Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    Na dopyt uziaty byŭ miż inszym Ramuald Rajs „Bury”

    Pra toje, dzie buduć padłożany miny, kromie manciora wiedaŭ jaszcze jaho spolnik, jaki byŭ felczaram (sanitariuszam) u szpitali ŭ Staroj Wilejcy. Tolko ŭ listapadzie 1948 r. mancioru ŭdałoso zwiazacca z dochtaram Marozam. Ad peŭnaj kabiety, jakaja pryjechała da Biełagardu z Biełastoka, dawiedaŭso, szto leczyć jon…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Дзённік рэдактара

Адзіны фестываль – дзве гісторыі: шляхі царкоўнай музыкі Гайнаўкі і Беластока

18 траўня 2024 г.

Прэзентацыя „Колеры праваслаўя. Грэцыя” падчас сёлетняга фестывалю царкоўнай музыкі ў Гайнаўцы Фота Аляксандра Васылюка
Прэзентацыя „Колеры праваслаўя. Грэцыя” падчас сёлетняга фестывалю царкоўнай музыкі ў Гайнаўцы
Фота Аляксандра Васылюка

Сёння ў Гайнаўцы завяршыўся фестываль царкоўнай музыкі. Другі такі пройдзе на пераломе траўня і чэрвеня ў Беластоку. Такая сітуацыя трывае ўжо 23 гады. Раней быў адзін, запачаткаваны яшчэ на пачатку васьмідзясятых. Арганізатары абодвух фестываляў, якія ў выніку канфлікту разышліся ў 2001 г., увесь час чарговыя выпускі мерапрыемства нумаруюць аднолькава. Так што ў гэтым годзе так адзін, як і другі, афіцыйна адбываюцца ўжо 43-ці раз.

Прычыны расколу падрабязна апісаны ёсць на інтэрнэт-старонцы беластоцкага фестывалю, хаця ў яго назве слова „Гайнаўка” засталося. Арганізуе яго Фонд „Царкоўная музыка” на чале з ініцыятарам і пачынальнікам Міколам Бушко. Так склалася, што пры двух выпусках непасрэдна перад расколам я з ім супрацоўнічаў. У 1999-ым і 2000-ым рэдагаваў фестывальную газету. Добра памятаю цудоўную тады атмасферу, выступленні хароў з усяго свету ў гайнаўскім саборы, а вечарамі іх народныя песні на вогнішчы ва ўрочышчы Тапіла ў Белавежскай пушчы. На гэтым фоне цяперашнія фестывалі ў Гайнаўцы даволі сціплыя. У гэтым годзе не было ўжо хароў з Беларусі, Украіны і Расіі, але гэта вынік напружанай сітуацыі за ўсходняй мяжою.

Фестываль Бушкі на шмат вышэйшым мастацкім узроўні. Пасля расколу падтрымаў яго, даючы свой патранат, выбітны польскі кампазітар Кшыштаф Пандэрэцкі, які памёр у 2020 г. А вось на пачатку бягучага года не стала прафесара Рамуальда Твардоўскага, які 41 год узначальваў журы фестывалю. Як польскі рэпатрыянт з Вільні адчуваў душэўную сувязь з праваслаўнымі, надта любіў царкоўную музыку і сам быў аўтарам многіх такіх музычных кампазіцый. Мы пазнаёміліся тады ў Гайнаўцы. Тыя моманты вельмі цёпла ўспамінаю да сёння.

Падчас беластоцкіх фестываляў не хапае аднак удзелу праваслаўных хароў з Падляшша (паслядоўнасць канфлікту). З другога боку царкоўная музыка не толькі для мастацкіх уражанняў, але найперш іншых перажыванняў – малітоўных. Тым часам прафесіяналы з Беларусі ці Расіі і не толькі, якія яе выконваюць, нярэдка – атэісты. Асабіста пераканаўся я ў гэтым, калі рыхтаваў выпускі фестывальнай газеты.

Юрка Хмялеўскі, Галоўны рэдактар

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • У красавіку

    – 9(21).04.1835 г. у Віцебску нар. Ялегі Пранціш Вуль (сапр. Элегі Францішак Карафа-Карыбут), беларускі паэт. Удзельнічаў у  студзенскім паўстаньні, за што быў сасланы ў Сібір. Апошнія гады жыцьця правёў у Варшаве, дзе з Вінцэсем Каратынскім і Адамам Плугам стварыў беларускі …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (231) – 23.04.1794 г. утварылася Найвышэйшая Літоўская Рада – рэвалюцыяйны ўрад Літвы і Беларусі падчас Касьцюшкоўскага паўстаньня.
  • (139) – 23.04.1886 г. у мястэчку Пасадзец Вілейскага павету нар. Зьмітрок Бядуля (сапр. прозьвішча Самуіл Плаўнік, пам. 3.11.1941 г. у эвакуацыі каля Уральска ў Казахстане), пісьменьнік. Друкаваўся з 1910 г., пачаткова ў „Нашай Ніве”. У лютым 2020 г. адбылася эксгумацыя яго ў Уральску, а 3.11.2020 г. адбылося перапахаваньне на Усходніх могілках у Менску.
  • (121) – 23.04.1904 г. у вёсцы Нізок, Ігуменскага павету, нар. паэт Паўлюк Трус. Маючы 25 год памёр у Менску на тыф, пахаваны на Вайсковых могілках.
  • (81) – 23.04.1944 г. ва Уснаршчыне на Беласточчыне нар. Мікола Давідзюк – мастак, прафесар Акадэміі Мастацтваў у Лодзі, якую закончыў у 1969 г. і з якой звязаны працай з 1971 г., з 1989 г. вядзе ў ёй майстэрню жывапісу. З нагоды юбілею жадаем спадару Міколу творчага натхненьня, новых прац і выставак!

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis