wp-content/uploads/2023/11/autarka-blogu.jpg)
Вольга падкрэслівае, што жыць у Новай Зеландыі, так далёка ад дому і сяброў, не вельмі проста. Дзяўчына прызнаецца, што амаль цэлы год перажывала працэс адаптацыі, але ўжо патроху звыклася да мясцовага ладу жыцця. Вольга ўспамінае, што ёй было адначасова лёгка і нялёгка прыстасавацца да жыцця за акіянам. Па яе словах, лёгка было дзякуючы добраму веданню англійскай мовы. Складана было перад усім з-за вялікай адлегласці ад блізкіх і разумення, што ўжо нельга як раней набыць за тыдзень квіток на цягнік ці самалёт і паляцець убачыцца з імі, бо пры жыцці на другім канцы свету падарожжы да дому трэба планаваць за год.
Параўноваючы ўзровень жыцця, Вольга кажа, што там у Новай Зеландыі ён вышэйшы чым у Беларусі ці нават у Польшчы, але адначасова там вышэйшыя і цэны: „Узровень жыцця тут нешта накшталт скандынаўскіх краін, мне падаецца. Але і кошты растуць з кожным днём як гарбузы! Ну і так у прынцыпе тут усё вельмі дорага, і ежа, і розныя паслугі. І так я дагэтуль не магу прыняць тое, напрыклад, калі мне кажуць, што за квіток у тэатр трэба заплаціць 300 долараў”.
![Велінгтан, Новая Зеландыя](https://czasopis.pl/wp-content/uploads/2023/11/Wellington-NZ.jpg)
Мясцовы лад жыцця таксама вельмі адрозніваецца нават ад еўрапейскага, не тое што беларускага. Дзяўчына кажа, што асаблівасцю новазеландцаў з’яўляецца тое, што яны будуюць усе адносіны вакол сям’і: „Яны нават у 30-40 год могуць сустракацца з бацькамі па некалькі разоў на тыдзень, бавіць разам час, падарожнічаць разам. Я такога не бачыла яшчэ нідзе. Таксама тут людзі вельмі шмат працуюць, але пры мясцовых цэнах зразумела чаму!”
Дарэчы, Вольга не адзіная беларуска, што жыве ў Новай Зеландыі. Там ёсць невялікая дыяспара, прыкладна 300 чалавек на ўсю краіну. Мясцовыя беларусы ўжо дадалі Вольгу ў сваю суполку ў сацсетках, але „ў жывую” з імі яна пакуль што не спатыкалася.
Вольга ўпэўнена, што далёка не ўсе новазеландцы ведаюць, дзе знаходзяцца Польшча і Беларусь і што гэта за краіны, бо многія з іх ніколі нікуды не ездзяць. Аднак родныя яе мужа і тыя хто цікавіцца падзеямі ў свеце, канечне ведаюць і ведаюць шмат пра сучаснае становішча. Дарэчы, муж Вольгі, хаця і не размаўляе яшчэ па-беларуску ці па-опальску, але ўжо ведае асобныя словы і выразы.
Падтрымліваць сувязь з родным краем Вользе дапамагае арыгінальны блог, які яна вядзе на опальскай мове. Яна прысвячае посты асобным словам ці выразам па-опальску, якім дае тлумачэнне ўжо на літаратурнай беларускай мове. Распавядае таксама пра традыцыйную вопратку палешукоў, пра тое, як на Палессі пякуць хлеб, як капаюць бульбу, гатуюць ежу, адзначаюць святы.
!["У Аполі мы не кажам 'як вы казалі', мы кажам 'анывжаж', я думаю, што гэта кайфова"](https://czasopis.pl/wp-content/uploads/2023/11/post-z-blogu.jpg)
!["У Аполі мы не кажам 'чорная смародзіна', мы кажам 'жукэ', я думаю, што гэта забаўна"](https://czasopis.pl/wp-content/uploads/2023/11/post1-scaled.jpg)
Дзяўчына падкрэслівае, што опальская мова,гэта менавіта мова, а не адна з гаворак палешукоў: „Мая вёска Опаль знаходзіцца ў Іванаўскім раёне, карацей амаль на мяжы з Украінай. Яна адметная, па-першае, сваёй моцнай паляшуцкай культурай і традыцыямі, сваімі людзьмі, сваёй мовай, як зрэшты і многія іншыя палескія вёсачкі. Я вырашыла весці блог на опальскай мове менавіта таму, што зразумела у пэўны дзень, што я з маёй сям’і хіба апошняя, хто гаворыць на гэтай мове і ведае традыцыі палескай вёскі, бо там нарадзілася і вырасла. Калі гэта не захаваць і не прасоўваць, то можа ўжо мае дзеці нічога і не будуць ведаць. А мне хочацца, каб яны ведалі і маглі мне па-опальску таксама нешта адказваць. Таксама мне хочацца, каб палеская культура і мова сталі моднымі паміж саміх беларусаў, каб яны не казалі: „Вось, размаўляй па руску, ты, дзярэўня!”. А, наадварот, ганарыліся б тым, што мы такія адметныя і моцныя”.
![На Палессі](https://czasopis.pl/wp-content/uploads/2023/11/Na-Palessi.jpg)
Вольга паўжартам называе сябе амбасадаркай Палесся ў Новай Зеландыі: „Я так сябе называю таму, што хачу па-першае самім беларусам расказваць пра палешукоў і нашу адметнасць, хачу рабіць нашу мову моднай і сучаснай. Ну а блог я вяду дзеля таго, каб як мага больш людзей ведала што беларусы гэта не проста беларуская мова, а яшчэ і вельмі складаная і цікавая культура!”.
Сяргей Александровіч
Фота аўтаркі блогу (@apolkina)