Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    Na dopyt uziaty byŭ miż inszym Ramuald Rajs „Bury”

    Pra toje, dzie buduć padłożany miny, kromie manciora wiedaŭ jaszcze jaho spolnik, jaki byŭ felczaram (sanitariuszam) u szpitali ŭ Staroj Wilejcy. Tolko ŭ listapadzie 1948 r. mancioru ŭdałoso zwiazacca z dochtaram Marozam. Ad peŭnaj kabiety, jakaja pryjechała da Biełagardu z Biełastoka, dawiedaŭso, szto leczyć jon…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Святыня ў Сталовічах

У Беларусі знайшлі мошчы каталіцкага святога, які жыў у ІV стагоддзі. Знаходка была зроблена пробашчам парафіі Сэрца Езуса ў вёсцы Сталовічы а. Янушам Фештэрам. Святар выпадкова знайшоў рэліквію ў шафе, дзе захоўваліся іншыя рэчы да богаслужэнняў, – паведамляе рэгіянальны партал bar24.by.

У 17 стагоддзі Радзівілы заснавалі ў Сталовічах камандорыю (філіял) Мальтыйскага ордэну. Магчыма, рэліквія была прывезена на тэрыторыю Беларусі з Італіі адным з прадстаўнікоў знакамітага княжаскага роду, або гэта зрабіў хтосьці з рыцараў-манахаў. Калі Сталовічы ўвайшлі ў склад Расійскай імперыі, камандорыя была зачынена, а касцёл, які належаў манахам, быў пазней перададзены праваслаўнай царкве. Верагодна, мошчы ў гэты перыяд захоўваліся ў мясцовых жыхароў, а калі ў мястэчку ў 1911 годзе пабудавалі новы касцёл, былі перададзены туды.

Ксёндз Януш сцвярджае, што да 2022 года рэлікварый стаяў у металічнай шафе, дзе захоўваюць розныя рэчы, што выкарыстоўваюцца падчас богаслужэнняў. Адмыслова рэлікварыем ніхто не цікавіўся.

Паводле слоў святара, ён быў незаўважны, прыкрыты іншымі рэліквіямі. Калі ксёндз правяраў маёмасць у шафе, то дастаў рэлікварый і прачытаў, што на ім напісана, а потым пачаў пошукі інфармацыі ў Інтэрнэце.

Даведаўшыся, што захоўвае ў сабе рэлікварый, святар вельмі здзівіўся, бо дагэтуль было вядома, што мошчы гэтага святога захоўваюцца толькі ў горадзе Ольбія ў Сардыніі.

У гонар Святога Сімпліцыя ў касцёле Найсвяцейшага Сэрца Езуса ў Сталовічах 15 мая прайшла ўрачыстая Імша. Перад гэтым айцец Януш напісаў святарам у Ольбію, каб даведацца, як яны адзначаюць гэтае свята, каб прытрымлівацца традыцыям. Падчас Імшы святар раздаў вернікам капулетас (copulettas) – італьянскія маленькія салодкія пірожныя, якія пякуцца звычайна з цеста, цукру, грэцкіх арэхаў і апельсінавай цэдры.

Варта дадаць, што святы Сімпліцый – першы меркаваны біскуп Ольбіі. Каталіцкім касцёлам ён шануецца як святы, пакутнік.

Сімпліцыя замучылі 15 мая 304 года ў часы праўлення рымскага імператара Дыёклетыяна. Паводле мясцовай легенды, частка яго цела была выкінута ў мора каля вострава Тавалара. Рыбакі сцвярджалі, што там бачылі бесперапыннае бурленне вады. Сёння мошчы святога захоўваюцца ў горадзе Ольбія ў базіліцы св. Сімпліцыя. Пад алтаром у рэлікварыі знаходзіцца ступня мучаніка, якую перадалі храму ў 1630 годзе.

Сяргей Александровіч

Фота: Каталіцкі веснік

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • У красавіку

    – 9(21).04.1835 г. у Віцебску нар. Ялегі Пранціш Вуль (сапр. Элегі Францішак Карафа-Карыбут), беларускі паэт. Удзельнічаў у  студзенскім паўстаньні, за што быў сасланы ў Сібір. Апошнія гады жыцьця правёў у Варшаве, дзе з Вінцэсем Каратынскім і Адамам Плугам стварыў беларускі …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (423) – 19.04.1602 г. пам. Ян Абрамовіч, ваявода менскі і смаленскі. Адукаваны чалавек, праціўнік езуітаў. Выдаўца „Катэхізіса” (1598 г.) з 300 рэлігійнымі песьнямі.
  • (144) – 19.04.1881 г. у в. Такары на Беласточчыне (сучасным памежжы з Рэспублікай Беларусь) нар. Усевалад Ігнатоўскі – выдатны беларускі гісторык, грамадзкі дзеяч. Скончыў у 1911 г. Юр’еўскі Унівэрсытэт у Тарту. У 1912-1914 гг. быў выкладчыкам у Віленскай жаночай гімназіі М. Вінаградавай, у  1914-1919 гг. -- Менскага Настаўніцкага Інстытуту. У час вайны ўключыўся ў нацыянальную ды палітычную дзейнасьць, быў між іншым членам Цэнтральнага Камітэту Беларускай Партыі Сацыялістаў Рэвалюцыянераў. У 20-ыя гады займаў шэраг дзяржаўных пасад у БССР. Меў вялікі ўплыў на праведзеньне працэсу беларусізацыі. З 1926 г. быў старшынёй Інстытуту Беларускай Культуры, а з 1928 г. прэзідэнтам Беларускай Акадэміі Навук. Напісаў больш за 30 навуковых прац, адна з найбольш вядомых гэта „Кароткі нарыс гісторыі Беларусі”. З 1930 г. прасьледаваны савецкімі ворганамі бяспекі. Пасьля аднаго з допытаў, 4.02.1931 г. пакончыў жыцьцё самагубствам. У 1937 г. жонка была асуджана на 8 гадоў лагераў, а двое сыноў расстраляных.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis