Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    21. Samaabarona i śmierć Żyda Berszki (2)

    Savieckaje vojsko i pahraniczniki spaczatku ŭsich ludziej z hetych troch viosak vyvieźli za Śvisłacz na zborny punkt u Nieparożnicach. Zahadali im usio z saboju zabrać, szto tolko mahli ŭziać na furmanku. Pośle saviety mieli ich parassyłać dalej u Biełaruś. Raptam pryjszoŭ zahad, szto kali chto…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Kinoman

    8. Kuneć sielanki

    Nocami z pod ramion krzyżów na rozdrogach sypie się gwiazd błękitne próchno chmurki siedzą przed progiem w murawie to kule białego puchu dmuchawiec Księżyc idzie srebrne chusty prać świerszczyki świergocą w stogach czegóż się bać (Józef Czechowicz, „Na wsi”, 1927) Jak mniê diś dumajetsie, dekada… ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Nie tylko mniejszość przeciwna „Łupaszce”

Fot. Wiesław Choruży
Fot. Wiesław Choruży

Po grudniowej sesji Rady Miasta Białystok emocje wokół zmiany kontrowersyjnej nazwy ulicy „Łupaszki” nieco ucichły. Przynajmniej na jakiś czas. Radnym koalicyjnej większości udało się przegłosować uchwałę zaskarżającą do sądu administracyjnego rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody o unieważnieniu uchwały z końca października, mocą której skasowano poprzedniego patrona ulicy i nadano jej neutralną nazwę Podlaska. Ale podobnie jak poprzednio w głosowaniu zdecydował tylko jeden głos, choć te rozłożyły się inaczej. Nerwowo było do samego końca.

Na przyjęciu uchwały szczególnie zależało czwórce prawosławnych radnych, reprezentujących Forum Mniejszości Podlasia. Był to dla nich punkt honoru, jako że chodzi wciąż o spełnienie danej jesienią 2018 r. obietnicy wyborczej.

Sesja rady miasta, na którą skierowano stosowny projekt uchwały, została zwołana w piątek 20 grudnia. Kiedy przyszła kolej na ten punkt, przewodniczący rady, korzystając ze swych uprawnień, przerwał obrady do poniedziałku, były bowiem poważne obawy, iż nie uda się w tej sprawie uzyskać wymaganej większości głosów, ponieważ część radnych wciąż sie wahała. Potrzebny był czas na dodatkowe rozmowy.

Okazały sie one skuteczne. W poniedziałek, kiedy wznowiono obrady, za podjęciem uwały głosowało 12 radnych (11 z koalicji i jeden niezależny). Przeciw było 11 radnych PiS. Dwójka radnych z koalicji wstrzymała się od głosu, a dwóch nie przybyło na sesję (w tym były piłkarz Jagiellonii, który w poprzednim głosowaniu był po stronie zwolenników „Łupaszki). Nie stawił się na obrady jeszcze jeden radny PiS, Piotr Jankowski. I to jego nieobecny głos zdecydował, iż uchwała przeszła. Radny Jankowski na co dzień pracuje na stanowisku prezesa Radia Racja. Na antenie stacji sprawa kontrowersyjnego patrona ulicy jest relacjonowana na bieżąco, przedstawiany jest on w sposób jednoznacznie negatywny. W sprawie ulicy „Łupaszki” Jankowski jednak dotąd głosował tak jak jego koledzy partyjni w radzie. Pytany przez dziennikarzy, dlaczego teraz nie wziął udziału w głosowaniu, odpowiedział, że nie mógł przybyć na sesję, ponieważ w tym czasie był na urlopie za granicą.

