Міністэрства замежных спраў Беларусі на пачатку сакавіка ўручыла ноту з пратэстам часоваму даверанаму кіраўніку польскай амбасады ў Мінску Марціну Вайцяхоўскаму. Разыходзілася пра ўдзел польскага консула з Бярэсця Ежы Цімафеюка ў мерапрыемстве ў польскай школе ў гэтым горадзе, на якім ушаноўвалі памяць польскіх „выклятых жаўнераў”. Беларусь не прызнае іх як герояў, наадварот – гэтыя антысавецкія ўзброеныя групоўкі, што дзейнічалі таксама на тэрыторыі сучаснай Рэспублікі Беларусь, лічыць бандамі, якія абкрадалі і мардавалі мірнае беларускае насельніцтва падчас і пасля ІІ сусветнай вайны. Беларускае тэлебачанне паінфармавала, што ў польскай школе ў Бярэсці ўшаноўвалі між іншым Рамуальда Райса „Бурага”, адказнага за забойствы мірных жыхароў беларускіх вёсак на Беласточчыне. Хаця польскі бок гэтаму запярэчыў, Цімафеюку было даручана пакінуць Беларусь на працягу 48 гадзін.
У адказ польскае міністэрства замежных спраў палічыла персонай нон грата аднаго з супрацоўнікаў беларускай амбасады ў Варшаве. Тады беларускі бок сказаў пакінуць Беларусь яшчэ двум польскім дыпламатам – з генеральнага консульства ў Гродне. Па прынцыпу ўзаемнасці Польшча зрабіла тое ж і выдаліла яшчэ аднаго супрацоўніка беларускай амбасады ў Варшаве ды генеральную консул Рэспублікі Беларусь у Беластоку Алу Фёдараву.
Калі даведаліся пра тое прадстаўнікі беларускай дыяспары ў Беластоку, спантанна сабраліся на вуліцы Электрычнай ля кансулату РБ. Вырашылі ў своеасаблявы спосаб развітацца з консул Фёдаравай, паставіўшы перад форткай чамадан з надпісам „Bella Ciao”. Так прадэманстравалі сваю незадаволенасць з яе працы. – Нічога добрага яна для нас не зрабіла, – сказала ў Радыё Рацыя Марына Ляшчэўская, старшыня фундацыі „Беларусь 2020”, – акрамя таго, што спрабавала сфальшаваць мінулагоднія жнівеньскія выбары. Мы так і не даведаліся, якія пратаколы паслала яна ў Мінск, хоць мы прасілі, каб іх вывесілі.
Ежы Цімафеюк, з-за якога пачаўся дыпламатычны канфлікт на лініі Мінск – Варшава, аказваецца – гэта наш хлопец, які родам з вёскі Істок на Гайнаўшчыне. Вучыўся ён у школе ў Дубічах-Царкоўных.
Ян Максімюк – беларус з Падляшша, супрацоўнік Часопіса, які жыве ў Празе і працуе там на Радыё Свабода, апублікаваў на сайце Swaboda.org абшырны аналіз гэтага канфлікту. Палічыў, што выгадны ён Крамлю і Аляксандру Лукашэнку, і надта нябяспечны для беларускіх палякаў і беларускай меншасці ў Польшчы. Максімюк сцвердзіў, што мы на Падляшшы (значыць, і ён таксама) можам стаць закладнікамі палітычнай спрэчкі паміж Мінскам і Варшавай. Але наш сябра ў сваім страху крыху памыляецца, бо не ўлічвае таго, што наша меншасць не прызнае легітымнасці ўлады Аляксандра Лукашэнкі і наогул ёсць крыху ўжо іншым, другім беларускім народам. Дарэчы, афіцыйны Мінск амаль нас не заўважае, яму на нас мала залежыць. Таму для яго як і палякаў ніякія мы закладнікі.
У гэтым дыпламатычным канфлікце для нас важнае перадусім тое, што польскі бок, пярэчучы папрокам Мінска, што ў Бярэсці ўшаноўвалі „Бурага”, тым самым прызнаў, што не лічыць яго „выклятым жаўнерам”. Як пракаментаваў гэта ў Радыё Рацыя праф. Яўген Мірановіч – „не важна, пра „Бурага” ў польскай школе ў Бярэсці гаварылі, ці не гавырылі, але прызнанне, што не ўшаноўвалі яго – гэта сведчыць, што ёсць агульнае разуменне, што тое, што рабіў „Буры” – гэта было злачынства”.
