Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    21. Samaabarona i śmierć Żyda Berszki (2)

    Savieckaje vojsko i pahraniczniki spaczatku ŭsich ludziej z hetych troch viosak vyvieźli za Śvisłacz na zborny punkt u Nieparożnicach. Zahadali im usio z saboju zabrać, szto tolko mahli ŭziać na furmanku. Pośle saviety mieli ich parassyłać dalej u Biełaruś. Raptam pryjszoŭ zahad, szto kali chto…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Kinoman

    9. Miastu H. na do widzenia

    Jeszcze mi tylko spacer pozostał Wąską aleją przez zielony park Wiatr w drzewach szemrze ledwie przebudzony Tak jak wczoraj, przedwczoraj, od lat Tak dziwna ta chwila brakuje słów… (Budka Suflera, „Memu miastu na do widzenia”, 1974) Nedaleko od mojoho liceja byv neveliki park, utisnuty… ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Płacz zwanoŭ

4. „Palicjanty” (1)

U 1944 r. z Plantaŭ u „Rasieju” wyjechało 26 radzinaŭ. Z susiednich Guraniaŭ – 16, tolko samo i z niedalokaj Hryboŭszczyny. Usie hetyja ludzi byli prawasłaŭnyja. Heto dawiało da taho, szto tut jak i ŭ mnohich druhich wioskach na Krynszczynie adwiarnulisa praporcji i katalikoŭ stało bolsz. Toża tamu, szto ŭ apuściełyja chaty, nie ŭsie praŭda, pryjechali zahraczniki – repatryjanty z ciapieraszniaj Biełarusi.

Jak pisaŭ ja miesiac raniej, plantaŭskich ludziej na ŭschod wyhnali „akoŭcy”. Wyjechali jany jaszcze i tamu, szto jaszcze za Niemca ŭ hetych wioskach prawasłaŭnym nie dawali spakojno żyć niekatoryja susiedzi – katalikie. Sałtyse i tyja, szto zapisalisa ŭ niamieckuju palicyju Hilfspolizei. Paru z ich za heto pa wajnie sudzili. U Instytuci Nacjanalnaj Pamiaci ŭ Biełastoku zachawalisa dakumanty poślewajennych sudowych spraŭ, z jakich możno wyczytać, szto jany tedy wyczaŭpali.

Ale raskoł u hetych wioskach, dzie pa praŭdzie wiakami ŭsie byli swaje i hawaryli na adnoj prostaj mowie, nastupiŭ raniej, kali wosieniu 1939 r. pryjszli sawiety. Nowuju administracju – sielsawiety – stwaryli jany z prawasłaŭnych. Najbolsz z tych, jakija za sanacji byli ŭ kamunie. Katalikom nie dawiarali, choć pasiarod ich toża byli kamunisty.

Kali ŭwajszli Niemcy, sałtysami naznaczyli katalikoŭ. Adrazu ŭzialisa za kamunistaŭ i ŭsich, jakija mieli da ich schilnaść. Dla Niemcaŭ było heto jak zaraza, tamu chacieli jaje zniszczyć. Ale nie wiedajuczy tutejszych ludziej sarhanizawali Hilfspolizei. Heto była dapamożnaja palicyja dla pilnawannia paradku i zbirannia dla Niemcaŭ infarmacjaŭ pra ludziej, pieradusim chto tut byŭ u sawieckaj administracji i chto maje kamunistycznyja pohlady.

U hetu niamieckuju palicyju pazapiswalisa pieraważno katalikie. I to wielmi achwotno, choć za heto i nie płacili. Jaje zreszty pa dwoch miesiacach raspuścili, pakinuŭszy tolko niekatorych i tedy dali im niamieckija mundury i pistalety.

U aŭguście 1941 r., kab zapisacca ŭ Hilfspolizei, na pastarunak niamieckaj żandarmerii ŭ Szudziaławie pryjszło kala dwadzcacioch maładych mużczyn z Plantaŭ, Guraniaŭ, Barsukowiny i Padlipak. Usim dali biełyja apasaczki na rukawe z czyrwonym napisam „Hilfpolizei”. Ich kamandantam u Plantach byŭ Jan Majsak. Zahadaŭ jon, kab każdy zrabiŭ sabie gumowuju pałku, z drotu czy kabla abwiazanaho gumaj.

