Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    24. Dochtar Maroz (6)

    U archiwie IPN kromie dakumentaŭ UB majuć jaszcze druhuju dakumentacju – z Wajskowaho rajanowaho sudu ŭ Biełastoku, dzie krychu bolsz infarmacjaŭ pra sprawu Wacława Maroza. Baraniŭ jaho adwakat Alaksandar Saroka z Warszawy. 26 kwietnia 1950 r. jak obrońca wojskowy pasłaŭ da suda ŭ Biełastoku piśmo,…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Хроніка / Kronika

ЗАПІСЫ ЧАСУ (II.2024)

У свеце

     ад      Камэнтары / Komentarze
  • Алексей Навальны (1976-2024)
    Алексей Навальны (1976-2024)
  • 16 lutego zmarł w rosyjskim łagrze Aleksiej Nawalny, lider opozycji antykremlowskiej, uważany za największego oponenta prezydenta Rosji. Jego śmierć szerokim echem odbiła się w całym świecie. Światłana Cichanowskaja, która tego dnia uczestniczyła w konferencji w Monachium, osobiście przekazała wyrazy współczucia mieszkającej w tym mieście żonie Julii. W Internecie pojawiło się wiele komentarzy przebywających za granicą opozycjonistów białoruskich, którzy podkreślali, że katorżnicze warunki w rosyjskich łagrach są takie same jak w więzieniach w Białorusi. Zaapelowali, aby demokratyczny świat nie zapominał, że osadzonych w nich jest prawie 1,5 tys. więźniów politycznych na czele z laureatem Nagrody Nobla Alesiem Bialackim.
  • 27 stycznia Aleksander Łukaszenka spotkał się z Władimirem Putinem w obwodzie leningradzkim, gdzie obaj dyktatorzy wzięli udział w ceremonii otwarcia kompleksu memorialnego poświęconego pamięci radzieckich cywilów, którzy zginęli podczas II wojny światowej. Podczas swoich wystąpień Putin i Łukaszenka podkreślali dzisiejszą rolę Rosji i Białorusi w „walce z faszyzmem, który odradza się m.in. w Ukrainie i krajach bałtyckich”. Agresję Rosji na Ukrainę tłumaczono „atakiem na Rosję i napaścią na spokojne rosyjskie wsie i miasteczka, gdzie giną osoby starsze, kobiety i dzieci”.
  • 28 stycznia w Wilnie odbyła się akcja solidarności z ofiarami fali represji, która w końcu stycznia przetoczyła się w Białorusi. Wzdłuż alei Giedymina w centrum miasta ustawiły się dziesiątki osób z historycznymi biało-czerwono-białymi flagami i transparentami.
  • Na początku lutego wiceszef emigracyjnego Zjednoczonego Gabinetu Przejściowego Paweł Łatuszka i kierowany przez niego zespół Narodowego Zarządu Antykryzysowego przekazali Komisji Śledczej ONZ ds. Ukrainy w Wiedniu materiały, zawierające „dowody zbrodni wojennych” popełnionych przez Łukaszenkę i jego reżim. Dowody te dotyczą udziału białoruskich władz w nielegalnych wywózkach dzieci z okupowanego terytorium Ukrainy do Białorusi.
  • 8 lutego Ministerstwo Sprawiedliwości Litwy zarejestrowało nową prawosławną strukturę cerkiewną – egzarchat podporządkowany patriarsze Konstantynopola. Równolegle z nim w kraju działa eparchia (diecezja) należąca do Patriarchatu Moskiewskiego. Wyznanie prawosławne deklaruje ok. 100 tysięcy obywateli Litwy, z których większość należy do rosyjskiej mniejszości narodowej. Prawosławna jest też część wielotysięcznej diaspory białoruskiej.
  • W dniach 16-18 lutego w Wilnie odbył się XIII Międzynarodowy Festiwal „Wierszy na asfalcie”. W imprezie, już po raz trzeci  zorganizowanej poza granicami Białorusi, uczestniczyli głównie  twórcy, którzy z przyczyn politycznych byli zmuszeni do emigracji, a także goście z Białorusi i białoruscy pisarze z Podlasia. Przyznawaną podczas festiwalu nagrodę im. Michasia Stralcowa otrzymał Usiewaład Ścieburaka.
  • 19 lutego szefowie MSZ państw Unii Europejskiej zatwierdzili w Brukseli ustalenia potwierdzające poparcie dla dążenia narodu białoruskiego do stworzenia wolnej, demokratycznej, suwerennej i niezależnej Białorusi. Jednocześnie wyrażono głębokie zaniepokojenie działaniami reżimu Łukaszenki, wpływającymi na tożsamość narodową Białorusi, potwierdzając zarazem zaangażowanie władz UE we wspieranie i promowanie języka oraz kultury białoruskiej. Skrytykowane zostały również przygotowania władz w Mińsku do lutowych wyborów parlamentarnych i lokalnych.
  • 22 lutego liderka białoruskiej opozycji Swiatłana Cichanoskaja wystąpiła podczas obrad Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE w Wiedniu. Mówiła m.in. o więźniach politycznych w Białorusi i niedemokratycznych wyborach parlamentarnych, wezwała też do usunięcia przedstawicieli reżimu Łukaszenki z OBWE oraz wywierania większej presji na Mińsk przez Zachód. Oficjalna białoruska delegacja ostentacyjnie opuściła salę obrad.
Вярнуцца на галоўную старонку / Powrót na stronę główną

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны. Неабходныя палі пазначаны як *

Календарыюм

Гадоў таму

  • у чэрвені

    – у 1519 г. Францыск Скарына выдае ў Празе Кнігу Руф, Кнігу Эсфір, Кнігу Плач Іяэміі. – 28.06.1660 г. войскі Вялікага Княства Літоўскага і польскія разбілі каля вёскі Палонка Слонімскага павету войскі расейскага агрэсара (камандуючы Іван Хаванскі). – 7.06.1825 г. …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (452) – У 1573 г. апрацаваны і прадстаўлены да зацьвярджэньня кандыдатам на трон Рэчы Паспалітай Генрыхам Валезіюшам прывілеі для шляхты, паводле якіх між іншым яна свабодна выбірала караля.
  • (129) – 2.06.1896 г. у Гайніне Слуцкага павету нар. Пётр Татарыновіч, беларускі каталіцкі святар, нацыянальны дзеяч, між іншым пераклаў на беларускую мову „Quo vadis” Генрыка Сянкевіча. Памёр у Рыме 3.09.1978 г.
  • (120) – 2(15).06.1905 г. у г. Веліж, Віцебскай губэрні. нар. Юрка Віцьбіч (сапраўднае прозьвішча Георгій Шчарбакоў) – пісьменьнік. Закончыў гімназію. Друкаваўся з 1929 г. У час нямецкай акупацыі праяўляў вялікую пісьменьніцкую актыўнасьць, ягоныя творы былі друкаваны ў многіх часопісах. Выдаў у той час два зборнікі публіцыстыкі „Вяліскія паўстанцы” ды „Нацыянальныя Сьвятыні”. У Нямеччыне ў 1946 годзе разам з Н. Арсеньневай
    ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis
Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com