Pa prostu / Па-просту

  • Szucman z Nowaj Wioski

    Z cyklu "Płacz zvanoŭ" (Cz. 25)

    – Trzeba, żeby wszyscy Polacy chwycili się za prawo, bo jeśli Białorusy wezmą władzę w swoje ręce, to wszystkim będzie źle… Usim wiadomo, szto kali wosieniaj 1939 roku sawiety zajmali Zachodniuju Biełaruś, z wielkaj radaściu prywitali ich asobienno prawasłaŭnyja. Heto mieło swaje pryczyny, bo pad…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Гэта – рэвалюцыя

Калі вечарам 9 жніўня ў Мінску і па ўсёй Беларусі людзі масава выйшлі на вуліцу, не пагаджаючыся на яўную фальсіфікацыю вынікаў прэзідэнцкіх выбараў, было вядома, што пратэсты працягнуцца.

Брутальны разгон і арышты мірных дэманстрантаў сілавікамі ў выбарчую нядзелю і ў панядзелак толькі гэтую хвалю павялічылі. У краіне пачаўся масавы ўздым усенароднага супраціву. Чарговыя дні пратэстаў на шчасце адбыліся ўжо без сілавой рэакцыі з боку ўлады. Дзейнічаючы прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка пад ухілам міжнароднага ціску пачаў прымяняць іншы сцэнар, разлічваючы мабыць на тое, што народ пашуміць і ўрэшце супакоіцца. Але гэта ўтопія. Сцяна пасыпалася. На антырэжымны бок сталі праходзіць навукоўцы, творчая інтэлігенцыя, журналісты дзяржаўных СМІ, чыноўнікі, а нават дыпламаты як амбасадар Беларусі ў Братыславе. Падтрымку ў бок пратэстуючых выказаў таксама Павел Латушка, які ў свой час быў консулам РБ ў Беластоку, а пасля паслом у Варшавае і ў Парыжы. Цяпер як дырэктар Нацыянальнага тэатра імя Янкі Купалы сказаў ён, што яму стыдна з-за „сьведчанняў простых людзей, над якімі адбываліся катаванні”.

Тое, што выбары не былі свабодныя і справядлівыя, а іх вынікі жорстка сфальшавалі, відаць менавіта па колькасці пратэстуючых. Найлепшым паказчыкам палітычных настрояў у грамадстве сталі дзве маніхвестацыі, што прайшлі ў Мінску ў нядзелю 16 жніўня. Спачатку праўладная арганізацыя „Белая Русь” на плошчы Незалежнасці правяла мітынг у падтрымку Лукашэнкі і яго дзяржаўнага курсу. Так як за савецкіх часоў спецыяльныя аўтобусы і цягнікі з розных гарадоў прывезлі ў сталіцу нібыта прыхільнікаў улады – у асноўным бюджэтнікаў, трактарыстаў, пенсіянераў. За ўдзел у мітынгу нібыта абяцалі тры дні адпачынку ў Мінску з бясплатным кватарункам і харчаванням, а да гэтага яшчэ па сто рублёў. Гэты мітынг скончыўся аднак правалам. Шмат хто проста ўцёк з яго. Каб зрабіць натоўп на плошчу сагналі міліцыянтаў і салдатаў у цывільным. Агулам сабралася, праўда, каля дзесяць тысяч прыхільнікаў Лукашэнкі. Затое, калі скончыўся гэты штучны мітынг, на цэнтральныя вуліцы і праспекты Мінска ў „Маршы Свабоды” выйшла некелькі дзесяткаў, а па некаторых падліках больш за дзвесце тысяч, грамадзян. Усюды было чуваць лозунгі „Жыве Беларусь!” і няспынныя крыкі ў адрас Лукашэнкі „Зыходзь!” („Уходи!”). Шматтысячныя дэманстрацыі адбыліся таксама ў іншых гарадах Беларусі.

„Марш Свабоды” 16 жніўня 2020 г. у Мінску. Фота з Фейсбуку

Колькасць удзельнікаў праўладнага мітынгу з аднаго боку і „Маршу Свабоды” з другога гэта адлюстраванне сапраўдных вынікаў выбараў. Яно аніяк маецца да афіцыйных лікаў, паводле якіх Лукашэнка набраў 80 прац. галасоў.

