Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    24. Dochtar Maroz (6)

    U archiwie IPN kromie dakumentaŭ UB majuć jaszcze druhuju dakumentacju – z Wajskowaho rajanowaho sudu ŭ Biełastoku, dzie krychu bolsz infarmacjaŭ pra sprawu Wacława Maroza. Baraniŭ jaho adwakat Alaksandar Saroka z Warszawy. 26 kwietnia 1950 r. jak obrońca wojskowy pasłaŭ da suda ŭ Biełastoku piśmo,…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Дзённік рэдактара

Артыкул да артыкула – і вось табе кніга

19 верасня 2022 г.

19 верасня 2022 г.

Сёння ў выдавецтве Paśny Buriat выйшла кніжка нашага часопісаўскага супрацоўніка Матфея Стырчулі. Яе загаловак – „Памежжы” („Pogranicza”). У падзагалоўку пазначана, што гэта рэпартажы з Польшчы, Балканаў, Эфіёпіі, Усходняй Еўропы, Каўказу і Святой Зямлі. Большасць з іх была апублікаваная раней у „Часопісе”. У кніжцы крыху яны дапоўненыя і дададзена больш дыялогаў.

Дзякуючы за гэта Матфей напісаў мне, што калі б дзесяць гадоў таму не пачаў ён пісаць у „Часопіс”, не было б гэтай кніжкі. „Вялікі Вам дзякуй, спадар рэдактар, што тады мне паверылі” – закончыў свой ліст, складзены „па-свойму”. Заўсёды так ён са мною кантактуецца, хаця ён паляк і жыве ў Варшаве. Наогул Матфей – незвычайная асоба. Ён надта захоплены няпольскім абліччам нашага Падляшша, якое з’ездзіў ўздоўж і ўпоперак. Спазнаў тутэйшыя гаворкі і ў Фейсбуку вядзе нават вельмі папулярную старонку „Howorymo po swojomu”.

У гэтыя кніжкі ўвайшлі тэксты, якія ў большасці раней былі надрукаваныя ў „Часопісе”
У гэтыя кніжкі ўвайшлі тэксты, якія ў большасці раней былі надрукаваныя ў „Часопісе”

Наш штомесячнік мае вось і такое важнае – кніжнае – значэнне. Гэта ўжо чарговая падборка артыкулаў раней апублікаваных у „Часопісе”. Год таму на такой аснове выйшла кніжка Евы Звяжынскай, а ў мінулых гадах іншых аўтараў. Першай была Ірэна Матус, якая дзякуючы сваім выдадзеным пасля ў кніжным варыянце аповедам „Наднарвянскі люд” („Lud nadnarwiański”) з настаўніцы вясковай школы ў Храбалах пайшла нават ва ўніверсітэцкія прафесары. Артыкулы з „Часопіса” ў кніжкі сабралі таксама Лена Глагоўская, Дзмітры Шатыловіч, Васіль Петручук ці Дарота Сульжык. А Сакрат Яновіч такіх выдаў некалькі („Dolina pełna losu”, „Не жаль пражытага”, „Хатняе стагоддзе”).

Няважна, што друкаваліся яны ў частках у нашым штомесячніку, дзе, дарэчы, пакінулі след як надта вартасныя публікацыі, але сабраныя пад адной вокладкай сталі яшчэ больш важнымі. Ну і ў такім выглядзе цалкам інакш іх чытаецца. З другога боку гэта наогул добры спосаб, каб пісаць кніжку. І мы такую магчымасць даем. Дарэчы, калісь нормай было, што раманы спярша друкаваліся ў прэсе. Аўтары пісалі іх паступова, дасылаючы часткамі ў рэдакцыі, якія як і мы цяпер плацілі ганарары. Гэта матывавала іх да пастаяннага пісання, садзейнічала працы над кніжкай. Так рабілі напрыклад Эліза Ажэшка, Генрык Сянкевіч ці Максім Танк.

Пішучы ў частках для „Часопіса” гісторыю пра Іллю Клімовіча і Вершалін я таксама планую пасля выдаць з гэтага кніжку. Тым больш, што прыйдзецца яе дапоўніць новымі інфармацыямі дзякуючы між іншым водгукам у Інтэрнэце. Нядаўна ізноў наведаў я царкву ў Грыбоўшчыне і парабіў шмат здымкаў унутры. Пакарыстаўся нагодай, што ў тым часе студэнтка гісторыі мастацтва Вроцлаўскага ўніверсітэта (родам яна з Нарвы) рабіла там якраз інвентарызацыю іконаў да сваёй магістэрскай працы. Доўгі час дамаўляліся мы на сустрэчу, паколькі патрэбныя ёй таксама гістарычныя звесткі. Чытаючы мой цыкл у „Часопісе” скантактавалася са мною як „экспертам”.

Юрка Хмялеўскі

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны. Неабходныя палі пазначаны як *

Календарыюм

Гадоў таму

  • у чэрвені

    – у 1519 г. Францыск Скарына выдае ў Празе Кнігу Руф, Кнігу Эсфір, Кнігу Плач Іяэміі. – 28.06.1660 г. войскі Вялікага Княства Літоўскага і польскія разбілі каля вёскі Палонка Слонімскага павету войскі расейскага агрэсара (камандуючы Іван Хаванскі). – 7.06.1825 г. …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (452) – У 1573 г. апрацаваны і прадстаўлены да зацьвярджэньня кандыдатам на трон Рэчы Паспалітай Генрыхам Валезіюшам прывілеі для шляхты, паводле якіх між іншым яна свабодна выбірала караля.
  • (129) – 2.06.1896 г. у Гайніне Слуцкага павету нар. Пётр Татарыновіч, беларускі каталіцкі святар, нацыянальны дзеяч, між іншым пераклаў на беларускую мову „Quo vadis” Генрыка Сянкевіча. Памёр у Рыме 3.09.1978 г.
  • (120) – 2(15).06.1905 г. у г. Веліж, Віцебскай губэрні. нар. Юрка Віцьбіч (сапраўднае прозьвішча Георгій Шчарбакоў) – пісьменьнік. Закончыў гімназію. Друкаваўся з 1929 г. У час нямецкай акупацыі праяўляў вялікую пісьменьніцкую актыўнасьць, ягоныя творы былі друкаваны ў многіх часопісах. Выдаў у той час два зборнікі публіцыстыкі „Вяліскія паўстанцы” ды „Нацыянальныя Сьвятыні”. У Нямеччыне ў 1946 годзе разам з Н. Арсеньневай

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis
Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com