Літаратар і прадпрымальнік з Гародні Валянцін Дубатоўка не першы год узначальвае Гарадзенскае аддзяленне Саюза беларускіх пісьменнікаў. За апошні час пад яго кіраўніцтвам сябры-пісьменнікі актывізавалі сваю творчую працу. Яны пачалі наладжваць сустрэчы, прэзентацыі, выданні кніг, супрацоўнічаць з іншымі грамадскімі арганізацыямі. Сам Валянцін піша вершы, прозу, займаецца…
Razmaǔlajam, ja i Tolo, z Jok z Łondana. Pytajamsa, szto tam czuć ǔ Łondanie, szto tam haworać. Ǔże ǔ papiaredniam esse ja pisała, szto Jok (akademiczka ǔ Łondanie) każa da minie, a ja heta muszu paǔtaryć, bo ważno, jak wuczonyja ludzi baczać piśmiennikaǔ, czaho ad…
Ni ǔskładniaj sabie żyćcia – ni zwiazywajsa z ludźmi, jakich dobro ni znajasz, bo możasz ǔputacca ǔ złyja sprawy. Kuplaj tolki toja, szto nieabchodna. Zimu da śmierci możasz prachadzić ǔ adnych botach, wiasnu i wosień ǔ adnych czarawikach, a leto ǔ adnych sandałach. Ni wykidaj…
Na Fb spytałam: czy są jacyś nasi Białorusini w Olsztynie? Jeśli tak, to odezwijcie się do mnie. Na priv odezwała się jedna osoba, prosząc, aby jej wypowiedź pozostała anonimowa. Oto wypowiedź: „Mam rodzinę z obydwu stron, czyli Mamy i Taty, pochodzącą z Białorusi. W tym sensie, że Dziadkowie (tam urodzeni) i Pradziadkowie tam mieszkali przed wojną. Mam poczucie etnicznego pochodzenia z tamtych stron. W moim domu nadal funkcjonują potrawy białoruskie – lub białoruskopodobne. Co do języka – nie jest mi znany. Co do obecności „ciotków i pociotków”, no cóż, wojna wszystko zmiotła, a i ZSRR dołożyło swoje migracje wewnętrzne”.
U nas Dziady byli nie ǔ listapadzie, ale na Prowady, na wiesnu, ali ni cełyja, tolki toja z jich, szto pamiatali: na mahiłki kłali jadu dla naszych bliskich, jakija pamiorli. Jich duszy pawinny byli heta zauważyć, szto ab jich pamiatajam, jak możam. Jaszcze astaǔlali na mahiłkach jadu dla tych pamiorszych, jakija wisieli pamiż żyćciom i śmierćju, ni mohuczy ǔwajci ǔ krajinu pamierszych.
Na dware duchata, nawat, jak dożdż i paśla dażdża, ceły czas duchata, bo nam burżuji zatruli cełuju ziamlu, i kidajucca na tych, chto palić drwowami ǔ piacze. Heta ni my trujam, heta wy. Chopić takoj haspadarki. Taki wokryk ściakaja pa jich jak wada pa huscy. Ali ja ni ab hetym budu siońnia pisać. Napiszu ab tom, chto czytają, a chto ni czytaja, i ci czytajuć maładyja, i chto hetyja naszyja maładyja. Musim wiedać, na czom stajim. Ja znaju, szto ludzi hultawatyja i niczoho ni choczuć wiedać. Tolki piszy jim miłyja kazki. Heta ni maja sprawa, miłyja kazki.
Jeśli nie zatrzymujemy kadru, to znaczy, że zaprzestaliśmy rozmyślania nad sprawą, nad rozwiązywaniem problemów, nad zastanawianiem się, jakie mechanizmy rządzą światem, i czy to dobre lub złe mechanizmy, i wtedy życie nasze staje się migotaniem – czytam znowu słowa z „Błon umysłu” Jolanty. Migocze również wszystko wokół nas i my wraz z tym tylko migoczemy. Tak chcemy?
Stowarzyszenie Dziennikarzy Białoruskich.
15-959 Białystok, ul. Zamenhofa 27
E-mail: redakcja@czasopis.pl
Tel. (+48) 502 661 316
W celu zaprenumerowania czasopisma w wersji papierowej należy odpowiednio do liczby zamawianych egzemplarzy i okresu prenumeraty wpłacić wielokrotność 9 zł (w cenie zawarty jest już koszt wysyłki) na rachunek wydawcy – Stowarzyszenia Dziennikarzy Białoruskich w Banku PEKAO S.A.:
30 1240 5211 1111 0000 4928 9343
W tytule operacji bankowej należy podać dokładny adres, na który ma być wysyłany „Cz”.