Нашае беларускае асяроддзе на Беласточчыне яшчэ ніколі не было так згоднае ў дачыненні да падзей у Беларусі як цяпер. Як арганізацыі аб’яднаныя ў Беларускім саюзе ў Рэчыпаспалітай, асяроддзе Нівы і Часопіса, ад 26 гадоў няспынна выступаем супраць недэмакратычнага стылю ўлады ў Рэспубліцы Беларусь, парушэнняў правоў чалавека і самаізаляцыі дзяржавы. Таму не трэба нам рабіць спецыяльных заяў, што мы цяпер маральна разам з Беларускім Народам, які так горда, мірна і прыгожа змагаецца за праўду, волю і справядлівасць.

Наша старэйшая арканізацыя – Беларускае грамадска-культурнае таварыства ў ацэнках палітычных падзей у Беларусі дагэтуль была даволі стрыманай. Але цяпепр вось і БГКТ выразіла – у Фейсбуку – „глыбокую занепакоенасць лёсам Беларускага Народа, удзелам якога сталі балючыя, трагічныя падзеі апошніх дзён”.

Таксама пасол Яўген Чыквін, які дагэтуль пазбягаў рэзкіх ацэнак Аляксандра Лукашэнкі, у Фейсбуку напісаў пра сваю салідарнасць з пратэстуючымі.

Вядома, аднак, што сярод беларусаў у Польшчы, таксама саміх палякаў, Лукашэнка дагэтуль меў і сваіх прыхільнікаў. Бо не дапускае капіталістаў, трымае парадак і т.п. Тыя, што маюць такія погляды, цяпер пэўна задумоўваюцца, што сапраўды адбываецца вось у Беларусі.

Той жа Лукашэнка ў мінулым, да саміх выбараў, цвёрда заяўляў, што ў яго краіне „никаких революцый быть не может”. Але тое, што адбываецца цяпер у Беларусі гэта менавіта рэвалюцыя. На жаль невядома толькі чым яна скончыцца. Трэба верыць у беларускі народ, які так шматлюдна і горда змагаецца цяпер за праўду і волю.

Юрка Хмялеўскі

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны. Неабходныя палі пазначаны як *

Календарыюм

Гадоў таму

  • у ліпені-жніўні

    – у ліпені 1000 г. памерла князёўна полацкая, вялікая княгіня кіеўская Рагнеда. Разам з сынам Ізяславам адрадзіла беларускую, крывіцкую дзяржаву – Полацкае Княства. Першая ігуменьня ў Беларусі, у манастве – Анастасія. – 13 ліпеня 1260 г. войскі старабеларускай дзяржавы – …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (456) – у 1569 г. была распаўсюджвана выдадзеная ў сакавіку г.г. у Заблудаве першая друкаваная кніжка Беласточчыны “Евангельле вучыцельнае”.
  • (149) – 3.07.1876 г. у фальварку Пясчына на Лідчыне нар. Цётка (сапраўднае прозьвішча Алаіза Пашкевіч, пам. 5.02.1916 г. у Старым Двары на Лідчыне, дзе і пахавана), паэтка, празаік, нацыянальна-асьветніцкая дзеячка. Склала „Лемантар”, „Першае чытаньне для дзетак-Беларусаў”, была рэдактарам першага дзіцячага часопісу на беларускай мове „Лучынка”.
  • (146) – 3 ліпеня 1879 г. у в. Ачукевічы на Наваградчыне нар. Васіль Рагуля, грамадзка-палітычны дзеяч. Між іншым быў беларускім паслом ды сэнатарам у міжваеннай Польшчы. Пасьля вайны на эміграцыі. Памёр 16.06.1955 г. у Нью-Ёрку.
  • (115) – 3.07.1910 г. у вёсцы Міхнаўка каля Ляўкова Старога на Беласточчыне нарадзіўся Аляксей Грыцук, грамадзкі дзеяч, гісторык, літаратуразнавец, настаўнік. З 1948 г. жыў у Канадзе, з'яўляўся шматгадовым старшынёй Згуртаваньня Беларусаў Канады. Памёр 30.05.1976 г. у Кінгстон.
  • (81) – 3 ліпеня 1944 г. Савецкая Армія пасьля цяжкіх баёў вымусіла нямецкія войскі пакінуць Мінск. Беларуская сталіца ў выніку баёў была ўшчэнт зьнішчана, а пасьля вайны ўвесь горад пабудаваны наноў, у зьмененым соцрэалістычным выглядзе. 3 ліпеня штогод сьвяткуецца як „Дзень

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis
Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com