З лета мінулага года ў Фейсбуку існуе асаблівая старонка, прысвечана беларускасці ў Беластоку ў мінулым. Пад адрасам „Беластоцкі беларускі музей” змешчаны архіўныя дакументы, фатаграфіі, выцінкі з даўніх беларускіх газетаў. Гэту вартасную і надта цікавую старонку стварыў і яе вядзе Аляксей Трубкін, журналіст Беларускага Радыё Рацыя. Ён родам з Новаполацка, але ўжо звыш дзесяці гадоў жыве ў Беластоку. Яго вельмі зацікавіла беларуская гісторыя нашага горада. У рамках гістарычна-краязнаўчага праекту „Беларускія сляды ў Беластоку” Трубкін стварыў мапу, на якой пазначаны месцы звязаныя з гісторыяй, культурай, асветай ды палітычнай дзейнасцю беларускага асяроддзя. Графічна мапу выканала беластоцкая мастачка Паўліна Гайда. А Трубкін як аўтар зрабіў яшчэ яе інтэрнэт-версію і пачаў ладзіць пешыя шпацыры-экскурсіі па пазначаных на ёй месцах.

Кім з’яўляецца стваральнік такога незвычвйнага і вартаснага „музея”? Аляксей Трубкін стаў цікавіцца польскімі беларусамі, асабліва беларускай мінуўшчынай Беластока, калі стаў студэнтам беларусістыкі ў тутэйшым універсітэце. У нейкім інтэрв’ю сказаў ён, што асабліва паўплывалі на гэта заняткі, якія вялі прафесары Алег Латышонак і Яўген Мірановіч.

Трубкін трапіў у Беласток па польскай праграме імя Каліноўскага. Ён быў моладзевым актывістам, сябрам Партыі БНФ. Напрыканцы снежня 2006 г. на мытні ў Гродне яму і трох яго сябрам-каліноўцам былі затрыманы ноўтбукі. Пасля паўгода беларускія службы зрабілі з гэтага вялікую афёру. На першым тэлеканале ў вечаровым эфіры было сказана, што ў ноўтбуках „чатырох маладых актывістаў апазіцыі, якія вучацца ў Польшчы” былі знойдзены… электронная энцыклапедыя мін і выбуховых матэрыялаў, „Настольная кніга тэрарыста”, матэрыялы па правядзенні тэрактаў і яшчэ кніга „100 спосабаў самазабойства”. Трубкін назваў гэта правакацыяй, бо як гаварыў тады журналістам, яго камп’ютар быў практычна чысты, „было ў ім толькі крыху музыкі і нейкіх там гульняў”. На яго думку, „за паўгода можна было туды „ўліць” чаго заўгодна”…

Летам 2011 г. Трубкін ноч правёў за кратамі ў родным Новаполацку за ўдзел у апазіцыянай акцыі маўклівага пратэсту.

Пасля такіх бурлівых здарэнняў і заканчэння ў 2012 г. беластоцкага ўніверсітэту Аляксей Трубкін, працуючы на Рацыі, поўнасцю аддаўся распрацоўцы гісторыі „беларускага Беластоку”. Цікава, што чагосьці такога не прыдумаў ніхто з тутэйшых беларусаў, а толькі прыезжы. Тым не менш гэта ёсць добры прыклад, каб такія старонкі ўзніклі ў іншых нашых гарадах ды мястэчках (гмінах). Але каб зберагчы нашу спадчыну ад забыцця, такія віртуальныя праекты недастатковыя. Патрэбныя яшчэ паралельна з імі трывалыя экспазіцыі і друкаваныя кніжкі.