Kamandant z plantaŭskim sołtysam, jakim byŭ Jan Akucewicz, i jaszcze z Janam Snarskim z wioski ŭ parazumienni z Niemcami sarhanizawali akcyju, kab zapałochać „kamunistaŭ”, a najbolsz aktyŭnych adstawić u Szudziaława na pastarunak.

U niadzielu rano byli padstaŭleny furmanki. U akcji ŭziało udzieł bolsz jak dwadzcać czaławiek. Troch plantaŭskich arhanizataraŭ i sołtys z Guraniaŭ mieli pistalety. Reszta heto byli palicjanty z apaskami na lewych rukawoch i gumowymi pałkami u ruce.

Furmanki pawiaźli ŭsich u Hryboŭszczynu. Spaczatku prystanawilisa pry Iljaszowaj cerkwi, skul pajszli ŭ wiosku da chaty Andreja Naliwajki, jaki za sawietami byŭ predsiedacialam sielsawieta. Kali ŭwarwalisa ŭ chatu, była tam tolko żonka. „Palicjanty” adrazu paczali bić jaje gumami, aż abamleła. Mużyk pad wioskaju wypasaŭ kania i paczuŭ zdalok kryki z chaty i paczaŭ uciakać u pole. Ale jaho dahnali i prywałakli ŭ chatu. Toża zbili gumami da nieprytomnaści. Z chaty zabrali radio, adzienia, znajszli toża pistalet. Majsak z Akucewiczam ledź żywoha Naliwajku zaciahnuli na furmanku. Wiarnulisa i skazali ŭsim wyjści z chaty. Znoŭ żonka stała wieraszczać…

Potym „palicjanty” pajszli da Głembockaho. U chaci byli baćkie i syn z niawiestkaj. Usich zbili, a maładoho wywieli z saboju. Zabrali jaszcze troch życialej Hryboŭszczyny, pazabiraŭszy toża szto lepszaje z chataŭ. Szukali jaszcze reczaŭ z Iljaszowaj cerkwy, dumajuczy szto hrybaŭszczanie heto prychawali. Za hetu cerkwu, jak nie stała ŭ sienciabre 1939 r. Ilji, pajszoŭ spor pamiż katalikami i prawasłaŭnymi. U Głembockaha „palicjanty” znajszli stolika na padświecznik. Ale Iljaszowuju cerkwu i budynki aparażniła jaszcze sawieckaja wojsko, jakoja swoj paradak zrabila toża ŭ nieskonczanym Wierszalinie.

(pradaŭżeńnie budzia)

Jurak Chmialeŭski

 

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • ў траўні

    770 – у 1254 г. быў падпісаны мірны дагавор паміж вялікім князем Міндоўгам і галіцка-валынскім князем Данілам Раманавічам. 740 – разгром у 1284 г. войскамі літоўскага князя Рынгальда мангола-татарскіх войск каля вёскі Магільна. 530 – у 1494 г. у Гародні …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (773) – у 1251 г. на землі старабеларускай дзяржавы Вялікага Княства Літоўскага напалі дружыны Галіцка-Валынскага Княства (якое тады знаходзілася ў падданстве ў ханаў Залатой Арды). Барацьба працягвалася некалькі гадоў ды закончылася паражэньнем агрэсараў.
  • (647) – у траўні 1377 г. памёр вялікі князь Аляксандар Альгерд (нар. каля 1296 г.), у манастве прыняў імя Аляксей.
  • (578) – у 1446 г. быў складзены Беларуска-літоўскі летапіс – першы агульны летапісны збор старабеларускай дзяржавы, які дайшоў да нашых дзён.
  • (409) – выданьне ў 1615 г. сацыянальна-палітычнага трактату беларускага гуманісты ды мысьліцеля Міхалона Літвіна „Аб норавах татараў, літоўцаў й масквіцян”.
  • (370) – расійскія войскі ў колькасьці 80-ці тысяч чалавек  на чале з царом Аляксеем Міхайлавічам у траўні 1654 г. пачалі знішчальны наезд на землі Вялікага Княства Літоўскага. Частка расійскіх войск дайшла да тэрыторыі Беласточчыны. Паводле

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2024 Czasopis