Такую назву мае даволі цікавы блог у сацыяльнай сетцы Instagram, прысвечаны жыццю ў Беларусі ў дзевяностыя і на пачатку нулявых гадоў. У ім размешчаны здымкі, зробленыя як прафесійнымі фатографамі, так і аматарамі. На фота можна ўбачыць не толькі вядомых палітыкаў, спартсменаў, дзеячаў культуры, але і звычайных людзей – калгаснікаў, працаўнікоў заводаў, прадаўцоў з правінцыяльных магазінаў. Асобная частка матэрыялаў прысвечана знакавым падзеям у жыцці краіны. Словам, у блогу сабрана ўсё тое, чым жыло тагачаснае беларускае грамадства.
Перад праглядам наведвальнікаў старонкі папярэджваюць, што змест можа выклікаць у іх пачуццё настальгіі. І, напэўна, гэта не жарт. Праглядаючы фотаздымкі гарадоў і вёсак, канцэртаў папулярных у тыя часы музыкаў, нават фрагменты незразумелай сучаснай моладзі рэкламы, той, чыё дзяцінства ці маладосць прайшло на рубяжы мінулага і цяперашняга стагоддзяў, адразу пачне ўспамінаць самога сябе дваццацігадовай даўніны.
Юрась, стваральнік блога, нарадзіўся ў пачатку дзевяностых у невялікім горадзе пад Мінскам, а зараз жыве ў Літве і працуе ў сферы медыя. Хлопец кажа, што зусім крыху заспеў іншую Беларусь, але нічога не запамятаў.
Свой праект жа вырашыў пачаць у лістападзе 2020 года, абмяркоўваючы з дзяўчынай, чаго не хапае ў інфармацыйным асяроддзі. Сапраўды, адзначае аўтар блога, па-за кантэкстам змест, што публікуецца, выглядае міла і навявае моцную настальгію, але ў кантэксце – гэта фота з дзяржавы, куды хацелася б вярнуцца ў іншых абставінах.
Мая дзяўчына, – успамінае Юрась, – некаторы час мне дапамагала шукаць фатаграфіі, але з большага Back to Belarus з’яўляецца праектам аднаго чалавека, якому часам моцна дапамагаюць падпісчыкі, за што ім вялікі дзякуй.
Паводле аўтара, яго блог не мае камерцыйнага характару і ён ніколі не меў мэты зарабіць на сваім праекце грошы. Юрась кажа, што на за ўвесь час існавання Back to Belarus да яго толькі аднойчы звярнуліся з канкрэтнай прапановай аб рэкламе, ад якой давялося адмовіцца. А цяпер з улікам наяўнасці палітычнага кантэнту наўрад ці хтосьці з Беларусі захоча размяшчаць у яго рэкламу, – упэўнены блогер.
Усе фота- і відэа-матэрыялы, што публікуе Юрась, прысвечаны даволі кароткаму перыяду. Хлопец прызнаецца, што мае да яго пэўныя сантыменты, бо ў тыя часы быў дзіцём.
– Я рос у правінцыі на расійскім тэлевізары і многае беларускае прайшло міма мяне, – дадае ён, – вось цяпер гэта наганяю і дзялюся з падпісчыкамі: паглядзіце, як гэта было крута. Ці памятаю я добра тыя часы, складана адказаць, штосьці памятаю, штосьці забылася.
Большасць здымкаў для блогу Юрась знаходзіць у Інтэрнэце. Але прызнаецца, што самы любімы яго кантэнт — карыстальніцкі, то бок дасланы падпісчыкамі.
На пытанне, ці хацеў бы ён вярнуцца ў той перыяд, стваральнік Back to Belarus станоўча адказвае, што не хоча назад у мінулае: «Проста таму, што яно ўжо мінула. Можна сумаваць па тым, што было, па тых, хто быў, але вярнуць гэта ўсё нерэальна. Таму трэба жыць і радавацца сёння. Як было у Барадуліна: Жыві ў сягонняшнім дні, каб заўтрашні стаў тваім.
Сяргей Александровіч