Wnosząc skargę do sądu radni powołali sie jedynie na suchy przepis, dający taką możliwość, gdy naruszone zostaną „uprawnienia i kompetencje organów gminy”. Ich zdaniem wojewoda, uchylając uchwałę, tego się dopuścił. Takie uzasadnienie w sądzie trzeba będzie jednak rozwinąć, także najpewniej w kontekście historycznym. A ten zdecydowanie jest niejednoznaczny. Mieszkańcy Białegostoku, a to w ich imieniu decyzje podejmuje rada miasta, co do oceny mjr. Zygmunta Szyndzielarza „Łupaszki” są podzieleni. Dla jednych należy do bohaterskiego panteonu żołnierzy wyklętych, dla innych ciąży na nim czarna legenda zbrodni polskiego podziemia zbrojnego, w tym na bezbronnych cywilnych mieszkańcach prawosławnych wsi na Białostocczyźnie. Jak pokazują głosowania w radzie miasta, mieszkańcy Białegostoku – co jest bardzo istotne i wymowne – nie podzielili się w tej sprawie według kryterium narodowościowo-wyznaniowego. Wśród 28 radnych tylko czterech jest prawosławnych, zatem sami nigdy by nie dokonali zmiany ulicy.

Sąd administracyjny, do którego trafiła teraz ta sprawa, nie jest od dokonywania ocen moralnych dokonań postaci historycznych ani odczuć, jakie wobec nich mają mieszkańcy. Jego zadaniem jest zbadanie prawidłowości podjęcia uchwały i jej zgodności z prawem. Wydaje się, iż pod względem merytorycznym i proceduralnym nie powinno być podstaw do jej podważenia. Jednak jakikolwiek werdykt nie zapadnie, sporu historycznego on nie zakończy. Jest to wciąż zadanie dla historyków i to w szerszym kontekście. W archiwum IPN znajdują się dokumenty, pozwalające oddzielić heroizm polskiego powojennego podziemia od przestępstw i zbrodni na cywilach, które w jego szeregach bezsprzecznie miały miejsce. Na razie jednak takimi badaniami zajmują się tam historycy w sposób wybiórczy i subiektywny.

Jerzy Chmielewski

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • ў красавіку

    980 – у 1044 г. пачаў княжаньне ў Полацку Усяслаў Брачыслававіч, званы Чарадзеем. Яго славутая дзейнасьць была апісана ў паэме „Слова аб паходзе Ігаравым”. 920 – у 1104 г. адбыўся вялікі паход кааліцыі князёў Кіеўскай Русі, арганізаваны Уладзімірам Манамахам на …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (677) – 27.04.1347 г. у Вільні быў замучаны сьв. Антоній – першы з трох віленскіх мучанікаў (праз некалькі тыдняў мучаніцкую сьмерць прыняў сьв. Іаан, а потым сьв. Яўстафій). Былі яны кананізаваныя ў 1374 г. На месцы іх сьмерці князь Канстанцін Астрожскі ў пачатку XVI ст. пабудаваў Сьвята-Троіцкі Сабор.
  • (105) – 27.04.1919 г. польскія войскі занялі Гародню, дзе ад 21.12.1918 г. знаходзіўся Урад Беларускай Народнай Рэспублікі на чале з Антонам Луцкевічам і беларускія войскі.
  • (95) – 27.04.1929 г. у Вільні нар. Юры Туронак, беларускі дзеяч і гісторык, аўтар кніг „Białoruś pod okupacją niemiecką” (Warszawa 1993), „Wacław Iwanowski i odrodzenie Białorusi” (Warszawa 1992), „Książka białoruska w II Rzeczypospolitej
  • (79) – 27.04.1945 г. БССР прынята ў склад членаў-заснавальнікаў Арганізацыі Аб’яднаных Нацый.
  • (36) – 27.04.1988 г. памёр у ЗША Вітаўт Тумаш – грамадзкі дзеяч, лекар, выдатны скарынавед. Нар. 20.12.1910 г. у в. Сьпягліца, Вілейскага павету. Выпускнік Віленскай Беларускай Гімназіі. Пасьля на мэдычным факультэце Віленскага Унівэрсытэту. Актыўна ўдзельнічаў у беларускім студэнцкім жыцьці. У гадах 1940-1941 быў старшынёй Лодзінскага аддзелу Беларускага Камітэту Самапомачы, членам Нацыянальнага Цэнтра створанага ў Бэрліне 19.04.1941 г. Зь ліпеня па лістапад 1941 г. бурмістр Менску. Рэдактар „Раніцы”. Пасьля вайны жыў у ЗША. Быў вельмі актыўным на грамадзкай і навуковай ніве, між іншым шматгадовым старшынёй Беларускага Інстытуту Навукі й Мастацтва.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2024 Czasopis