Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    Na dopyt uziaty byŭ miż inszym Ramuald Rajs „Bury”

    Pra toje, dzie buduć padłożany miny, kromie manciora wiedaŭ jaszcze jaho spolnik, jaki byŭ felczaram (sanitariuszam) u szpitali ŭ Staroj Wilejcy. Tolko ŭ listapadzie 1948 r. mancioru ŭdałoso zwiazacca z dochtaram Marozam. Ad peŭnaj kabiety, jakaja pryjechała da Biełagardu z Biełastoka, dawiedaŭso, szto leczyć jon…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

(Запісы часу за XII.2020)

На Падляшшы

■1 grudnia przed białoruskim konsulatem w Białymstoku odbyła się akcja pod hasłem „Dziennikarze za kratami na Białorusi”. Akcję solidarności z niezależnymi dziennikarzami prześladowanymi przez reżim Aleksandra Łukaszenki zorganizowali przedstawiciele diaspory białoruskiej Białegostoku. Na zawieszonych na szyi tabliczkach protestujący napisali nazwiska niezależnych dziennikarzy Radia Swaboda, portalu Tut.by, telewizji Biełsat, agencji BiełaPAN, Zielonego Portalu czy portalu Nasza Niwa, prześladowanych ostatnio za relacje i komentarze dotyczące obecnej sytuacji w ich kraju.

■Alina Dębowska, kierująca od prawie 30 lat muzeum w Bielsku Podlaskim, oddziałem białostockiego Muzeum Podlaskiego, została odwołana ze stanowiska. Nowym kierownikiem placówki podległej Urzędowi Marszałkowskiemu został Henryk Zalewski, wcześniej dyrektor Gminnego Centrum Biblioteczno-Kulturalnego w Wyszkach, ostatnio pracownik w Podlaskim Instytucie Kultury. Władze województwa wyjaśniły, iż decyzja kadrowa związana jest z planami, by instytucja w Bielsku zmieniła nazwę na Muzeum Obojga Narodów i przez to stała się bardziej rozpoznawalna w regionie i kraju. Odwołana kierownik jest autorką wielu projektów prowadzonych w bielskiej placówce – najbardziej znany z nich to doceniony w kraju i za granicą, zwieńczony wydaniem cennej publikacji, projekt dotyczący ręczników ludowych (w tym białoruskich). Stał się wzorem do naśladowania dla innych instytucji kultury na Podlasiu.

■Nakładem wydawnictwa Paśny Buriat ukazała się książka Hanny Kondratiuk „Prypecią do Nobla”. Jest to polski przekład, dokonany przez Jerzego Plutowicza, książki wydanej wcześniej po białorusku przez Radę Programową Tygodnika Białorusinów w Polsce Niva. Hanna Kondratiuk pracuje tam jako dziennikarka, a wydana książka jest owocem jej wielokrotnych podróży po Polesiu.

■8 grudnia otwarto oficjalnie w Białymstoku tymczasowy dom dla obywateli Białorusi, zmuszonych opuścić swój kraj. Powstał on z inicjatywy Fundacji „Białoruś 2020”, założonej w Białymstoku po sierpniowych wyborach prezydenckich w Białorusi przez tutejszą diasporę białoruską. Pierwszymi lokatorami domu zostali studenci relegowani z mińskich uczelni za opozycyjną działalność. Dom będzie mógł w sumie pomieścić siedemnaście osób.

■20 grudnia arcybiskup białostocko-gdański Jakub dokonał poświęcenia nadajnika Radia Orthodoxia na dzwonnicy przy cerkwi św. Aleksandra Newskiego w Sokółce. Pierwsza prawosławna rozgłośnia radiowa w Polsce nadaje teraz – na częstotliwości 91,3 FM – także  dla mieszkańców Sokólszczyzny. Nowe nadajniki nadajnika Radia Orthodoxia zostały zamontowane również w Bielsku Podlaskim (98,7 FM) i Siemiatyczach (92,5 FM). Dotąd rozgłośnia była słyszalna tylko w Białymstoku i okolicy na częstotliwości 102,7 FM.

