Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    Na dopyt uziaty byŭ miż inszym Ramuald Rajs „Bury”

    Pra toje, dzie buduć padłożany miny, kromie manciora wiedaŭ jaszcze jaho spolnik, jaki byŭ felczaram (sanitariuszam) u szpitali ŭ Staroj Wilejcy. Tolko ŭ listapadzie 1948 r. mancioru ŭdałoso zwiazacca z dochtaram Marozam. Ad peŭnaj kabiety, jakaja pryjechała da Biełagardu z Biełastoka, dawiedaŭso, szto leczyć jon…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

ЗАПІСЫ ЧАСУ (XI.2022)

У Польшчы

  • Фота варшаўскага кінатэатра Iluzjon
    Фота варшаўскага кінатэатра Iluzjon
  • W dniach 18-20 listopada w kinie „Iluzjon” w Warszawie odbył się 8. Festiwal Filmów Białoruskich Bulbamovie 2022. Przez trzy festiwalowe dni zaprezentowano obrazy niezależnych białoruskich twórców, opowiadające o problemach współczesnych Białorusinów (w kraju i na emigracji). Wśród twórców pojawili się m.in. Pawał Możar, Sasza Kułak, Andrej Kuciła, Mara Tamkowicz, Alaksiej Pałujan. Głównym organizatorem festiwalu jest Janusz Gawryluk wraz z Kinem „Iluzjon” i Filmoteką Narodową. Wydarzenie sfinansowały ministerstwo kultury i dziedzictwa narodowego oraz ministerstwo spraw zagranicznych RP, patronatem medialnym objęła je Telewizja Biełsat.
  • 1 listopada z okazji święta Dziadów ulicami Warszawy przeszedł marsz białoruskich emigrantów i uchodźców politycznych. Tradycyjnie tego dnia środowiska niezależne i opozycyjne corocznie od końca lat 80. XX w. organizowały w Białorusi pochód pamięci do Kuropat – miejsca masowych egzekucji NKWD pod Mińskiem. Od 2020 r., w związku z represjami po wyborach prezydenckich, jest to niemożliwe. W Warszawie Białorusini mogli swobodnie nieść biało-czerwono-białe narodowe flagi, których eksponowanie jest karane przez reżim Łukaszenki. Zgromadzeni nieśli też zdjęcia swoich przodków oraz innych osób, zamordowanych przez sowieckie i łukaszenkowskie służby.
  • Paulina Siegień została laureatką Nagrody Conrada za rok 2021. Otrzymała ją za debiutancką książkę – zbiór reportaży – „Miasto bajka. Wiele historii Kaliningradu” (Wydawnictwo Czarne). Autorka, mieszkająca w Czechach Orlańskich (gmina Dubicze Cerkiewne), jest z wykształcenia etnografką i filolożką rosyjską, absolwentką Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego, doktorantką na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Gdańskiego, z zawodu dziennikarką i tłumaczką. Nagroda Conrada jest częścią miejskiego programu Kraków Miasto Literatury UNESCO. Zwyciężczyni konkursu otrzymała statuetkę oraz 30 tys. zł. Nagroda obejmuje także miesięczny pobyt rezydencjalny w Krakowie i kampanię promocyjną wyróżnionej książki na łamach „Tygodnika Powszechnego”.

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • У красавіку

    – 9(21).04.1835 г. у Віцебску нар. Ялегі Пранціш Вуль (сапр. Элегі Францішак Карафа-Карыбут), беларускі паэт. Удзельнічаў у  студзенскім паўстаньні, за што быў сасланы ў Сібір. Апошнія гады жыцьця правёў у Варшаве, дзе з Вінцэсем Каратынскім і Адамам Плугам стварыў беларускі …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (423) – 19.04.1602 г. пам. Ян Абрамовіч, ваявода менскі і смаленскі. Адукаваны чалавек, праціўнік езуітаў. Выдаўца „Катэхізіса” (1598 г.) з 300 рэлігійнымі песьнямі.
  • (144) – 19.04.1881 г. у в. Такары на Беласточчыне (сучасным памежжы з Рэспублікай Беларусь) нар. Усевалад Ігнатоўскі – выдатны беларускі гісторык, грамадзкі дзеяч. Скончыў у 1911 г. Юр’еўскі Унівэрсытэт у Тарту. У 1912-1914 гг. быў выкладчыкам у Віленскай жаночай гімназіі М. Вінаградавай, у  1914-1919 гг. -- Менскага Настаўніцкага Інстытуту. У час вайны ўключыўся ў нацыянальную ды палітычную дзейнасьць, быў між іншым членам Цэнтральнага Камітэту Беларускай Партыі Сацыялістаў Рэвалюцыянераў. У 20-ыя гады займаў шэраг дзяржаўных пасад у БССР. Меў вялікі ўплыў на праведзеньне працэсу беларусізацыі. З 1926 г. быў старшынёй Інстытуту Беларускай Культуры, а з 1928 г. прэзідэнтам Беларускай Акадэміі Навук. Напісаў больш за 30 навуковых прац, адна з найбольш вядомых гэта „Кароткі нарыс гісторыі Беларусі”. З 1930 г. прасьледаваны савецкімі ворганамі бяспекі. Пасьля аднаго з допытаў, 4.02.1931 г. пакончыў жыцьцё самагубствам. У 1937 г. жонка была асуджана на 8 гадоў лагераў, а двое сыноў расстраляных.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis