W grudniu zostały przeprowadzone kolejne prace zabezpieczające zabytkowe katakumby przy monasterze w Supraślu przed dalszą degradacją. Mnichów w ratowaniu tego unikatowego na skalę europejską obiektu wspomagają specjaliści z  Politechniki Białostockiej, Uniwersytetu w Białymstoku, Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, Wojskowej Akademii Technicznej oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Uczelnie te trzy lata temu zawarły stosowne porozumienie. Ich naukowcy wraz ze studentami we wrześniu 2023 r. przeprowadzili specjalistyczną inwentaryzację obiektu.

Supraskie katakumby – blisko dwieście nisz grzebalnych – wymurowane zostały między 1532 a 1557 rokiem. Znajdowały się pod cerkwią Zmartwychwstania Chrystusa, wzniesioną z pruskiego muru obok budynków monasterskich. W pierwszej połowie XIX w. zrujnowaną świątynię rozebrano, a katakumby przykryto. W latach 80. ub.w. prowadzono tam prace archeologiczne. Po ich zakończeniu zostały źle zabezpieczone, przez co potem stały się obiektem penetracji przez ciekawskich i wandali.

W ostatnich latach z inicjatywy przełożonego monasteru bp. Andrzeja mnisi wraz z wolontariuszami pod nadzorem archeologów oczyścili i zabezpieczyli zabytek przed dewastacją. Obecne prace z udziałem specjalistów mają na celu konserwację obiektu i w efekcie umożliwienie tam żałobnych nabożeństw i częściowego zwiedzania.

Katakumby są miejscem pochówku elity Rzeczpospolitej i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spoczywają tam szczątki wybitnych postaci, m.in. hetmana Aleksandra Chodkiewicza i jego matki, innych przedstawicieli rodu Chodkiewiczów, a także Czartoryskich, Sanguszków, Sapiehów. Są też Siemaszkowie, Słuccy, Tyszkowiczowie, Massalscy, Olelkowicze, Wiśniowieccy.

Prawosławny Monaster Zwiastowania Przenajświętszej Bogarodzicy w Supraślu na prace zabezpieczająco-badawcze katakumb wiosną 2024 r. pozyskał środki z Polskiego Ładu. Przeprowadzone w grudniu roboty specjalistyczne miały na celu przygotowanie obiektu do ostatecznych działań zabezpieczających. Będą one polegały na wprowadzeniu wzmacniających substancji chemicznych w uszkodzone struktury murów ceglanych, a następnie przekryciu zabytkowej budowli stalową konstrukcją, chroniącą przed szkodliwym wpływem warunków atmosferycznych i dostępem ludzi i zwierząt. W ten sposób obiekt zostanie doprowadzony do stadium tzw. „trwałej ruiny”, czyli zahamowania procesów dalszej degradacji. Prace mają zakończyć się w 2025 roku. 

Podczas grudniowych robót archeolodzy odkryli ślady podłogi z cegły gotyckiej poza obrębem katakumb. W czasach PRL były one regularnie plądrowane. Większość szczątków została w całości lub częściowa wyjęta z nisz grzebalnych, tylko w niektórych zachowały się jeszcze niekompletne szkielety.