■20 grudnia odbył się wirtualny finisaż wystawy „Przemienienie. Jerzy Nowosielski, Leon Tarasewicz”, prezentowanej od sierpnia w Muzeum Ikon w Supraślu. Specjalnie na finisaż przygotowano katalog ekspozycji. Znalazły się w nim teksty (w języku polskim, białoruskim i angielskim) dr Krystyny Czerni, Andy Rottenberg i o. Konstantego Bondaruka, którzy piszą m.in. o ikonie Przemienienia w tradycji malarskiej i o drodze twórczej Nowosielskiego i Tarasewicza. Wystawa została przygotowana przez Stowarzyszenie Villa Sokrates i Muzeum Ikon w Supraślu. Projekt dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Województwa Podlaskiego.

■„Kultura bartnicza” Puszczy Białowieskiej została wpisana na listę Niematerialnego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO jako wspólne dziedzictwo Polski i Białorusi. O ten wpis starały się Bractwa Bartne obu państw. Warto zaznaczyć, iż sama Puszcza Białowieska jest obiektem chronionym przez UNESCO jako dziedzictwo przyrodnicze. „Kultura bartnicza – w opisie ministerstwa kultury i dziedzictwa narodowego – obejmuje wiedzę, umiejętności, praktyki i wierzenia, które związane są z chowem dzikich pszczół w żywych pniach drzew (barciach) lub ściętych pniach drzew bartnych (ulach kłodowych). Kultura bartnicza jest przekazywana z pokolenia na pokolenie w oparciu o przekaz rodzinny i działalność bractw bartnych”.

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • У красавіку

    – 9(21).04.1835 г. у Віцебску нар. Ялегі Пранціш Вуль (сапр. Элегі Францішак Карафа-Карыбут), беларускі паэт. Удзельнічаў у  студзенскім паўстаньні, за што быў сасланы ў Сібір. Апошнія гады жыцьця правёў у Варшаве, дзе з Вінцэсем Каратынскім і Адамам Плугам стварыў беларускі …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (423) – 19.04.1602 г. пам. Ян Абрамовіч, ваявода менскі і смаленскі. Адукаваны чалавек, праціўнік езуітаў. Выдаўца „Катэхізіса” (1598 г.) з 300 рэлігійнымі песьнямі.
  • (144) – 19.04.1881 г. у в. Такары на Беласточчыне (сучасным памежжы з Рэспублікай Беларусь) нар. Усевалад Ігнатоўскі – выдатны беларускі гісторык, грамадзкі дзеяч. Скончыў у 1911 г. Юр’еўскі Унівэрсытэт у Тарту. У 1912-1914 гг. быў выкладчыкам у Віленскай жаночай гімназіі М. Вінаградавай, у  1914-1919 гг. -- Менскага Настаўніцкага Інстытуту. У час вайны ўключыўся ў нацыянальную ды палітычную дзейнасьць, быў між іншым членам Цэнтральнага Камітэту Беларускай Партыі Сацыялістаў Рэвалюцыянераў. У 20-ыя гады займаў шэраг дзяржаўных пасад у БССР. Меў вялікі ўплыў на праведзеньне працэсу беларусізацыі. З 1926 г. быў старшынёй Інстытуту Беларускай Культуры, а з 1928 г. прэзідэнтам Беларускай Акадэміі Навук. Напісаў больш за 30 навуковых прац, адна з найбольш вядомых гэта „Кароткі нарыс гісторыі Беларусі”. З 1930 г. прасьледаваны савецкімі ворганамі бяспекі. Пасьля аднаго з допытаў, 4.02.1931 г. пакончыў жыцьцё самагубствам. У 1937 г. жонка была асуджана на 8 гадоў лагераў, а двое сыноў расстраляных.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis