Koli dvoje ludi postanovlajut rozvestisie, to ne pôznaka toho, što vony perestali rozumiêti odne odnoho, a pôznaka, što vony po menšuj miêry začali rozumiêti. (Helen Rowland) – Udupimy go, pani Małgosiu, – skazała advokatka, koli počuła moju historyju i pobačyła, štó v mene v…
Byŭ choroszy poranok. Jarko świtiło majowe sońcie. U Lenewi lude powychodzili na huliciu. Boulszyństwo siediło na łaŭkach, nekotory stajali koło swich brunoczok, jakoby kohoś żdali. Wiera toże wyszła na huliciu, wona żdała swoho Wołodiu. Puszoŭ do Ihnatowych dohoworytisia na szczot budowy ich nowoi chaty. Trochu…
U dvery zastukała Ninka, susiêdka Paraski, bo jakoś ne bačyła jijiê vže druhi deń.
– Parasko, Parasko! – poklikała. – Ty doma?
Vona zahlanuła na chatu i ažno zumiêłasie. Paraska sidiêła na versalci v novum płatijovi, novuj chustci, na nohi natiahnuła pančochi i nałožyła čorny prazničny tufli. Na stoliê stojała sviêčka i ležali zapałki.
Sietoho weczera ŭże ne było dobroho nastrojenia. Rozmowa ne kleiłasia. Mirek podiakowaŭ za weczeru, hlanuŭ na Soniu i skazaŭ Nasti: – Normalny chłopoty, koli dziwczyniata dorastajut. Sonia ne bez pryczyny złowała na Mirka. Po toj noczy, koli wona ich podsłuchoŭwała, juoj schotiełosia sprobowati po-nastojaszczomu. Nu…
Nastia do roboty jezdit rowerom, chot’ maje bezpłatny bilet na pojezd. Ne opłatitsia żdati. Rowerom chuczej projede tyje szest’ kilometroŭ. Na dorozi mieżdu Czeremchoju a Kliszczelami-Stacjoju robuotniki układali jakijeś kabli. Koli ich minała, odin z ich jakoś osobienno na jei podiwiŭsia. Może sekundu hlanuła jomu…
Deś na počatku marcia, koli v televiziji premjer poinformovav nas, što majemo epidemiju koronavirusa, pozvoniła mniê moja dovholiêtnia koležanka Martyna. – Znaješ, mniê pryjšło do hołovy, – skazała vona, – što my povinny vyjichati z Prahi do mene na chalupu. Ty ne maješ žadnych obovjazkuv…
Luli, luli luli, Čužym diêtiam duli, A našomu kołacê, Kob spało vdeń i vnočê. (Pudlaśka kołychanka) Zima 1963 roku pryjšła velmi rano. Uže pud kuneć listopada začav padati sniêh, prykryvati pola i łonki. Usiudy zrobiłosie biêło i stało nekiepśko moroziti. A napočatku hrudnia dovaliło tôlko…
– Ale baboŭ welmi trudno poniati, dumojut pro odne a howorat szto innoje. – Antonij, ty uspokojsia. Za szto tebe mieliby karati? Za toje szto prospaŭsiaby z czużoju żuonkoju? Ty dumajesz, szto to jakijsia perestupok? – Och, może nie, może racja po twojuoi storonie, ale…
Odnako wyniaŭ kiliszki i postawił na stolie. Luba rozpakowała tort, odkryła butyłku i sama naliła do kiliszkuŭ. – Za znakomstwo, – puodnesła kiliszok w storonu Antonija. Toj jakoś ne pokazaŭ radosti na twarowi, trochu otiahawsia. – Wypiti z jeju, czy skazati szto ne pju? –…
Šče łoni my z diaďkom Gryšom spivali v Biêlśku na maminum dniovi narodženia…
My z sestroju postanovili spraviti našuj mami sviato na jeji vuśmidesiaty narodiny. Sprosili najbližšu simju, nazbirałosie čołoviêk dvadceť.
Stowarzyszenie Dziennikarzy Białoruskich.
15-959 Białystok, ul. Zamenhofa 27
E-mail: redakcja@czasopis.pl
Tel. (+48) 502 661 316
W celu zaprenumerowania czasopisma w wersji papierowej należy odpowiednio do liczby zamawianych egzemplarzy i okresu prenumeraty wpłacić wielokrotność 9 zł (w cenie zawarty jest już koszt wysyłki) na rachunek wydawcy – Stowarzyszenia Dziennikarzy Białoruskich w Banku PEKAO S.A.:
30 1240 5211 1111 0000 4928 9343
W tytule operacji bankowej należy podać dokładny adres, na który ma być wysyłany „Cz”.
