Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    21. Samaabarona i śmierć Żyda Berszki (2)

    Savieckaje vojsko i pahraniczniki spaczatku ŭsich ludziej z hetych troch viosak vyvieźli za Śvisłacz na zborny punkt u Nieparożnicach. Zahadali im usio z saboju zabrać, szto tolko mahli ŭziać na furmanku. Pośle saviety mieli ich parassyłać dalej u Biełaruś. Raptam pryjszoŭ zahad, szto kali chto…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Kinoman

    9. Miastu H. na do widzenia

    Jeszcze mi tylko spacer pozostał Wąską aleją przez zielony park Wiatr w drzewach szemrze ledwie przebudzony Tak jak wczoraj, przedwczoraj, od lat Tak dziwna ta chwila brakuje słów… (Budka Suflera, „Memu miastu na do widzenia”, 1974) Nedaleko od mojoho liceja byv neveliki park, utisnuty… ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Świadectwo pamięci o Eugeniuszu Kabatcu

Ukazała się książka „Świadectwo pamięci”, poświęcona życiu i twórczości Eugeniusza Kabatca (1930-2020), wybitnego polskiego pisarza, tłumacza literatury białoruskiej, rosyjskiej i włoskiej oraz publicysty, a także działacza kulturalno-społecznego, wieloletniego prezesa polskiego oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej. Debiutował tomem opowiadań „Pijany anioł”, pisał powieści „Za dużo słońca”, „Romans”, „Przygoda z Agnieszką”, „Małgorzata, czyli requiem dla wojowniczki”, „Śmierć robotnika w hotelu „Sawoy”, „Patrycja, czyli o miłości i sztuce w środku nocy”, „Jedenaste przykazanie” i „Żółwie”, szkice literackie „Oranie morza” i „Rekonanse włoskie” czy prozatorskie freski włoskie „Autostrada słońca” i „Filip i Dżulietta”.

Eugeniusz Kabatc był także autorem scenariuszy filmowych (m.in. filmu „Decyzja”), a także sztuk teatralnych, m.in. „Fałszerz i jego córka”, która była wystawiana na scenie Teatru Śląskiego w Katowicach. W 2009 roku otrzymał prestiżową nagrodę im. C. K. Norwida.

Przyjaźnił się też z Sokratem Janowiczem. Uczestniczył w organizowanych przez niego białoruskich trialogach, tłumaczył na jeżyk polski jego książki (m.in. wspomnienia „Nie żal prażytaha”).

Eugeniusza Kabatca znałem osobiście. Przyjeżdżał z Warszawy do wsi Planta i Minkówka w gminie Narewka, a moja rodzinna wieś Lewkowo Nowe leży w tej samej gminie, po sąsiedzku z Plantą. Okolice są tu urokliwe, położone nad spokojną i krętą nizinną rzeką Narewka na skraju Puszczy Białowieskiej.

Eugeniusz urodził się w Wołkowysku, w Plancie miał dziadków, tam mieszkali też jego rodzice. Do dziś żyją w tej wsi jego krewni i znajomi.

Po Eugeniuszu zostały dla potomnych jego wspomnienia o ludziach z tych puszczańskich okolic (cykl „Młyn nad Narewką” był drukowany w „Czasopisie”). Znalazły się one teraz w książce „Świadectwo pamięci”, wydanej przez RES HUMANA i SEC (Warszawa 2023).

Z wielką ciekawością przeczytałem w niej wspomnienia o Eugeniuszu Kabatcu jego najlepszych przyjaciół – Janusza Termera, Marii Szyszkowskiej, Wacława Sadkowskiego, Krzysztofa Lubczyńskiego, Elżbiety Bańko-Sitek, Stanisława Nyczaja (napisane wierszem) i Macieja Andrzeja Zarębskiego.

Promocja książki odbędzie się 20 marca br. w siedzibie polskiego oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC) w Warszawie.

Jan Ciełuszecki

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • ў траўні

    770 – у 1254 г. быў падпісаны мірны дагавор паміж вялікім князем Міндоўгам і галіцка-валынскім князем Данілам Раманавічам. 740 – разгром у 1284 г. войскамі літоўскага князя Рынгальда мангола-татарскіх войск каля вёскі Магільна. 530 – у 1494 г. у Гародні …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (263) – 6.05.1761 г. у в. Ясенцы, Лідзкага павету нар. Станіслаў Юндзіл, адзін зь першых дасьледчыкаў флёры й фаўны ў Беларусі.
  • (222) – 6.05.1802 г. у Дварцы каля Кобрына нар. Станіслаў Горскі (пам. 3.05.1864 г.), прыродазнавец, мэдык, пэдагог. Выкладаў ва ўнівэрсытэце, а потым у мэдыка-хірургічнай акадэміі ў Вільні. Як адзін з першых апісаў расьліннасьць Белавежскай пушчы.
  • (180) – у 1844 г. пасьля 108 гадоў дзейнасьці былы зачынена ў Слуцку мануфактура вядомых шаўковых паясоў.
  • (120) – 6.05.1904 г. у Нізку каля Узды нар. Паўлюк Трус, паэт. Закончыў Беларускі Пэдагагічны Тэхнікум у Менску (1927), вучыўся ў Беларускім Дзяржаўным Унівэрсытэце. У 1925 г. выйшаў зборнік яго вершаў „Вершы”. Памёр 30.08.1929 г. у Менску, пахаваны на Вайсковых могілках.
  • (119) – 6.05.1905 г. у Слуцку нар. Юрка Гаўрук, перакладчык м.інш. драмаў У. Шэкспіра на беларускую мову: „Сон у летнюю ноч” (1925), „Гамлет” (1935), „Атэла” (1954), „Канец – справе вянец” (1964), „Кароль Лір” (1974), „Антоній і Клеапатра”, якія ставіліся ў беларускіх тэатрах. Закончыўшы Вышэйшы літаратурна-мастацкі інстытут у Маскве ў 1925 г., выкладаў замежную літаратуру ў Горацкай Сельскагаспадарчай Акадэміі і ў Магілёўскім
  • (98) – 6.05.1926 г. памёр у Вільні Казімір Сваяк (кс. Кастанты Стэповіч), сьвятар, грамадзка-нацыянальны дзеяч, паэт (нар. 19.02.1890 г. у в. Барані Сьвянцянскага павету). Пахаваны ў Вільні на Росах.
  • (90) – 6.05.1934 г. пам. у Празе Мікалай Вяршынін (Верамей). Нарадзіўся ў 1878 г. у Налібоках, Наваградзкага павету. З 1918 г. быў консулям БНР у Чэхаславаччыне. Актыўна ўдзельнічаў у жыцьці беларускай эміграцыі. Пахаваны на Альшанскіх могілках у Празе.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2024 Czasopis