Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    Na dopyt uziaty byŭ miż inszym Ramuald Rajs „Bury”

    Pra toje, dzie buduć padłożany miny, kromie manciora wiedaŭ jaszcze jaho spolnik, jaki byŭ felczaram (sanitariuszam) u szpitali ŭ Staroj Wilejcy. Tolko ŭ listapadzie 1948 r. mancioru ŭdałoso zwiazacca z dochtaram Marozam. Ad peŭnaj kabiety, jakaja pryjechała da Biełagardu z Biełastoka, dawiedaŭso, szto leczyć jon…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Kontrowersyjna nazwa ulicy ma zniknąć z mapy miasta

W Białymstoku ma nie być ulicy mjr. Zygmunta Szyndzielarza ps. Łupaszko, którą ustanowili w poprzedniej kadencji radni Prawa i Sprawiedliwości, mający wówczas większość w radzie miasta. Na sesji 28 października br. zapadła unieważniająca uchwała, zgodnie z którą ta ulica będzie nosiła neutralną nazwę „Podlaska”. Przeszła ona zaledwie jednym głosem, a głosowanie poprzedziła burzliwa dyskusja. Póki co, uchwała nie jest prawomocna, a przepychanki nie ustały. Wojewoda wszczął postępowanie nadzorcze i nakazał wstrzymanie jej wykonania.

Na październikową sesję licznie przybyli przeciwnicy likwidacji patrona ulicy, uznawanego przez nich za polskiego bohatera narodowego bez skazy. Przez naszą mniejszość jest on jednak postrzegany jak „bandyta”, kojarzony przede wszystkim z pacyfikacją w 1945 r. przez polskie podziemie zbrojne białoruskiej wsi Potoka w gminie Michałowo. Dlatego, jak argumentowali radni z Forum Mniejszości Podlasia, którzy byli inicjatorami zmiany uchwały, Łupaszko „nie jest godny istnieć w przestrzeni publicznej Białegostoku”.

Likwidacja nazwy tej ulicy była jedną z obietnic wyborczych Forum Mniejszości Podlasia. Jego kandydaci startowali z list Koalicji Obywatelskiej, która dzięki głosom prawosławnych po wyborach przejęła władzę w mieście. Prezydent Białegostoku Tadeusz Truskolaski, ubiegający się wówczas o reelekcję, ten postulat w pełni popierał.

Ze spełnieniem obietnicy zwlekano jednak rok. Piątka przedstawicieli FMP, która weszła do Rady Miejskiej, długo do swych racji nie mogła przekonać pozostałych radnych z rządzącego klubu KO. Wydawało się, że to się nie uda. Decydujące znaczenie miały wyniki wyborów parlamentarnych, które pokazały, iż elektorat białorusko-prawosławny odpływa z KO. Aby dalej nie tracić tego poparcia, należało obietnicę sprzed roku w końcu spełnić. Gdyby do tego nie doszło, mówiło się nawet o wyjściu FMP z rządzącej w mieście koalicji.

Do poparcia wywołującej kontrowersje i emocje uchwały nieprawosławnych radnych z KO skłoniła nie tylko niepokojąca ich sytuacja polityczna po wyborach. Odwagą wykazał się szczególnie Karol Masztelerz, organista w białostockiej katedrze. Przypomniał, że „na wioskach zaraz po wojnie nie wszyscy opowiadali się za tymi z lasu, bo (…) po raz pierwszy dzieci mogły kontynuować wyżej naukę”. Po tych słowach w Internecie zawrzało. Na facebooku pojawiły się wpisy, przypisujące Masztelarzowi powielanie „komunistytcznych propagandowych fałszy”. (jch)

Падчас сесіі, калі Гарадская рада касавала Лупашку з назвы вуліцы, прысутны быў м.інш. наш рэдакцыйны сябра Тамаш Суліма. Дэманстратыўна трымаў ён перад сабою надпіс „Dubingiai – Вілюкі – Патока”.

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • У красавіку

    – 9(21).04.1835 г. у Віцебску нар. Ялегі Пранціш Вуль (сапр. Элегі Францішак Карафа-Карыбут), беларускі паэт. Удзельнічаў у  студзенскім паўстаньні, за што быў сасланы ў Сібір. Апошнія гады жыцьця правёў у Варшаве, дзе з Вінцэсем Каратынскім і Адамам Плугам стварыў беларускі …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (423) – 19.04.1602 г. пам. Ян Абрамовіч, ваявода менскі і смаленскі. Адукаваны чалавек, праціўнік езуітаў. Выдаўца „Катэхізіса” (1598 г.) з 300 рэлігійнымі песьнямі.
  • (144) – 19.04.1881 г. у в. Такары на Беласточчыне (сучасным памежжы з Рэспублікай Беларусь) нар. Усевалад Ігнатоўскі – выдатны беларускі гісторык, грамадзкі дзеяч. Скончыў у 1911 г. Юр’еўскі Унівэрсытэт у Тарту. У 1912-1914 гг. быў выкладчыкам у Віленскай жаночай гімназіі М. Вінаградавай, у  1914-1919 гг. -- Менскага Настаўніцкага Інстытуту. У час вайны ўключыўся ў нацыянальную ды палітычную дзейнасьць, быў між іншым членам Цэнтральнага Камітэту Беларускай Партыі Сацыялістаў Рэвалюцыянераў. У 20-ыя гады займаў шэраг дзяржаўных пасад у БССР. Меў вялікі ўплыў на праведзеньне працэсу беларусізацыі. З 1926 г. быў старшынёй Інстытуту Беларускай Культуры, а з 1928 г. прэзідэнтам Беларускай Акадэміі Навук. Напісаў больш за 30 навуковых прац, адна з найбольш вядомых гэта „Кароткі нарыс гісторыі Беларусі”. З 1930 г. прасьледаваны савецкімі ворганамі бяспекі. Пасьля аднаго з допытаў, 4.02.1931 г. пакончыў жыцьцё самагубствам. У 1937 г. жонка была асуджана на 8 гадоў лагераў, а двое сыноў расстраляных.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis